Ząbkowanie

Pomyślicie sobie, że mam schizofrenię, niby stara panna, niby czynnik aspołeczny a tutaj jakieś niemowlę ząbkujące się pałęta.

Uspokoję Was, pod tym względem wszystko w porządku. Niestety nie ząbkuje żadne z moich dzieci, z tej prostej przyczyny, że nie mam dzieci. Za to mam niepokorne zęby mądrości, które już od 8 lat rujnują mi życie, bo jak jest ich cztery, a w roku cztery kwartały, tak w każdym kwartale któryś szkodnik musi mnie wymęczyć. Tym razem lewa strona szczęki nie daje o sobie zapomnieć. Jak do tej pory byłam wraz z mym dentystą przeciwniczką wyrywania zdrowych zębów, tak po wypłacie idę na rtg i żuchwy i szczęki i szukam chirurga szczękowego, niech wyrwie w diabły. I czekam aż będę już w tak nobliwym wieku, że będzie mi wypadało mieć sztuczną szczękę. Gwiżdżę na to, że mam solidne zęby po mieczu a mój Rodziciel w wieku zacnym lat 65 ma wszystkie swoje zęby. Ja chcę mieć spokój.

Dlaczego na blogu książkowym piszę o takich sprawach? Bo chcę się wytłumaczyć z braku recenzji.

Teraz zaraz włączę sobie serial jakiś i będę haftować… bo na razie nie mogę za długo skupić się na czytaniu…

 Niedzielnym popołudnie wyhaftowałam taki drobiażdżek, który wymaga obróbki i poleci do bardzo bliskiej mi osoby jako prezent – docelowo zakładka.

Wzór dostałam od jednej blogerki bo zakochałam się w tym króliczku.

A niedługo wrócę do równowagi, chwycę za kijki i będę się audiobookować.

Jakoś obrzydliwie optymistycznie to wszystko brzmi. Nie w moim stylu. Co to ząbkowanie robi z człowieka…. Ale zawsze to 4 zęby, nie trzydzieści…