"Paryż" - Edward Rutherfurd

Epicki portret miasta świateł. Poruszająca powieść o Paryżu, w której zostały przedstawione dzieje czterech rodów. Ich losy splatają się na przestrzeni wieków poprzez zakazane związki, małżeństwa z rozsądku, pragnienie zemsty i śmiertelnie niebezpieczne tajemnice. Historia Paryża ożywa na stronach książki poprzez intrygi, wojny, sztukę i chwałę jego mieszkańców. Edward Rutherfurd ukazuje Paryż tak, jak tylko on to potrafi: opowiadając o dwóch tysiącach lat miłości, codzienności i dramatów ludzi, którzy zmienili niewielką osadę handlową na błotnistym brzegu Sekwany w najbardziej uwielbiane miasto świata.

Ludzie mają bzika na punkcie Paryża. To miasto jest symbolem romantyczności. Ponieważ wcale nie jestem romantyczna Paryż postrzegam tylko przez pryzmat historycznej wartości tego miasta. Oczywiście chciałabym zobaczyć miejsce gdzie stała Bastylia, oglądnąć Luwr, Wersal, zobaczyć panoramę miasta z wieży Eiffla. Jednak nie pociąga mnie romantyczny aspekt Paryża. Za młodu naczytałam się „Nędzników” i miasto to kojarzy mi się głównie z kanałami, a przyznacie, że to średnio romantyczne skojarzenie. Szmaragdowa seria, to obecnie jedna z moich ukochanych serii wydawniczych na rynku, sięgam po każdą książką która się w niej ukazuje. Chociaż oczywiście zdarzają się zawody, to jednak rachunek i tak wychodzi bardzo na plus. Nakład „Paryża” wyczerpał się bardzo szybko, zdobycie tej książki nie było łatwe, ale jednak się udało! Wprawdzie z czytaniem trochę mi zeszło, w końcu to ponad 900 stron, jednak nie żałuję, ani czasu ani energii – niczego.

Ciężko i łatwo opisać fabułę tej książki. Powieść opisuje losy rodzin, na tle historii Paryża. Dzieje arystokracji, Żydów, mieszczaństwa, najniższych warstw społecznych przez wieki przeplatają się w samym sercu Francji.  Tysiąc lat historii stolicy Francji, wyprawy krzyżowe, wojny religijne, rzeź hugenotów, rewolucje, wojny, budowa Wieży Eiffla a na tym tle losy czterech rodzin. Dzieli je przepaść, przecież sfery są hermetyczne niczym hinduskie kasty, a jednak na przekór przekrojowi społecznemu ich losy splatają się ze sobą. Łączy ich miłość, przyjaźń, nienawiść… cała gama uczuć. Członkowie tych rodzin przeżywają zakazane miłości, wielkie namiętności, marzą, tęskną… Cały przekrój francuskiego społeczeństwa opisany z rozmachem, osadzony w malowniczej scenerii pięknego i okrutnego Paryża.

Ciężko jest streścić tę książkę, ona jest tak multitematyczna, w końcu to 1000 lat historii, cztery rodziny, wielu, wielu ludzi, zwykłych. Za ich przyczyną poznajemy  historycznych bohaterów związanych z Paryżem, ale autor bynajmniej nie skupia się na nich, to los zwykłych ludzi jest tematem tej książki, ich los i los miasta. Powieść ta doskonale wpisuje się w profil Szmaragdowej serii, historia powszechna harmonijnie przeplata się z losem jednostki, a człowiek – jest jak owad, bezradny, targany wichrami dziejów, a mimo to jak Syzyf, pcha swój kamulec pod górę, wciąż i wciąż. Na przekór dziejom próbując ułożyć sobie życie.

Ta książka ma swoje wady, jedną z nich jest cena, niestety jest to spory wydatek. Gdy spojrzymy jednak na ładunek emocjonalny, adekwatny do objętości książki, cena również w jakiś sposób z tym współgra. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom tej serii, może będzie to kolejna monografia miasta tego autora.  Wspaniałe są te książki, niosą ze sobą tyle emocji, czas mija niepostrzeżenie, a każdy kryzys mija.

Polecam, chociaż nadal Paryż nie jest dla mnie synonimem romantyzmu

kot i książka na kolanach, czy może być piękniej?