"Między końcem a początkiem" - Jojo Moyes [ ciężki początek, ale wciągnęło fest]

 

Ostatnio mam bardzo chropowatą relację z Jojo Moyes. Kiedyś bardzo przypadła mi do gustu, ale później kilka książek mnie zawiodło, a ja nadal kupuję je z uporem maniaka, tyle że później leżą i czekają. Ta książka Moyes liczyła się do jakiegoś wyzwania na good reads, ale jak zaczęłam ją czytać, byłam przekonana, że to będzie ostatnia książka autorki jaką kupiłam, bo czytało mi się ją siermiężnie. Praktycznie czytałam ją prawie tydzień, ale widzę teraz, że to była moja wina, bo jak tylko zaczęłam czytać ją na przerwach w pracy i skupiałam całą swoją uwagę na lekturze, to wtedy zaczęłam się wciągać w akcję.

 

"Dust Storm' - Maggie Gates

 

Wyświetliła mi się na legimi książka o takim nieco dziwnym rysunku na okładce. Kliknęłam z ciekawości i przeczytałam opis, który mnie zaintrygował. Taki letnie weekendy są dobre na czytanie takich romansowych klimatów, a tutaj mamy Teksas, no i teoretycznie motyw hate-love, chociaż szybko się okazało, że to hate jest tylko umowne, ale mamy zwykle dobrze działający wątek paniusi, która przyjeżdża na prowincję.

 

"Szansa" - Karolina Wójciak

 

Ach, kiedy tylko zobaczyłam, że wyszedł nowy tom serii Garnet, to rzuciłam wszystko i zaczęłam czytać. Dwieście stron minęło piorunem i teraz z miesiąc czekania i zastanawiania się co się tam wydarzy. To na pewno moje odkrycie wakacji, klimat Dr Quinn, trochę Bridgertonowie na Dzikim Zachodzie, bo wiadomo, że aby ta akcja miała sen, mogła się wydarzyć, to potrzebujemy konwencji przełomu XIX i XX wieku. Bo w tym tomie mamy rok 1911, więc minęło kilkanaście lat od pierwszego tomu i znowu na pierwszym planie jest Katie, Izzie jest w tle, zakochana w mężu i zajęta kolejnymi dziećmi.

 

"Droga" - Karolina Wójciak [Garnet - początek cyklu]

 

Niedawno gdzieś na Legimi mignęła mi seria o enigmatycznym tytule Garnet, opis wydawał się idealnie dopasowany do mnie, ale miałam akurat fazę na papier, więc odkładałam lekturę w czasie, ale na weekendzie złapał mnie kryzys, nie wiedziałam co czytać, papierowa książka wciągała mnie tak sobie, więc uznałam, że przeproszę się z legimi, chociaż uprzedzono mnie, że pierwszy tom jest względnie najsłabszy, ale o matko, w tej serii nie ma nic słabego. Wciąga od razu, a ja całą niedzielę spędziłam pochłaniając kolejne strony do bólu oczu. Dobrze, że miałam mrożonkę w lodówce, bo umarłabym z głodu, nie tylko z ekscytacji.

 

 

"Twoja aż po grób" - Ivy Fairbanks [ wśród irlandzkich klifów i grobów]

 Przeglądając good reads zobaczyłam śliczną pastelową okładkę i zaintrygował mnie opis. Kupiłam i nawet długo nie musiała czekać, bo mam jakąś fazę na książki lekkie i przyjemne, a ta właśnie na taką się zapowiadała. Jakby kto pytał to zarwałam dla niej nockę, bo koniecznie musiałam doczytać. Naprawdę byłby z tej książki fajny film, komediowy, romantyczny i z odpowiednią dawką wzruszeń. Bardzo mi się podobają rysunki w środku, aż mnie kusiło by pokolorować.

 

"Rey Blanco. Biały król" - Juan Gómez-Jurado [ finał serii o Antonii Scott]

 Walczyłam ze sobą by nie skusić się na pierwszy tom serii o Antonii Scott, a nie było to łatwe, bowiem swego czasu miałam wrażenie, że ta książka jest dosłownie wszędzie. W końcu, gdy znudziłam się reportażami i obyczajem, uznałam, że mam ochotę na cos w tym stylu. Ale kupiłam tylko pierwszy tom, bo już za dużo razy nacięłam się na serię, którą kupiłam hurtem a okazywała się mierna. Tom drugi i trzeci zamówiłam, będąc w połowie tomu pierwszego. Lubimy takie, o kimś upośledzonym społecznie, ale genialnym. Książki w których ten zły jest w cieniu, a my czekamy aż pokaże twarz.

