"Zawierucha" - Stanisław Krzemiński

Minęło już parę miesięcy, gdy zaczynałam przygodę z serią Drogi do wolności wtedy było upalne lato i czytałam książkę w barowym ogródku, pod parasolem, a przygodę z serią kończyłam owinięta w ciepły kocyk wracając do domu w rękawiczkach. Teraz, gdy trzy tomy za mną, mogę spokojnie oglądnąć serial, bo tam było podobno luźne podejście do fabuły i można się było zaspojlerować, a tak na spokojnie porównam sobie odczucia. Moje uczucia po lekturze tego tomu, a co za tym idzie całej serii są silne ambiwalentne, to przypominało sinusoidę, raz było wspaniale, a czasami byłam daleka od entuzjazmu. Warto jednak docenić, że w setną rocznicę odzyskania niepodległości możemy czytać powieść o kobietach, i nie tylko, w tamtych czasach.

Koniec 1918 roku, pierwsze chwile odradzającej się niepodległej Polski. Siostry Biernackie stają w obliczu nowej, nieznanej sytuacji, zarówno w sferze politycznej jak i prywatnej. Dotąd zjednoczone w jednym pragnieniu wolności, Lala, Marynia i Alina teraz, wewnętrznie rozdarte między powinnościami a pragnieniami, szukają własnej drogi.W cyklu "Drogi do wolności" historia odzyskiwania niepodległości przez Polskę przenika się z opowieścią o wzlotach i upadkach, sukcesach i rozczarowaniach, radościach i dramatach kilku pokoleń kobiet. Losy bohaterów śledzić można także w serialu TVP "Drogi wolności".

Mamy rok 1918, niepodległość już puka do drzwi. Teraz przed krajem staje największe wyzwanie, trzeba połączyć trzy odrębne niegdyś ziemie po zaborcach, a to nie będzie proste. Trzeba będzie połączyć różne mentalności, różne nastawienia i pogodzić tak prozaiczne sprawy jak różny system kolejowy. Trzy siostry Biernackie biorą się z życiem za bary, każda na swój spokój. Lala jest wciąż pod wpływem swojego brutalnie przerwanego romansu, Marynia jest zdezorientowana, bo nie wie czy tak naprawę tęskni za swoim narzeczonym i czy to miłość. Dla mnie ulubioną postacią jest Alina, konsekwentnie i dobrze opisana, ale już fragmenty w których autor postanowił opisać jej życie erotyczne, aż mi zgrzytały w uszach.  Wydaje mi się, że autor trochę stracił serce do swoich bohaterek i o niektórych po prostu zapomniał.

Pierwszy tom miał niezaprzeczalną zaletę, że pokazywał różne pokolenia, różne spojrzenia na ten sam świat, była heroiczna i niezłomna babka, oderwana od życia matka, wyemancypowana ciotka i trzy siostry, niby różne ale mające w sobie młodość i świeżość. Tym razem autor skupia się często na wydarzeniach historycznych, powstania, powiew wolność, chociaż nie powiem wątek Aliny jest moim ulubionym, szkoda tylko że zrobiono z niej taką nieopierzoną kobietę z ambicjami sufrażystki, ale może przez to jest bardziej autentyczna?

W tym tomie więcej jest historii, ale jestem pewna, że kto polubił bohaterów, będzie bardzo ciekawy co będzie dalej. A ja obiecuję sobie, że biorę się do serialu.