Najmocniejsza powieść Katarzyny Michalak. Roztrzaskuje serce na kawałki, wzbudza skrajne emocje, wzrusza do łez. A przecież ta historia może się przydarzyć każdemu…Michał Sokołowski, młody i utalentowany chirurg oddany swojej pracy, nie zauważa momentu, w którym staje się ona ważniejsza niż rodzina. Dopiero gdy jego ukochana żona i najmłodszy synek giną pod kołami rozpędzonego samochodu, Michał zrozumie, co tak naprawdę jest ważne. Za późno…Ale to nie koniec jego tragedii. Los bywa okrutny, a ludzie jeszcze bardziej. Pogrążonego w rozpaczy mężczyznę czeka jeszcze jeden cios, który spadnie z najmniej spodziewanej strony.Zrozpaczony ojciec musi podjąć o desperacką walkę o prawa do opieki nad pozostałymi dziećmi i stawić czoła nie tylko wymiarowi sprawiedliwości, ale i tym, którzy powinni stać po jego stronie.Michał musi znaleźć w sobie siłę, by wykrzyczeć: Nie oddam dzieci! Albo… utraci je również.Tę powieść musisz przeczytać…Ta historia może zmienić Twoje życie…Ten dramat może się rozegrać tuż obok Ciebie…Dramatyczna, wstrząsająca i do bólu prawdziwa – oto długo oczekiwana książka Katarzyny Michalak z obyczajowej „serii z czarnym kotem”.
Wiem,
że powinnam spać, oczy przypominają piaszczystą plażę, ale czytam. Ciężko się
oderwać. Seria z czarnym kotem tak
ma. Niezmiennie, od czasów Nadziei,
walczę z rozsądkiem i czytam, myślę i przeżywam. Sytuacje niby abstrakcyjne, ale jednak do
wyobrażenia, przeżycia. Takie które mogą nas spotkać, chociaż zaklinamy los, że
tfu tfu.
Trzech
mężczyzn, jeden zdegenerowany i zakompleksiony, drugi zblazowany, rozkapryszony
pan świata, trzeci dobry człowiek, który trochę za bardzo kocha pracę i
zapomniał co się liczy. Każdy jest w takim punkcie, że może jeszcze zawrócić,
bo zaraz droga gwałtownie poleci w dół. Urwisko, nic już nie będzie takie samo.
Streszczenie fabuły tej książki nie jest takie proste, bo ciężko opisuje się
wiele emocji, które towarzyszą obserwacji degrengolady, na różnym etapie. Sam
motyw walki o dzieci, oczywiście nie jest niczym nowym, ale studium upadku
człowieka, zawsze nas czymś zaskoczy, zdziwi, sprawi że z niepokojem i lękiem
spojrzymy na drugiego człowieka. Nie chcę wam niczego streszczać, blurb jest
dobry, a nic ponad nie napiszę, bo wszystko będzie miałkie. W tej książce jest
tak wiele emocji, smutku… zdecydowanie smutku. Seria z czarnym kotem jest przesiąknięta smutkiem.
Tak,
teoretycznie nie ma w niej nic co nowością wstrząsnęłoby światem. Bo kogo
dziwią młodzi ludzie szalejący za kółkiem na haju, są jak
kamikadze-niespodzianki. W jednej chwili rujnują życie rodziny, może nie idealnej,
ale kochającej, zabierają dzieciom matkę, mężowi żonę. Upływa trochę czasu,
wszystko powinno wrócić do normy, ale nie wraca, bo coś co rozprysło się w
drobny mak, nie da się poskładać, ci co odeszli nie wrócą. Oczywiście są ludzie
którzy wychodzą z tego bez szwanku, niebieskie ptaki – tak ongi nazywano takich
ludzi, tylko że dziś ten związek frazeologiczny jest śmiesznie infantylny i nie
pasuje do tego okrucieństwa, głupoty, bezwzględności. Czy na tym świecie można
szukać sprawiedliwości? Oczekiwać, że oliwa będzie sprawiedliwa? Chcemy
wierzyć, że tak…
Katarzyna
Michalak stworzyła książkę o tematach trudnych, na pewno nie jest to książka z
tych – za które autorkę pokochały miliony. Trafi za to do fanów „Nadziei” i
„Bezdomnej”, tych którzy polubili Katarzynę Michalak za to, że masakruje
wnętrze i myśli, za to że nie da się o książce po prostu przestać myśleć. Ją
się przeżywa, zaczyna się znowu myśleć o życiu, konsekwencji własnych wyborów,
kruchości naszego świata…
Mnie także ruszyła ta książka i nie mogę o niej przestać myśleć. Jest tak realna, prawdziwa, bez przesadnego dramatyzowania i kombinowania. Po prostu-samo życie.
