rzecz o... liliach z doliny

Złota Polska Jesień pozwoliła nam jeszcze przez kilka dni upajać się ciepłem, słońcem. Oszukiwała, że jest wiosną, ale teraz znowu pokazuje prawdziwą twarz. Do kominka na wieczór wracają zapachy ciepłe. Ale w dzień… w dzień nadal podtrzymuję złudzenie, że zaraz będą wakacje.

Kocham konwalie… to jedne z moich ulubionych kwiatów. Maj był zawsze synonimem wyjazdów do lasu na konwalie, synonimem powrotów z naręczami wonnego białego kwiecia. Przypomnicie mi pewnie, że konwalie są chronione, jeśli Was nie przekona nieznajomość prawa, ani przedawnienie, to przekona Was, że jako dziecko dla prawa karnego nie istniałam :P . No i u babci w ogródku i u Nas rosły i rosną konwalie, które obok fiołków, bzu i narcyzów pachną najpiękniej i życzę sobie taki bukiet na pogrzeb.

Słyszałąm o tym zapachu wiele, wiele dobrego, ale czytając etykietę zasugerowałam się, że to lilia. O!! białe lilie też uwielbiam i kojarzą się pogrzebowo, więc tym razem będę schematyczna. Lilie z doliny, brzmiało to przepięknie, ale gdy przyjechałam do domu przeżyłam przemiłe zaskoczenie. Konwalie, nie tylko konwalijka na etykiecie, ale zapach konwalii, cudo!!

Obie z Mamą zawąchujemy się tym zapachem. Jest piękny, majowy, świeży i kwiatowy. Mój prywatny maj w listopadzie!!