"Łuk triumfalny" - Erich Maria Remarque

 

Od kilku lat chciałam przeczytać Łuk tryumfalny, długo był nieosiągalny, albo chodził w zawrotnych cenach. Ktoś, kiedyś – nie pamiętam kto, podczas dyskusji o serialu Dr House porównał głównego bohatera z serialu, do głównego bohatera książki, a ja wtedy byłam wierną fanką kuśtykającego doktora. Z piętnaście lat temu nawet zamówiłam, ale księgarnia coś pomyliła i mi nie wysłali. Na szczęście w końcu masowo wznowili Remarqua i mogę w końcu nadrobić zaległości. W końcu to marka, przedstawiciel straconego pokolenia. I to czuć, a ja podatna jestem na taką melancholię.

 

Jedna z najbardziej znanych powieści E. Marii Remarque'a

Łuk triumfalny, powieść z roku 1946, przedstawia dramatyczne losy niemieckiego emigranta w Paryżu tuż przed wybuchem II wojny światowej. Ravic - pod takim nazwiskiem ukrywa się główny bohater - jest lekarzem i nielegalnie przeprowadza operacje w cieszącej się dobrą opinią klinice. Pewnego dnia poznaje przypadkiem kobietę, która wypełni jego puste - jak już mu się wydawało - życie. Ale innego dnia spotka, również przypadkiem, gestapowca, który go kiedyś torturował. Rozliczenie się z dramatyczną przeszłością - jakkolwiek okrutne - uwolni Ravica na nowo. "Człowiek może wiele wytrzymać" - z tą myślą wyruszy w niepewną, przymusową drogę do obozu dla uchodźców.

Pewnej nocy w Paryżu, nieopodal Łuku tryumfalnego, który jest uczczeniem francuskich żołnierzy, a także mamy tam Grób Nieznanego Żołnierza, z czasów Wielkiej Wojny, która miała takie znaczenie dla Remarqua i jego rówieśników, spotykamy doktora Ravica, który jest niemieckim uchodźcą ukrywającym się nielegalnie we Francji. Takich jak on jest wielu, Republika nie lekceważy problem w III Rzeszy, bezlitośnie deportuje ukrywających się tam ludzi. Ravica już kilka razy to spotkało, teraz chce być ostrożny, mieszka tam, gdzie nie wymagają papierów, jako wspaniały chirurg zarabia wykonując operacje za mniej zdolnych, czy starych lekarzy, za ułamek tego co oni zarabiają. Na ulicy spotyka kobietę, która wzbudza jego zainteresowanie, kobieta jakby chciała się zabić, w odruchu dobrego lekarza próbuje jej pomóc i związuje z nią swój los, a przynajmniej jego fragment. Ta relacja będzie klamrą spinającą akcję. Ravic jest fenomenalnie napisaną postacią, uciekający przed wojną, pełny tragicznych przeczuć i wiedzy co się dzieje w Niemczech, jak kruchy i pozorny jest spokój Paryża. Ciągle dręczą go wspomnienia tortur na gestapo, zwłaszcza jednego gestapowca, którego ciągle ma wrażenie, że widzi. Opiekuje się biednymi i słabszymi balansując na krawędzi wulkanu, zwanego Europą, tuż przed wybuchem. Dawno nie czytałam tak pięknie napisanej książki. Mam ochotę na więcej i więcej Remarqua.

 

Jaka to jest wspaniała książka, może bez spektakularnej akcji, ale ma coś, czego szukałam i co do mnie trafia. Ravic jest postacią tragiczną, postacią którą okaleczono, jest fatalistą z pozoru, ale my wiemy, że on jest realistą. Bywa nierozumiany, uważany za czarnowidza, ale on przeżył rzeczy niewyobrażalne dla zamożnego doktora, czy beztroskiej kobiety, której może życie nie oszczędzało, ale ona chce pić życie do dna. Rozumie go tylko rosyjski uchodźca, ale wiadomo że polski czytelnik będzie na Rosjanina patrzeć z ograniczonym zaufaniem, mimo wszystko, chociaż on też ucieka. Wspaniała książka, czytałam ją długo, ale warto się nią delektować!