"Droga Kasiu, jak żyć lepiej?" - Katarzyna Miller

Nie wierzę w psychologię, to niektórych oburza, bulwersuje, wprawia w zakłopotanie. Ja w to nie wierzę. Uważam, że boję się pająków bo to zdrowa reakcja organizmu, a nie dlatego bo brat zamykał mnie w komórce. Brat nie zamykał mnie w komórce, jako dziecko nie bałam się pająków, ale jako dziecko przejawiałam po prostu daleko idącą brawurę i nieostrożność. Nie widzę się u psychologa, jak próbuję mu zrelacjonować swoje życie i znaleźć w dzieciństwie moment, gdy babcia mnie nie przytuliła i dlatego ja uważam, że mam pecha w życiu. Jak najbardziej wierzę w psychiatrię, bo jak każdy narząd mózg może się psuć. Po co więc mi ta książka. Ano po to, bo lubiłam zawsze rubryki z listami. Ubolewam nad degrengoladą prasy, gdzie nie mogę czytać kącika z poradami, od problemów jak usunąć plamę ze szminki, po czy to już czas na pierwszy raz. Umknął mi wprawdzie fenomen Katarzyny Miller, ale to może dlatego, że nie poluję na wywiady z psychologami, natomiast lubię wiedzieć jakie inni mają problemy, bo okazuje się, że nie jesteśmy sami. To nie rozwiązuje problemu, ale zdejmuje odium dziwaka : P 

Masz problem? Nie chowaj go, nie zagłuszaj. Szukaj pomocy i proś o radę. Ten mądry i niezwykle praktyczny poradnik pomoże wyjść z niejednego życiowego zakrętu.

Co robić, gdy:
- rodzina ingeruje w nasze życie osobiste
- w pracy spotykamy osoby toksyczne
- przyjaciele nas opuszczają
- wykańcza nas własna uprzejmość
- boimy się przekroczyć strefę komfortu
- czujemy się rozczarowani i niespełnieni
- rozstaliśmy się, ale… nie do końca
- nasze dzieci się kłócą.


Katarzyna Miller, najsłynniejsza polska psycholog, zawsze uśmiechnięta, pogodna i szczera aż do bólu, odpowiada na listy kobiet i mężczyzn, którzy szukają u niej pomocy i rady w najróżniejszych sytuacjach życiowych. Pytają o związki, miłość, samotność, relacje z samym sobą. Proszą o wskazówki w momentach trudnych, wyjątkowych, czasem po prostu chcą się komuś wygadać. Ufają autorce, bo nigdy nie owija w bawełnę. Potrafi zganić, doradzić, powiedzieć, że coś jest ślepą uliczką. Pisze prostym, żywym, autentycznym językiem. To książka, nad którą się zamyślimy, nieraz roześmiejemy i nierzadko też wzruszymy. Potrzebna każdemu i każdej z nas. A zamykając ją, będziemy trochę lepsi dla samych siebie.

Katarzyna Miller to znana psycholog, zapraszana do telewizji, mająca grono fanów. W tej książce bierze na tapet problemy, które w mniejszym, lub w większym stopniu dotyczą nas wszystkich. Książka podzielona jest na rozdziały, jest poświęcony relacji z innymi ludźmi, z kontaktami w pracy, z partnerem, rodzicami a nawet z dziećmi. Układ jest taki, jest list osoby z problemami, fajne jest to, że piszą ludzie młodzi i starzy, kobiety i mężczyźni, samotni i w związku. Piszą o swoim problemie, proszą o radę, a autorka odpisuje, czasami widzi problem, tam gdzie nie widzi go osoba pisząca list, czasami ruga, czasami tuli. A te rady, zapytajcie Ireny, bo Jej biednej relacjonowałam na bieżąco.  

Dalej kocham listy, zwłaszcza w takim anonimowym, człowiek się odsłania, wydaję mi się, że często w rozmowie z bliskimi nie odsłonimy się tak, jak za pośrednictwem listu. Problemy tu przedstawione są różnego kalibru. Niektóre mogą wydawać się nam błahe, inne przywalają kalibrem. Mało tego, sądzę, że znajdziecie też takie, że czytając pomyślicie kurczę też tak mam. Autorka do każdego podchodzi indywidualnie, nie chce udzielać takich błahych rad, angażuje się w to. Pytanie czy wam spodoba się to co radzi Katarzyna Miller. Do czterech listów miałam zastrzeżenia i miałam ochotę zapytać autorkę serio?? Nie chcę Wam zdradzać o co chodzi, bo to moja interpretacja, po prostu ja mam na pewne sprawy inny pogląd. Moim zdaniem warto tę książkę przeczytać, żeby popatrzeć na życie z innej perspektywy, rozważyć inne powody tego co się z nami dzieje. Dawno z takim zaangażowaniem nie czytałam, z tyloma osobami, nie chciałam pogadać o książce.