"Drowning Souls" - Ava Reed

 

Kiedy przeczytałam pierwszy tom serii Szpital Whitestone, to cieszyłam się, że mam od razu drugi tom, ponieważ po różnych perturbacjach u bohaterów już miało być dobrze, a nagle doszło do wybuchu i zostajemy w zawieszeniu, ale mając nowy tom możemy czytać. Niestety dowiedziałam się, że jest tom trzeci, ale w Polsce go nie ma jeszcze i straciłam trochę serce, ale przeczytałam i to dosyć szybko.

 

Czy w świecie, gdzie każdy błąd może kosztować ludzkie życie, znajdzie się miejsce na miłość?

Studia medyczne były dla Sierry Harris niemałym wyzwaniem. Teraz jako rezydentka w Szpitalu Whitestone z determinacją chce udowodnić, że stać ją na więcej, niż mówią jej wyniki egzaminów. Jest w pełni skoncentrowana na pracy i nie pozwala sobie na żadne rozproszenia. Wszystko byłoby proste, gdyby nie kolega Mitch Rivera. Arogancki, irytujący i – tak jak ona – pragnie być najlepszy. Ale Sierra nie pozwoli mu pokrzyżować jej ambitnych planów.

Kiedy w Szpitalu Whitestone dochodzi do tragicznego wypadku, świat na chwilę staje w miejscu. Sierra jest jedną z pierwszych na miejscu zdarzenia, a fakt, że Mitch został ranny, sprawia, że ziemia osuwa jej się spod nóg. Sierra próbuje trzymać się od niego z daleka, nie może sobie pozwolić na to, by kierowały nią uczucia, jeśli chce być najlepszym kardiochirurgiem. Ale Mitch już dawno wkradł się do jej myśli… i serca.

Drowning Souls to pełna emocji powieść New adult, którą pokochają wszyscy miłośnicy serialu Grey’s Anatomy: Chirurdzy.

Poznajemy bliżej znaną nam z pierwszego tomu Sierrę Harris. Nie miała i nie ma lekko, mieszka z matką, która jest wampirem energetycznym. Od początku pracy podrywa ją kolega Mitch, ale ona była nieczuła na jego awanse i chciała się skupić na pracy. Kiedy dochodzi do wybuchu w windzie w wyniku którego najbardziej ucierpiał Nash i  Mitch właśnie. Sierra zaczyna dostrzegać, że mogła Mitcha stracić i że do tej pory życie przeciekało jej przez palce. Ten wypadek jest pretekstem, aby zmienić wiele w swoim życiu. Wyprowadzić się od matki i dostrzec fajnego faceta obok siebie. A przecież ciągle musi ciężko pracować, a dookoła jest mnóstwo ciężkich przypadków, no i szpital próbuje wrócić na normalne tory, po wybuchu.

 

Ten tom podobał mi się mniej i czytałam go raczej z obowiązku. Nie chodzi mi nawet o to, że jest zły, po prostu pierwszy był lepszy, miał w sobie lekkość i jakąś chemię, której mi w tej części zabrało, mniej było tego klimatu z Chirurgów. Za mało było też w moim odczuciu Laury i Nasha, nie chciałam się z nimi rozstawać, ale też rozumiem, że ciężko byłoby prowadzić równą narrację o dwóch niezależnych parach. Pewnie jak pojawi się tom trzeci, mimo wszystko przeczytam.