"Kwestia ceny" - Zygmunt Miłoszewski

Próbuję sobie przypomnieć, jak to się stało, że sięgnęłam po prozę Zygmunta Miłoszewskiego. To było lata temu. Na pewno „Ziarno prawdy” miałam w kieszonkowym wydaniu, zorientowałam się, że to drugi tom, no i dokupiłam pierwszy i trzeci. Ryzykownie? Nie do końca. Bo seria o prokuratorze Szackim jest świetna. To dowód, że Miłoszewski ma klasę niespotykaną na rynku wydawniczym. Powiedział, że kończy trylogię i skończył. Czy zarobiłby na czwartym tomie? Oczywiście! Pisząca te słowa rzuciłabym się na kolejny tom jak na okazję w Lidlu. A jednak ta seria jest zakończona. Brawo Panie Zygmuncie. Bezcenny, czyli pierwsza książka z Zofią Lorenz, to nie jest powieść, która mnie porwała, ale ja po prostu jestem fanką autora i chwyciłam po kontynuację.

"Jak zawsze" - Zygmunt Miłoszewski [ wielki come back ]

Należę do wiernych fanek Zygmunta Miłoszewskiego. Nie przeczytałam wprawdzie wszystkiego co napisał, jak również nie jestem fanką bezkrytyczną. Bezcenny wzbudził we mnie ambiwalentne uczucia, ale trylogia o Szackim była dla mnie jedną z lepszych lektur 2015ego roku. Wyczekiwałam nowej powieści Miłoszewskiego jak jutrzenki swobody, chociaż ciężko było mi wyobrazić sobie autora w innej odsłonie niż z silnym wątkiem kryminalnym. Komedia romantyczna? Owszem lubię, ale głównie w filmowej odsłonie, nie chciałam jednak zamykać się całkowicie i gdy nowa książka do mnie dotarła, naprawdę nie musiała długo czekać. Na szczęście nadszedł weekend i mogłam oddać się tej lekturze w całości. Okładka może prowokować, a już przy lekturze pierwszej strony dowiemy się, że Zygmunt Miłoszewski jest pozytywnie zakręcony.

Tragi Książki i nowy blog Łachy z Kachy

Pojechałam, pobiegałam, gadałam, pozowałam, a więc Targi Książki!!W końcu udało mi się wybrać na Międzynarodowe Targi Książki w Krakowie!!Nigdy się nie udawało bo zawsze nakładała się praca i studia - no nie dało się!!Ale tym razem - palec boży - seminarium nie było, wolne wyżebrałam i po perturbacjach - w drogę.
Kogo spotkałam?
Ano zacne Pisarki, zacnych Pisarzy i fantastyczne stwory.

