"Naukowa lista przebojów. Wybór faktów, anegdot i żartów ze skarbnicy nauki" - Simon Flynn

Jak zmierzyć prędkość światła za pomocą linijki, czekolady i mikrofalówki? Dlaczego w stolicy Meksyku nie można napić się porządnie zaparzonej czarnej herbaty?

Czy na podstawie dwóch wersetów z Biblii da się obliczyć temperaturę nieba i piekła?

Simon Flynn gromadzi ciekawostki, anegdoty i historie z różnych dziedzin wiedzy: matematyki, fizyki, geologii, chemii. Opisuje odkrycia, o których nie mieliście pojęcia. Zjawiska, z których istnienia nie zdawaliście sobie sprawy. Procesy, o których słyszeliście, ale nigdy ich nie rozumieliście. A pisze o tym wszystkim przystępnie i z humorem. Tę wiedzę można chłonąć bez umiaru!

Książka Simona Flynna to także pean na część naukowców. Wbrew powszechnemu stereotypowi to nie są nudni i nieatrakcyjni towarzysko panowie, lecz grupa oryginałów, którym do głowy przychodzą najzuchwalsze pomysły, a ich konsekwencje nieraz ich zaskakują.

Przedmioty ścisłe, są często traktowane po macoszemu. Obecnie, nauka, interesowanie się tym co dzieje się w świecie uniwersytetów i politechnik, jest obciachem. Zezulce, dziobaki, profesury, wszystkie te nazwy pejoratywnie określają ludzi, którzy zajmują się nauką. Popularnonaukowe książki rzadko goszczą na liście bestsellerów, często też są pisane, albo dla ludzi, który w danej branży „siedzą”, albo na dziecinnym wręcz poziomie.

„Naukowa lista przebojów” to subiektywny wybór ciekawostek ze świata nauki. Ta książka zadaje kłam, twierdzeniu, że chemia, matematyka, fizyka i biologia to nudy. To nie prawda, że to tylko puste równania, cyfry, spanie na ławce i złośliwy zegarek, który pokazuje, że od początku lekcji minęło wciąż tylko 10 minut, skoro siedzi się już i słucha od kilkuset lat.

Sąd pochodzimy, z czego się składamy, dlaczego niebo w nocy jest ciemne(skoro jest tyle gwiazd), co z tą liczbą Pi. Wyjaśnienie tych i wielu, wielu innych problemów znajdziecie, w tej niepozornej książeczce.

Mam nadzieję, że seria będzie kontynuowana – bo jest po prostu fantastyczna.

Tak jak wspomniałam na wstępnie, często książki o nauce pisane są niezrozumiałym językiem, niestety mało kto, tak jak Feynman, potrafi z taką swadą opowiadać o skomplikowanych naukowych problemach, ta książeczka, znowu pozwoliła mi poczuć się jakbym czytała Richarda, oczywiście nie jest tak monumentalna i nie pretenduje do miana podręcznika akademickiego, to zbiór anegdotek, okraszonych, to rysunkiem, to wierszykiem, to tematycznie pasującym fragmentem z literatury. Naturalnie, jedne teksty zainteresują Was bardziej, inne mniej, w niektórych będzie tyle cyfr, że osoby cierpiące na dyskalkulię będą musiały iść na terapię, w innych będzie sporo rymów. Moim zdaniem, dla każdego coś miłego.

Książka jest po prostu ciekawa, nie czyta się jej jednym tchem, ale jest inspirująca i pouczająca!

Dla ludzi ciekawych świata, którzy nie uważają, że koniec szkoły, to koniec poznawania nowych faktów, dla współczesnych ludzi renesansu.