Dziś zorientowałam się, że nie podawałam przepisu na moje najulubieńsze rogaliki, które są niebiańsko lekkie i smakują dosłownie wszystkim. Nie ma osoby, która nie złożyłaby im hołdu.
Zwykle robię z podwójnej porcji bo znikają błyskawicznie. Ale wtedy ręką się trzeeba omachać bo wyrabiam ręcznie
2,5 szklanki mąki 2 jajka 1/3 szklanki mleka 2 łyżki kwaśnej śmietany 120 g masła, roztopionego 1/4 szklanki cukru 1 opakowanie cukru wanilinowego (lub pominąć, jeśli używacie cukru z wanilią) 20 g drożdży świeżych lub 10 g drożdży suchych
Ponadto:
twarda konfitura do nadziewania lub bardzo gęsta konfitura (rzadka się nie nadaje)
jajko roztrzepane z łyżką mleka do posmarowania
cukier puder do oprószenia
Mąkę wymieszać z suchymi drożdżami (ze świeżych najpierw zrobić rozczyn). Wsypać do misy miksera i dodać jajka, mleko, śmietanę, masło i cukry. Wyrobić . Ciasto będzie się kleiło, ale starać się nie dosypywać mąki na tym etapie.
Ciasto wyjać z misy miksera, obsypując delikatnie mąką uformować z niego kulę.
Kulę owinąć bawełnianą lub lnianą ściereczką i zatopić w garnku z zimną wodą (woda powinna przykryć ciasto).
Gdy ciasto wypłynie wyjąć na stolnicę posypaną mąką, ponownie wyrobić, podsypując mąką. Ciasto podzielić na 4 części. Każdą z nich rozwałkować na koło o średnicy około 28 cm, podzielić na 8 trójkątów (w taki sposób, jak dzielimy pizzę). U podstawy trójkąta kłaść trochę nadzienia (około pół łyżeczki, nie za dużo, bo wycieknie) i zwijać od podstawy formując rogaliki. Rogaliki układać na blaszce wysmarowanej masłem (piekłam na macie teflonowej), odłożyć do wyrośniecia na 20 - 30 minut w ciepłe miejsce, przykryte lnianą ściereczką. Przed samym pieczeniem posmarować roztrzepanym jajkiem.
Piec w temperaturze 180ºC przez około 15 minut, lub do zezłocenia. Po upieczeniu oprószyć pudrem i podawać.
przepis dzięki moimwypiekom odkryłam w Kuchni Polskiej.
Te rogale to sama magia, bowiem w momencie gdy do zarobionego ciasta dolewamy tłuszcz, robi się bloto. Za pierwszym razem nie wierzyłam, że z tej ciapy uformuje się ciasto. I za każdym razem gdy mam pod rękami takie błoto, mam moment zwątpienia, że nie ma szans, że z tego będzie kula ciasta.
Ale! nie wolno tracić nadziei, a rogaliczki warte są pracy w ich wykonanie włożonej.
Nie jedliście tak leciutkich i delikatnych rogali.
Rozpływające się w ustach obłoczki.
Idż precz z rogalikami:)kusicielko.
OdpowiedzUsuńTyle zjadłam, że już nawet iść nie mogę :D
UsuńJa wstawiłam właśnie ciasto z brzoskwiniami do piekarnika:)
UsuńZ nieba mi spadłaś z tymi rogalikami, właśnie szukam przepisu na takie, od dwóch tygodni o nich myślę i mnie kuszą. Dokładnie takich szukałam ... :)
OdpowiedzUsuńto te szczerym sercem polecam. Nawet roboty z nimi dużo nie ma, a są po prostu pyszne.
UsuńMiałaś rację, te rogaliki to niebo :) Pyszne :)
UsuńNawet nie wiesz jaka radość mi sprawiłaś :) cieszę się,. że smakowały :)))
Usuńuwielbiam rogaliki! U mnie w domu zawsze się robi albo z konfiturą albo z toffi, jedzenie na jednym się nigdy nie kończy :P
OdpowiedzUsuńz tofi jeszcze nie robiłam, ale lubię toffi :D
UsuńAle kusisz! Wyglądają tak apetycznie!
OdpowiedzUsuńZnam ten przepis :-)U mnie nazywa się on "Ciasto drożdżowe topione". Na początku nie wierzyłam, że coś z niego wyjdzie, bo przecież ciasto drożdżowe potrzebuje ciepła, ale tak jak piszesz, te rogale to sama magia, próbowałam i przepis polecam :-)
OdpowiedzUsuńMniam! Może upiekę takie w weekend :)
OdpowiedzUsuńOdnośnie topienia w wodzie: dostałam przepis od siostrzenic na warkocze drożdżowe właśnie z topieniem, przy czym ustnie mnie poinstruowały: nie top w wodzie, wkładaj do lodówki, to ciasto nigdy nie wypływa... ;)
OdpowiedzUsuńJak nie wypływa? Moje wypływa po kwadransie, to kwestia dodania odpowiedniej ilości drożdży i dobrego wyrobienia, czyli napowietrzenia.
UsuńNo nie wiem, im nie wypływało, a ja jak robiłam, schładzałam ciasto w lodówce i nawet nie próbowałam topienia. Ale wychodziły dobre, te warkocze :)
Usuń