 

"Królowa naszych czasów. Najważniejsza biografia Elżbiety II" - Robert Hardman

 

Chociaż w 2021 roku pojawiały się coraz częściej informacje o gorszym samopoczuciu królowej Elżbiety, to jednak większość osób nie dopuszczała do świadomości myśli, że Elżbieta może umrzeć. Ja osobiście zawsze byłam pewna, że monarchini mnie przeżyje, dlatego informacja o tym, że odeszła do wieczności wytrąciła mnie z równowagi. Po jej śmierci ukazało się sporo książek o tej tematyce, w większości były to wznowienia, zatem dla mnie niezbyt łakomy kąsek, bo byłam ekspertem od biografii Elżbiety, nim to było modne i szczycę się solidną kolekcją biografii, pierwszą kupiłam kilkanaście lat temu, ale biografia, którą zapowiedział i wydał Znak, powiem prawdę, prawdziwe opus magnum, bardzo drobiazgowa biografia panowania tej wyjątkowej królowej. Gdyby ktoś mnie zapytał, jaką biografię wybrać, ale tylko taką jedną… wskazałabym tę bez wahania.

 

"Duchowe podróże z Ewangelistami" - Piotr Roman Gryziec

Były czasy, mam przynajmniej takie wrażenie, że więcej osób sięgało po Biblię. Oczywiście dotyczy to osób z kręgu chrześcijaństwa. Obecnie mamy więcej osób, które deklarują chrześcijański światopogląd a ich wiedza biblijna leży i kwiczy. Wiadomo, że jeśli człowiek nie szuka oparcia w religii to będzie zawsze takim wierzącym który w kościele jest mniej niż raz na rok. Jest jednak sporo osób, które opiera swoje życie na wierze. Mam znajomych wielu wyznań, uwielbiam więc toczyć długie rozmowy o religii. Oczywiście rozmowa musi mieć kontekst, zwykle nie prowadzę ich w przerwie w pracy, ale już spacery, czy telefoniczne pogawędki są świetne. Nie wiem czy też macie jakieś kryzysowe sytuacje, chwile, gdy jesteście na rozdrożu, wtedy naprawdę Słowo, może być lekarstwem.  Dla osób, które tego potrzebują, przedstawiam wymarzoną ksiażkę. 

"Gracz" - Fiodor Dostojewski

Fiodor Dostojewski kojarzy się nam z autorem opasłych tomów, powieści, które wnikliwie zgłębiają naturę człowieka. Do tej pory powieści Dostojewskiego jakie wpadały mi w ręce były grube, nadawały się idealnie na długą jesień, bo w końcu takie melancholijne klimaty łączą nas z Rosjanami. Byłam w szoku, gdy do rąk dostałam taką cienką książkę. Na jedno popołudnie. Dosłownie. Lubię czytać powieści rosyjskich autorów, bo odnajduję w ich powieściach także polskiego ducha, możemy się tego wypierać, ale mamy zbliżone charaktery, łatwo gra w nas melancholia, wódka też umie podobnie nast. Nastroić, czy ta książka pokaże mi kolejne wspólne strony. Oj od Polaków w tej książce nie uciekniemy.  

"Windsorowie. Celebryci, nudziarze, skandaliści" - Iwona Kienzler

Dynastia Windsorów rozpala ciekawość tłumów od lat. O tej rodzinie powstało tak wiele publikacji, że ciężko je zliczyć. Kiedy zobaczyłam książkę w tym temacie, nowego polskiego wydawnictwa, miałam mieszane uczucia. Czytałam kilka książek autorki, powiedzmy, że zawsze miałam coś do zarzucenia, ale nie były to najczęściej jakieś wielkie problemy. Jednak koleżanka bardzo polecała tę książkę, więc gdy udało mi się ją zdobyć, od razu zaczęłam ją czytać. A przyznam się Wam, że miałam kryzys, nie mogłam się wczytać dosłownie w NIC. Wygrzebałam z półki z dziesięć książek, które walały się wszędzie, pootwierane, pozaczynane. A tutaj, otworzyłam, no i poszło. Co nowego u Windsorów. Sprawdźmy. 

"To nie deszcz, to ludzie" - Halina Birenbaum, Monika Tutak-Goll [ rozmowy o Shoah i nie tylko]

Gdy zobaczyłam zapowiedź książki To nie deszcz to ludzie, od razu się na nią napaliłam. Podświadomość. Leżała ta książka i czekała bo trochę się jej bałam. Inna sprawa, że największą wenę do wspomnień, wywiadów-rzek mam, gdy w powietrzu czuć dym palonych liści, gdy już coraz bliżej do jesieni. Zaczęłam czytać w parne sierpniowe popołudnie, a skończyłam w ulewny dzień. Każdy zna to przekleństwo, obyś żył w ciekawych czasach. Halina Birenbaum przeżyła życie, w bardzo ciekawych, dynamicznych, tragicznych czasach. Czytając co Ją spotkało można stracić chęć do życia. A ta niezwykła kobieta działa, wciąż agituje za pokojem i pojednaniem. Gdy w Polsce odradza się antysemityzm, Ona przypomina jak może się to skończyć, że to nie przeminęło z wiatrem rozwiewającym dym nad Auschwitz.  

