"O niebo lepiej" - Antoni Dębiński, Gabriela Wilczyńska

 Kupiłam książkę O niebo lepiej z polecenia, ale i z sentymentu. Profesor Antonii Dębiński, był autorem podręcznika do prawa rzymskiego, które było synonimem sita na pierwszym roku, a także był rektorem, gdy dostawałam się doktorat, to pod Jego rządami studiowałam i pracowałam na KULu, ale nie do końca odpowiada mi w jakim kierunku poszedł mój wydział w ostatnim czasie, no ale rektor już się zmienił. Byłam ciekawa co ma do powiedzenia, a dodatkowo bardzo lubię wywiady rzeki. Lektura poszła dosyć szybko, ale chyba spodziewałam się czegoś innego.

 

Czy formuła uniwersytetu jest dziś zagrożona? Na czym powinna polegać jego misja? W czym tkwi jego siła i znaczenie?

W książce "O niebo lepiej" ksiądz profesor Antoni Dębiński odpowiada na te pytania także na podstawie własnych doświadczeń, poniekąd sam staje się bohaterem własnej opowieści. Odsłania przed nami poszczególne stopnie akademickiego wtajemniczenia, oprowadzając nie tylko po swoim KUL-u dwóch kadencji rektorskich, nie tylko po prawie rzymskim, którym żyje na co dzień, ale także po Lublinie, swoim mieście, gdzie mieszka i pracuje. Ujawnia też kulisy trudnych decyzji życiowych i personalnych.

Odpowiada na pytanie, czy nauka musi być uwikłana w politykę, wyjaśnia, jak to jest podlegać jednocześnie władzy ministerstwa i Watykanu. Tłumaczy, dlaczego medycyna na uniwersytecie jest normą, a nie ekstrawagancją, punktuje przykłady obecności prawa rzymskiego w naszym życiu, odpowiada na pytanie, według jakiego prawa sądzony był Jezus z Nazaretu, wymienia zasługi naszych rodaków dla konstytucji amerykańskiej, świętego Izydora dla Internetu czy wpływ zaborców Rzeczypospolitej na rozwój polskiej kultury prawnej. Niespodzianek jest wiele i dlatego też "O niebo lepiej" można wpisać na listę lektur obowiązkowych nie tylko dla miłośników Lublina czy KUL-u, ale wszystkich, którym leży na sercu kształt polskiej nauki i kultury.

W książce mamy osiemnaście rozdziałów, które dotyczą różnych ważnych dla byłego rektora spraw. Praktycznie nie ma nic o życiu prywatnym, a głównie skupiamy się na tematach naukowych i uniwersyteckich. Pierwsze miejsce zajmuje KUL, historia uczelni, jej założyciel, różne losy profesorów i nauczania na tym uniwersytecie. Po wyczerpaniu uniwersyteckich tematów, na jubileuszu stu lat KULy, przechodzimy do drugiej fundamentalnej sprawy, a mianowicie prawa rzymskiego. Jak to się stało, że profesor zajął się tą dziedziną, czy to prawda, że ten egzamin jest postrachem studentów. Następnie przechodzimy do wpływu prawa rzymskiego na współczesne prawo, mnie ciekawił wątek procesu Chrystusa, bo większość pozostałych tematów,  jak recepcja prawa rzymskiego, czy też rzymskie paremie, były tematami mi znanymi i nie zaskoczyły mnie w żaden sposób, sądzę że brakło tam lekkości w narracji, która mogłaby zainteresować czytelnika, który nie jest obeznany z tematem.

 

Jestem w sumie ciekawa do kogo adresowana jest ta książka, napisana jest dosyć hermetycznym językiem. Wydaje mi się, że osoba niezwiązana z tą uczelnią i prawem będzie raczej znudzona, może to zainteresuje kogoś, kto interesuje się po prostu historią nauki. Jest to ciekawa książka, ale dla dosyć wąskiej grupy osób, chociaż znajdziemy w niej uniwersalne przesłanie o koncepcji uniwersytetu, ważnych dla społeczeństwa wartościach. Troszkę żałuję zakupu. Tylko troszeczkę, ale nie kupowałam kota w worku, bo najpierw czytałam darmowy fragment na stronie wydawnictwa. Więc widziałam co brałam.