"Bezcenny" - Zygmunt Miłoszewski

Autor bestsellerowych kryminałów na tropie największej tajemnicy XX wieku!
1945. Niemcy przegrywają wojnę, każdy myśli tylko o sobie. Generalny Gubernator Hans Frank ukrywa najcenniejsze łupy, a wraz z nimi bezcenny sekret, który ma zapewnić mu nietykalność po wojnie. Skarb ginie bez śladu w tajemniczych okolicznościach.
1946. Do Polski powracają zrabowane dzieła sztuki z "Damą z gronostajem" Leonarda da Vinci na czele. Brakuje "Portretu Młodzieńca" Rafaela Santi, który od tej pory pozostaje najcenniejszym zaginionym na świecie dziełem sztuki i symbolem grabieży dokonanych w czasie II wojny światowej. W Muzeum Czartoryskich w Krakowie od ponad sześćdziesięciu lat na Rafaela czeka pusta rama.
Współcześnie. Doktor Zofia Lorentz, historyk sztuki i urzędniczka Ministerstwa Spraw Zagranicznych, próbująca sprawić, aby do Polski wróciło choć kilka z ponad 60 000 zaginionych dzieł, zostaje wezwana do kancelarii premiera. Sprawa jest pilna i ściśle tajna. Arcydzieło Rafaela zostało w końcu namierzone, a ona musi odzyskać je dla Polski. Legalna droga nie wchodzi w grę. Jedynym możliwym sposobem jest kradzież. Zofia podejmuje się zadania. Do jej zespołu dołączają cyniczny młody marszand, świeżo emerytowany oficer służb specjalnych i legendarna szwedzka złodziejka, specjalnie w tym celu wyciągnięta z więzienia.
"Bezcenny" to międzynarodowy thriller łączący najlepsze cechy prozy Dana Browna, Arturo Perez-Reverte i Umberto Eco. W miejsce każdej rozwiązanej zagadki pojawia się kilka następnych, zwrot akcji goni zwrot akcji, a bohaterowie w poszukiwaniu zaginionego arcydzieła wpadają na trop tajemnicy, która najnowszą historię świata wywróci do góry nogami. Możni tego świata zrobią wszystko, aby nie ujrzała ona światła dziennego."Bezcenny" to pełne błyskotliwej erudycji kompendium wiedzy o sekretach historii sztuki. O genialnych artystach, o szalonych kolekcjonerach, o chciwych marszandach, o wielkiej grabieży z czasów okupacji, a także o szwindlu, jakim jest dzisiejszy rynek sztuki.
"Bezcenny" to także komentarz do rzeczywistości w ironicznym, prześmiewczym i bezkompromisowym stylu, do którego przyzwyczaił nas autor "Uwikłania" i "Ziarna prawdy".

 Ciężko mi pisać po tak złej nocy… ale nie chcę zalewać prywatą… postaram się jednak najobiektywniej i najlepiej opisać książkę, której słuchałyśmy z Mamidłem wyszywając. Uważam, że wyszywanie na sucho jest stratą czasu, lubię haftować oglądając powtórki seriali, ale akurat miałam same nowości, a nie da się śledzić filmu i odczytywać nadziubdziane schematy… Dlatego wybrałam audiobooka, Bezcennego mam i w wersji papierowej, nawet kiedyś zaczęłam czytać, ale jakoś mnie nie wciągnął. Postawiłam więc na przymusowe słuchanie. Kilka dni i z głowy… a jak wrażenia?

"Gniew" - Zygmunt Miłoszewski

Gniew to pożegnanie z Szackim, jednym z najbardziej znanych bohaterów kryminalnych w Polsce, dostrzeżonym i docenionym na świecie, co potwierdzają recenzje i wyróżnienia dla kolejnych wydań książek Zygmunta Miłoszewskiego za granicą.

Prestiżowy „Publisher’s Weekly” w recenzji "Uwikłania" napisał, że czytelnicy będą chcieli kontynuacji losów prokuratora Szackiego. I trochę żal, że autor – równie stanowczo jak swego czasu Artur Conan Doyle – obwieścił koniec przygód swojego bohatera!
25 listopada 2013 prokurator Teodor Szacki zostaje wezwany do zrujnowanego bunkra koło poniemieckiego szpitala miejskiego. W czasie robót drogowych odnaleziono tam stary szkielet. Szacki bezrefleksyjnie „odfajkowuje Niemca”, jak się tutaj nazywa wojenne szczątki, i każe przekazać je uczelni medycznej, gdzie wiecznie brakuje eksponatów do celów dydaktycznych. Nie przypuszcza, że to, co wydawało się końcem rutynowej procedury, jest początkiem najtrudniejszej sprawy w jego prokuratorskiej karierze. Sprawy, która pozbawi go prawniczego dystansu, zmusi do wyborów ostatecznych i okaże się ostatnim dochodzeniem prokuratora Teodora Szackiego.