"Kroniki portowe" - Annie Proulx

Niby nie sugeruję się nagrodami, nie mam listy książek nagrodzonych Noblem, czy Pulitzerem, nie skupiam się na szukaniu nagrodzonych powieści, jednak gdy już wpadnie mi w ręce książka opatrzona adnotacją, że zebrała ważne i prestiżowe nagrody, a nie tytuł najlepszego debiutu w Koziej Wólce, to nie umiem się powstrzymać i po nią sięgam. Kroniki portowe były głośno omawiane, wielu znajomych, do których zdania przywiązuję wagę, polecało i się zachwycało, dlatego trochę się bałam, boję się tak szumnie zapowiadanych powieści, zawsze boję się, że się zawiodę. Autorka cieszy się sporą popularnością i tak naprawdę kolejne jej powieści są bardzo ciepło przyjmowane. Byłam ciekawa, czy i ja znajdę z jej powieściami wspólny język.  

  

"Nieznajomy mąż" - Holly Peterson [te kuszące, piękne okładki - recenzja książki]

Bardzo lubię powieści obyczajowe, gdy mam dosyć całej historii, biografii, kryminałów, tęskni mi się za opowieściami o ludziach i ich życiu. Tak się składa, że zwykle takich dobrych opowieści szukam w Świecie książki, zwykle celuje w nich seria Leniwa niedziela, ale nie tylko. Gdy książka leżała już na biurku, niefortunnie natknęłam się na kilka negatywnych recenzji. Bardzo się stropiłam i z tego powodu książka poleżała sobie chwilę i czekała na swój czas. Zaczęłam sobie podczytywać, aż w końcu porzuciłam inne zajęcia i skupiłam się tylko na tej opowieści.

"Podróż po miłość. Emilia" - Dorota Ponińska

Emilia znalazła bezpieczne schronienie za murami klasztoru. Niespodziewanie w jej poukładanym świecie pojawia się Tatar Selim, którego wizyta burzy spokój dziewczyny. Mężczyzna przynosi wiadomość, że jej zaginiony ojciec, uczestnik powstania listopadowego wcielony do carskiego wojska, żyje, lecz znajduje się w tureckiej niewoli. Muszą natychmiast wyruszyć, by go wykupić…W podróży nastąpi jednak dramatyczny zwrot… Czy tajemniczy wojownik Zakir, arogancki, lecz pociągający wielbiciel poezji, to ktoś, komu młoda kobieta może zaufać? Czy w dalekim kraju, w świece obcej kultury i obyczajów, Emilia zdoła odnaleźć szczęście i miłość?
Powieść przybliża polskim czytelnikom fascynujący świat Bliskiego Wschodu – w tym codzienność haremów i przepych stambulskich posiadłości. W prowadzonym równolegle wątku autorka przedstawia sylwetkę Rumiego, perskiego poety z XIII wieku. Czy losy mistyka i zagubionej dziewczyny mogą mieć coś wspólnego?

Kasiek to pies na sagi rodzinne. Jestem patriotką i uważam, że nikt nie pisze powieści z tego gatunku lepiej niż Polacy. Oczywiście czytałam sporo sag rodzinnych pisanych przez obcokrajowców, ale polskie powieści stawiam tym razem na piedestale. Jeśli tylko mogę sięgam po takie książki, uwielbiam śledzić losy polskich rodzin na przestrzeni burzliwych dziejów. I chociaż zdarzają się wpadki, to jednak niezrażona wciąż i wciąż szukam perełek.

"Motyl" - Lisa Genova

„Motyl” to jedna z najpiękniejszych i najbardziej poruszających książek ostatnich lat. Niezapomniana opowieść o kobiecie sukcesu, która w wyniku okropnej choroby stopniowo traci swoje myśli i wspomnienia, i tym samym odkrywa, że każdy nowy dzień przynosi jej inne spojrzenie na miłość i życie.

Alice Howland jest dumna z życia, na które tak ciężko zapracowała. Ma pięćdziesiąt lat, jest wykładowcą psychologii na Harvardzie, światowej sławy ekspertem w dziedzinie lingwistyki oraz żoną odnoszącego sukcesy męża i matką trójki dzieci. Kiedy coraz częściej zdarza jej się tracić pamięć i orientację, decyduje się na wizytę u lekarza. Tragiczna diagnoza choroby Alzheimera o wczesnym początku całkowicie zmienia jej życie.