OdpowiedzUsuńAno niestety, albo stety. Ja już mam paranoję.
UsuńJest to moje ulubione seria autorki. Myślę, że emocje są najmocniejszą stroną autorki i za to ją lubię :)
OdpowiedzUsuńDokładnie!! wolę te książki od tych słodkich, te są prawdziwsze
UsuńJuż po recenzji Cyrysi jestem zaintrygowana tą książką! Teraz Ty skutecznie pobudziłaś jeszcze bardziej moje zaciekawienie... i co? Teraz muszę cierpliwie czekać do 23 kwietnia :( nie wiem jak to wytrzymam ;) Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńps. Oczy przypominające piaszczystą plażę... hahaha... świetne :)
:D Cierpliwość jest cnotą!! Pamiętaj!!
UsuńMuszę przeczytać:)
OdpowiedzUsuńO tak!
UsuńJa też czuję się poturbowana po tej książce;) Jak dla mnie jest idealna - dopracowana, emocjonalnie dojrzała. To będzie chyba moja ulubiona książka Pani Kasi:)
OdpowiedzUsuńDlatego trzeba znaleźć klina, żeby myśleć o innej, bo człowiek oszaleje od tych emocji
UsuńChociaż większość osób zachwyca sie książkami tej pani ja się do niej zraziłam... I na te również ochoty nie mam.
OdpowiedzUsuńz własnego doświadczenia powiem Ci, że warto czasami się przełamać.
UsuńZostałaś nominowana przeze mnie do LBA :) Życze miłej zabawy :)
OdpowiedzUsuńhttp://papierowa-kraina.blogspot.com/2015/04/liebster-blog-award-2.html
Dziękuję!! Uwielbiam łańcuszki
OdpowiedzUsuńBardzo mnie zachęciłaś i chętnie sięgnę po nią! :)
OdpowiedzUsuńcieszę się, mam nadzieję, że się nie zawiedziesz
UsuńNie wątpię, że pomysł jest niezły, choć sam opis trochę abstrakcyjny. Niemniej nie jestem w stanie czytać książek Michalak - są napisane językiem gimnazjalistki, a nie literatki. I nawet najlepsza historia nie zmieni tego, że literacko te książki to po prostu dno. A szkoda, bo dobre pomysły zasługują na najlepszą oprawę.
OdpowiedzUsuńfakt często spotykam się z tym zarzutem, ale każdemu zdarza się słabsza książka
UsuńJuż sama okładka zachęca, muszę w końcu sięgnąć po jakąś książkę Michalak, może akurat zacznę od tej, skoro twierdzisz, że jest warta uwagi!
OdpowiedzUsuńja zakochałam się w "Nadziei"
UsuńNie lubię Michalak. Jest niewielu autorów, których nie lubię, a ona jest chyba na samej górze. Czytałam jej książki (3), bo opinie o niej są podzielone, a ja chciałam jej dać szansę, nawet podeszłam do nich optymistycznie. Dla mnie niestety, to dno przykryte toną mułu.
OdpowiedzUsuńa jak wiesz niektóre skrytykowałam
UsuńJestem ogromnie ciekawa tej książki. Myślę, że poruszy mną ogromnie. Zamówiłam przedpremierowo... i czekam.
OdpowiedzUsuńJak dla mnie książki Pani Michalak są różne, ale ta zapowiada się bardzo emocjonująco...
OdpowiedzUsuńChciałabym się dowiedzieć kto był pierwowzorem literackim, tego chirurga Sokołowskiego, ponieważ dręczy mnie przeczucie że być może znam osobiście ten pierwowzór, bo to chyba nie jest fikcja - tylko powieść oparta na faktach.
OdpowiedzUsuńProszę o pomoc , jeśli ktoś wie o kim naprawdę pisała P. Katarzyna Michalak.