"Czarownica" - Camilla Läckberg [ wracamy na zabójczą północ]

Kocham kupować książki, niestety często okazuje się, że kupuję je po to, aby później leżały dłuuugo na półce. Długo to pojęcie względne, ale zalegają dekadami, latami, miesiącami, jak coś poleguje tygodniami jeno, to już jest dobrze.  Najnowszą część o Fijallbace kupiłam wkrótce po premierze, dotarła do mnie rok temu w styczniu, dopiero teraz wzięło mnie na wygrzebanie jej z półki. A przecież kocham Lackberg, tylko tych książek jest tak dużo, a czasu tak mało. Książkę zaczęłam czytać coś koło piątku, ale powieści tej szwedzkiej autorki zwykle towarzyszą mi dłużej, nie są to książki, które połykam w jeden wieczór, czy dzień nawet gdy mam go cały wolny. Co tym razem zdarzyło się na północy…

"Pogromca lwów" - Camilla Läckberg [ w ludziach drzemie zło ]

Gdy podróżuję pociągiem, lubię mieć w torebce powieść. Literatura faktu, jakiś ciężki kaliber, na tyle wymagają uwagi, że nie mogę się rozpraszać ładnym widokiem, czy też opóźnieniem pociągu, albo napadem gruźliczego kaszlu pasażera dwa siedzenia dalej. Dlatego ryzykując życie wyjęłam kryminał ze stosu, a leżała tam ta książka, już prawie dwa lata, o ile pamięć mnie nie myli. Kupiłam ją razem z Małym życiem, jakby w innym życiu. A tu proszę, kolejny tom mojej ulubionej skandynawskiej serii pojawił się na rynku, a ja miałam takie zaległości. Słyszałam różne opinie o tej książce, więc chyba dobrze uczyniłam, że pozwoliłam tym wszystkim opiniom ucichnąć, skazałam je na zapomnienie i po prostu wyszłam na spotkanie z dobrą zagadką.

"Fabrykantka aniołków" - Camilla Läckberg [ ósmy tom skandynawskiej sagi ]

Doczytuję te moje skromne książkowe zapasy. Stęskniłam się za Camillą Lackber, bo minęło już kilka miesięcy, od czasu, gdy czytałam ostatnią jej książkę. Fabrykantkę aniołków polecali mi wszyscy. Co miałam jakiś kryzys z jej twórczością, to każdy mi pisał, że Fabrykantka jest super. Nie lubię jak ktoś mi tak zachwala, bo zwykle okazuje się, że mnie nie zachwyca. No nic może akurat kryzys zostanie zażegnany. Potrzebowałam intensywnego oderwania się od świata, cóż nikogo nie zamordowałam, to spory sukces. Naprawdę.

"Syrenka" - Camilla Läckberg

Za oknem ekstremalne upały, w głowie jedno marzenie, by przenieść się za Koło Podbiegunowe i móc w końcu wyjść z domu, bez pokrycia się lepką wilgocią i bez wrażenia, że oto weszliśmy do rozpalonego pieca chlebowego. Ochota na czytanie opuściła mnie zupełnie. Jak nie machałam rakietą, to oglądałam turniej w Toronto(w domu są zachwyceni), to leżałam wypompowana, patrząc w jakiś serial. Zaczęłam kolejną książkę Lackberg, bo na upały najlepiej robią mi kryminały i tym razem, tę przecież nie jakąś grubaśną książkę czytałam prawie tydzień. Dramat, a może i tragedia. Jednak w końcu ruszyło, wczoraj się wczytałam i poszło z kopyta. A dziś pada, więc  może przypomnę sobie, jak się oddycha.

"Ofiara losu" - Camilla Läckberg [ morderca z bajki]

Ostatnio miałam dużo pracy, chodziłam ciągle zmęczona, a wieczorami, energii wystarczało mi jedynie na to, by się wykąpać, włączyć film i wpatrywać się w ekran, zasypiałam, w ostatnim odruchu wyłączając telewizor. Czasami próbowałam czytać i budziłam się rano z książką przy policzku. A wczoraj wyszło piękne słońce, wyszłam na pole, wystawiłam twarz do słońca, a za każdym razem, gdy wychodziłam z domu, brałam głęboki wdech i czułam jak wiosna płynie w moich żyłach. I znowu zaczęłam czytać, mało tego, znowu dałam się wciągnąć w intrygę, chociaż na początku myślałam, że będzie mnie interesowały tylko losy bohaterów znanych z poprzednich tomów.

"Kamieniarz" - Camilla Läckberg [pokorne cielę dwie matki ssie?]

Na moje obowiązku, wprost fatalnie wpływają dobre kryminały. Z kryminałem jest tak, że człowieka skręca  ciekawość. Im dalej w las, tym skręcam się jak nici w kodzie DNA. Żeby nie było, że czytam jednym cięgiem… zrobiłam przerwę na Tolkiena, a teraz robię dłuższą przerwę, oooo jeszcze będziecie mnie błagać, żebym wróciła do urokliwej szwedzkiejwioseczki ; ) Miałam zaplanowaną robotę i diabeł ogonem trzasnął w kant parapetu. Tak mnie zaintrygowała ta zagadka. Opłaciła się ma ciekawość bo zgadłam kto zabił. Jestem tak dumna!! No brak słów.

"Kaznodzieja" - Camilla Läckberg [morderstwo z zimną krwią w środku upalnego lata]

Drugi kryminał z serii o Fjallbace był jedną z moich świątecznych lektur. Nieco się bałam, bo jednak na FB czytałam, że jest słaby i nudny.  Na nudnych książkach to usypiam, przez tę spóźniłam się na świąteczny posiłek, bo oczywiście, nie mogłam wstać, nim się nie dowiem kto zabił. Pomimo moich obaw, że usnę, mimo pewnego zauważalnego schematu, czytało mi się bardzo dobrze. Zdradzę Wam, że obecnie na tapecie tom trzeci : D a jakże.

"Księżniczka z lodu" - Camilla Läckberg [przyszła kryska i na Matyska ;) ]

Książki Katarzyny Puzyńskiej były reklamowane jako powieści polskiej Camilli Lackberg, Kasiek nie byłby sobą, gdyby nie zaczął od innej strony. Kasiek najpierw zachwycił się powieściami Puzyńskiej i tym tropem wpadł na Lackberg. Ola kusiła mnie kompletem książek, faktycznie w okazyjnej cenie… Grzech się nie skusić, ale po wpadce z Marthą Grimes, uznałam, ze najpierw przeczytam tom pierwszy A żeby nie kupować, wyżebrałam od kochanej Beatki tom pierwszy. Zdania były podzielone. Jedni byli bezbrzeżnie zachwyceni, inni uśpieni – snem wiecznym. Tertium non datur. Zapowiadało się, że będę w grupie drugiej, bo lektura szła mi po grudzie.