"Sisi" (2009) miniserial

Serial opowiada o austriackim cesarzu Franzie Josephie, który darzy uczuciem młodszą od siebie Elisabeth. Jest to miłość od pierwszego wejrzenia, ale matka Franza Josepha Sophie nie akceptuje tej miłości.

Jestem zafiksowana na punkcie Cesarzowej Elżbiety, rzadko mi się zdarza, aby interesować się jakąś postacią a nie darzyć jej sympatią. Tak jest w przypadku Elżbiety – Sissi, kiedyś jawiła mi się jako księżniczka idealna. Oczywiście za sprawą mojej Mamy z którą jako mała dziewczynka oglądałam Trylogię Marishki.  Romy Schneider była piękną cesarzową, w bajecznych strojach, które już na zawsze spaczyły mój gust. I tak powoli rodziła się moja historyczna pasja.

Nie byłabym sobą gdybym przy najbliższej okazji nie oglądnęła kolejnego filmu o Sissi, leciał on onegdaj w TV, ale coś mi w oglądaniu przeszkodziło, majaczy mi się, że w trakcie pierwszej części mogłam na pielgrzymce być… No nic – film udało mi się zdobyć i oglądnąć. Z zainteresowaniem i rosnącą irytacją.

Główną rolę odgrywa  Cristiana Capotondi, która jest śliczną kobietą, sprawia wrażenie bezbronnej, eterycznej, zagubionej co sprawdza się gdy Sissi jest biedną zahukaną przez teściową dziewczynką, ale nie gdy przeobraża się w bardziej waleczną, pewną swego wpływu na Cesarza kobietę.

źródło

Rolę Franciszka Józefa gra David Rott któremu daleko do ciepłego i słodkiego Franciszka Józefa z trylogii z połowy ubiegłego wieku, ten Franz jest bardziej oficjalny, widać, że to zdyscyplinowany żołnierz, który kocha swoją żonę, ale równie wysoko ceni racje stanu. Historyczny oryginał nie był ciepłym misiaczkiem był władcą absolutnym, który prowadził wojny, posyłał ludzi na śmierć, był przez wielu nienawidzonym zaborcą, ciemiężycielem, w jego imię wykonywano wyroki śmierci, ten serialowy cesarz bardziej mi „leży”. Tamten był zbyt dobrotliwy.

Cesarz i Cesarzowa tworzą ładną parę.

Uwielbiam seriale i filmy kostiumowe, zwłaszcza z epoki sukni z krynolinami, uwielbiam takie stroje i nigdy nie mogę się napatrzeć. Oraz uwielbiam takie koki upinane na karku. I pod względem wizualnym nie  mogę nic temu filmowi zarzucić, ogląda się cudownie, bo zdjęciowo, kostiumowo jest przepięknie. Jednak nie samym obrazem człowiek żyje w tym wypadku…. Chodzi o historię.

Mamy władcę znacznej części Europy, któremu despotyczna Matka wybrała za zonę swoją Siostrzenicę – Helenę, piękną(w tym okresie wiele osób twierdziło, że dziewczyna była piękniejsza od swej słynnej siostry, której uroda stała się legendarną po urodzeniu dzieci). Na pewno Helena była bardziej odpowiednia do roli cesarzowej, wychowywano ją z nadzieją, że złapie za męża jakiegoś następce tronu, była więc wykształcona(najlepiej z sióstr) i przygotowywana do roli władczyni, ale Franciszek wybrał swoją drugą kuzynkę – Elżbietę, która wdała się w ojca – lekkoducha, a po rodzinie swej matki odziedziczyła skłonność do dziwactw, możliwe że lepiej byłoby gdyby nie wychodziła za mąż, była zbyt niezależna, chciała mieć wszystkie prawa i żadnych obowiązków, była kapryśna i dzika. Nigdy nie pogodziła się z  etykietą i obowiązkami głowy państwa. Tylko, że Franciszek ją kochał.

Film jest bliższy prawdzie historycznej niż wersja z Romy, zgrzytów między Sissi i mężem jest więcej, silniejsze są antagonizmy na lini Elżbieta – Zofia. Ale i tak wciąż jest to bajka. Z wieloma przekłamaniami(noc poślubna w ogrodzie, w istocie Sissi i Franciszek skonsumowali swe małżeństwo dopiero trzeciej nocy po ślubie, w cesarskiej sypialni, a pod drzwiami stały matki obojga i ważniejsze osoby w panstwe, co było już krokiem naprzód, bo wcześniej bywało, że małżonkowie musieli konsumować małżeństwo – aby była stuprocentowa pewność, gdyż nieskonsumowane małżeństwo można rozwiążać – do dziś tak jest ciekawych zachęcam do zgłębienia tematu „matrimonium ratum, sedn non consumatum”) czy niedoróbki(Sissi nie mogła mówić do teściowej na Ty, ani pocałować męża w kościele).

Bardzo ugładzono historię, Sissi wciąż wyjeżdża z Wiednia bo tak każe lekarz, interesuje się polityką, tęskni za mężem… Prawdy historycznej jest tam niewiele, ale ogląda się wciąż bardzo dobrze.

Jako film kostiumowy tak, jako historyczny – zdecydowanie nie…

                          

(od lewej w strojach z epoki: Dama dworu Sissi - Hrabina Esterhazy w tej roli Franziska Sztavjanik, następnie, brat Franza, arcyksiąże Maksymilian - Xaver Hutter, dalej Franciszek Józef, Elżbieta, Arcyksieżna Zofia Martina Gedeck i przedostatni stoi hrabia Andrassy(bardzo naciągnięto tutaj historię)  w tej roli, znany z następnego w kolejce kostiumowca "Sophie mlodsza Sissi" Fritz Karl

Źródło zdjęć biło tu