Kiedy nieuleczalna demencja pozbawia jej tożsamości, dotychczas niezwykle niezależna Alice walczy, by nauczyć się żyć każdą chwilą. Musi przewartościować swoje relacje z mężem, uznanym naukowcem oraz oczekiwania w stosunku do dzieci, a także postrzeganie siebie samej w otaczającym ją świecie.

„Motyl”, powieść jednocześnie piękna i przerażająca, to poruszający i niezwykle żywy obraz życia z chorobą Alzheimera, który pozostaje w pamięci jeszcze na długo po zamknięciu książki.

Oto na początek marca mam przyjemność podzielić się refleksją z na pewno najlepszą książką tego roku i jedną z wybitniejszych jakie czytałam do tej pory. Ostrzegam, że podeszłam do niej z ogromnym ładunkiem uczuć osobistych. Alzheimer dla mnie to coś najgorszego, jako że oceniam się li i jedynie przez pryzmat mojej wiedzy, utrata tych danych zapisanych na dysku mojego mózgu byłaby dla mnie klęską. Moim pytaniem kontrolnym jest bitwa pod Piotieres i wtedy wdrożę swój plan Motyl.

Ale po kolei. Alice jest naukowcem, takim raczej z wyższej Pólki, jej życie toczy się pomiędzy wykładami a lotami na konferencje, jej mąż również pracuje naukowo, mają trójkę dzieci, dwójkę ambitnych i jedną mniej zapatrzoną w sukces naukowy i stroniącą od uniwersytetów córkę Lydię. Alice ma pięćdziesiąt lat, powoli oswaja się z menopauzą, dopuszcza do siebie myśl, że to już z górki. Ale nie zdaje sobie sprawy jakiej prędkości nabierze ta lawina, chociaż chyba Alzheimer musiał tłuc się jej po głowie, zapominanie, zapominaniem, ale skrajna dezorientacja? Mimo wszystko gdy pada diagnoza, potwierdzona dodatkowo testami genetycznymi wali się jej świat, walą się jej plany, przez chwile stara się to ukryć przed mężem, jednak w końcu musi mu wyznać tą straszną prawdę, później przyjdzie czas na dzieci, a jeszcze później na stopniową degrengoladę.

Oryginalny tytuł podkreśla, że mimo zaników pamięci, problemów z komunikacją to jest wciąż Alice, co ona zresztą podkreśla na swoim ostatnim odczycie. Polski tytuł nawiązuje do planu, który układa jeszcze świadoma Alice, aby nie dopuścić do tego aby umarł jej duch, a wegetowało tylko jej ciało.

Wybaczcie ciężko mi się pozbierać po książce którą tak opłakałam i przeżyłam. To przejmujący zapis przeżyć osoby która traci osobowość, traci wspomnienia, umiera od środka. Pierwszy raz się z czymś takim spotkałam… Alzheimer to nie tylko zapominanie kluczy, czy drobne domowe wypadki, to dla bliskich jest trudne, ale dla chorego… wyobraźcie sobie że kilka razy dziennie przypominacie sobie najgorszy moment życia i za każdym razem czujecie ten sam ból co za pierwszym razem. Wyobraźcie sobie że wspomnienia uciekają jak woda, że wstając z krzesła i prostując grzbiet zapominacie po co się podnosiliście, albo wyobraźcie sobie ból tych coraz rzadszych okresów zwanych w starożytności lucida intervalla, stan jasności, kiedy uświadamiacie sobie co się z wami dzieje. Nie możecie sobie tego wyobrazić? Słusznie, też nie mogę, takie cierpienie jest niewyobrażalne i niewysłowione. Bohaterka chce Zamienic się na raka, bo z rakiem można walczyć, można przegrać, lub wygrać, ale piłka jest w grze… tutaj mkniemy w stronę przepaści, po stromym zboczu, samochodem w którym hamulce zawiodły, czasami zatrzymujemy się na jakimś głazie, czy drzewie, ale zbliżamy się do katastrofy, gdy opuszcza nas panika, odczuwamy nieuchronność tej klęski… i chyba jeszcze gorsze poczucie bezsilności…

Każda metafora będzie chyba mało trafna, bo do czego można porównać stopniowe zapominanie miłości którą dawaliśmy i braliśmy, zapominanie twarzy najdroższych nas osób…

Według mnie tej książki nie trzeba polecać…. Nie zgadzam się tylko z tekstem z okładki, w którym autor pewnej powieści twierdzi, że książka jest do przeczytania w kilka nocy. Absolutny fałsz!! Jestem pewna że gdy raz ją weźmiecie w ręce trudno będzie ją odłożyć!

Planowane jest wydanie kolejnej książki autorki, już niedługo... sądzę że na pewno też sięgnę!