Wróciłam dopiero z Lublina i dlatego, zamiast wczoraj, dopiero dziś oddaję do monitorów Waszych, impresje po przeczytaniu ostatnich przygód wędrującego prokuratora Teodora Szackiego. Trylogia Miłoszewskiego wzbudza różne emocje, od zachwytu, przez umiarkowaną obojętność, po totalny zawód. Ilu czytelników, tyle opinii, jedni zachwycają się tomem I, inni uważają, że miażdży tylko „Ziarno prawdy”, jeszcze inni straszą, że „Gniew” jest najsłabszą częścią, dlatego z miesiąc książka czekała na przeczytanie. A ja popełniłam błąd i zaczęłam czytać dzień przed seminarium, robota poszła w odstawkę, chciałam iść za Szackim, w pociągu, zamiast przygotowania się do seminarium – tylko Szacki… gdyby nie wizyta u koleżanki… nie spoczęłabym wczoraj i w sobotę już wskoczyłaby do przeczytanych. Dlatego dopiero dziś pytam „i jak ja mam żyć dalej”?

"Ziarno prawdy" - Zygmunt Miłoszewski

Nowy, długo oczekiwany kryminał z Teodorem Szackim! Jest wiosna 2009 roku, prokurator nie pracuje już w Warszawie, pożegnał się z przeszłością i karierą, by przenieść się do Sandomierza. Tu zaczyna „nowe wspaniałe życie", ale dość szybko spotyka go rozczarowanie. W obcej i nieprzyjaznej rzeczywistości rozgoryczony Szacki prowadzi śledztwo w sprawie dziwacznego morderstwa, którego ofiara to sandomierska działaczka społeczna, kobieta szanowana i ceniona, o nieskazitelnej reputacji. Dochodzenie napotyka piętrzące się przeszkody i ścianę milczenia, a jednocześnie towarzyszy mu gorączka medialna. Ważnym kontekstem staje się bolesny splot relacji polsko-żydowskich oraz historia, która wydarzyła się przeszło sześćdziesiąt lat wcześniej...

Sandomierz to miasto do którego mam dosłownie rzut beretem, moja metropolia, miejsce do którego pojechałam na pierwsza wycieczkę. Na książkę Miłoszewskiego, którego akcja dzieje się w Sandomierzu, polowałam już dłuższy czas, jednakże wydać 40 plnów na kryminał… no serce boli. Zwłaszcza, że nazwisko autora, tylko od czasu do czasu mignęło mi w sieci. Jestem jednak człowiekiem próżnym, lubię swoją okolicę oglądać w TV(i niekoniecznie musi to być program o krowach, które chodzą luzem). A Sandomierz naprawdę jest piękny, jest urokliwy, zasługuje na to, żeby go pokazywać. W tym mieście miałam praktyki, wciąż lubię tam pojechać i pospacerować. Chociaż, już na pewne miejsca nigdy nie spojrzę w ten sam sposób.

"Uwikłanie" - Zygmunt Miłoszewski

Pierwszy tom znakomitej trylogii o prokuratorze Szackim! Wysoki, szczupły, w nienagannie skrojonym garniturze i wkurzony, że znowu kogoś zamordowano po siedemnastej prokurator zaczyna nowe śledztwo. W klasztorze w centrum Warszawy ginie jeden z uczestników niekonwencjonalnej terapii grupowej, a Szacki wikła się w sprawę, której tajemnic pilnie strzegą siły potężniejsze niż rodzina.

Stosunkowo rzadko czytam współczesne kryminały, gdy sięgam po ten gatunek celuję w powieści retro, albo sprawdzoną klasykę. O Miłoszewskim słyszałam od dawna, ale coś mnie wstrzymywało, dopiero ekranizacja powieści dziejącej się w pobliskim Sandomierzu skłoniła mnie do znalezienia i zapoznania z powieściami o prokuratorze Szackim. Pierwszy tom dostałam dopiero wczoraj… zaczęłam czytać i utonęłam. Jeśli ktoś ma kryzys czytelniczy… takie książki jak ta na pewno z niego wyleczą.