Sobota na Targach Książki [czyli po co ja właściwie tam pojechałam]

Jestem galicyjskim piecuchem. Lubię siedzieć w domu. Już w piątek jadąc do domu miałam refleksję ja chcę do Turbi. No, ale nie mogłam wracać, bo w sobotę było zaplanowane spotkanie, które było spirytus movens całego wyjazdu. To dlatego miałam nie jechać na seminarium, to dlatego spakowałam graty i wyszłam za próg. Chociaż oczywiście wszystkie spotkania z blogerami, losowania, były wspaniałą motywacją. No, ale ja nie jestem miłym, ani lubianym blogerem, więc nikt by nie odczuł mej absencji. 

W sobotę, znowu niewyspana, znowu zmęczona, poderwałam się i uznałam, że po wczorajszych perypetiach z metrem Boże gdzie ja jestem? Zabrali kościół, nie wiem gdzie mam wsiąść do autobusu, uznałam, że pojadę komunikacją naziemną. 

Od kiedy przeczytałam Białoruś dla początkujących jestem wierną fanką Igora Sokołowskiego, który napisał jeszcze Spokojnie to tylko Rosja, ale egzemplarz tej książki, mam niestety u ludzi, bo trzeba się dzielić. Autor jest absolutnie przesympatyczny i jak ktoś jest tak zacofany, jak przysłowiowy galicyjski chłop i nie czytał, to niech mi się na oczy nie pokazuje. Czekam niecierpliwie na kolejną książkę i jestem absolutnie pod urokiem autora, którego chyba zagadałam trochę, ale u mnie to norma. 

Ejjj dziwne uczucie, czuć się jak kurczak, bo ja ogólnie mam jakąś rodzinę liliputów i wszyscy są niscy. Jedynie Tata ciągle uważa, że prawie jestem wyższa chociaż jestem. Dobra KS jest wysoki, ale naprawdę fajne uczucie. Przerwijcie mi, bo obecni na Targach wiedzą, w jakim amoku byłam. O dedykacji w książce miałam nie wspominać i nie będę. Ale znajomi, którzy widzieli stwierdzili, że pasuje. : P I nie napiszę nic więcej, bo wszystko może być użyte w sądzie.. : P

Później odpoczywałam z Asieńką pod Stadionem i nie zgadniecie kogo, ach kogo spotkałam.

Kamę!!! z Trochę Kurtury!!! Ja tak dziewczyny uwielbiam, oglądałam wszystkie filmiki po kilka razy, bo nawet jak nie czytałam książki, to uwielbiałam ich słuchać i proszę! Taką stolica mi niespodziankę zrobiła, że dwa razy mogłam z Kamą pogadać!!

Później pobiegłyśmy szybko do Marcina Wrońskiego, bo dzięki Jego książkom patrzę łaskawiej na Lublin. Toteż dostałam bardzo osobistą dedykację, bym się Lublina nie brzydziła :P

A Pan Marcin jest uroczy!!

Muszę przestać machać rękami.

Później galopem pognałam na stronę wydawnictwa Czwarta Strona, aby uściskać, legendę blogosfery, czyli Padmę! Jakież to urocze dziewczę jest! Chociaż z Zachodu! Nie ma co generalizować. Dzięki Jej wyzwaniom odkryłam wiele świetnych książek. Dzięki Jej polecankom regularnie bankrutuję.

Następnie pobiegłam na stanowisko Marginesów, aby odwiedzić, dwie cudowne kobietki. Magdalenę Zawadzką, moją ukochaną Basię i autorkę cudownej książki Gustaw i ja oraz panią Annę Dymną, której książkę, dwa lata temu kupiłam Matecznikowi. Kolejki były szalone.

Następnie pognałam na Kanapę Literacką na spotkanie z Simonem Sebagiem Montefiore, który promował najnowszą swą książkę o temacie, który uwielbiam, czyli o Romanowach. książkę już czytam, więc niebawem napiszę o niej coś więcej. Rozmowa z pisarzem była bardzo ciekawa, chociaż prowadzący momentami zadawał takie pytania, że nie mogłam. Dodatkowo Montefiore ma cudowny brytyjski akcent, który mnie i Asię podbił. Mama moja czytała jego książkę o Stalicnie, bardzo Jej się podobała, ja zaczęłam, też mi się podoba.

Cała ekipa, której zawdzięczamy wydanie Romanowów. Pani z Wydawnictwa Magnum, tłumacz Autora, Autor, prowadzący rozmowę i dwaj przemili tłumacze. 

Tabletki na narcyzm, trochę przestały działać. Jestem zakochana w tej książce. Jest tak pięknie wydana, że ach. No i ja też jestem tak śliczna, że.... Boże mój upodabniam się do Taty :P

Simon Sebag Montefiore 

Dobra, ja jestem strasznie kochliwa.

Później chwila przerwy i trzeba było zająć miejsce w długiej kolejce do Katarzyny Puzyńskiej, która niestety nie promowała jeszcze najnowszej swej powieści, a jedynie można było dostać broszurkę z pierwszym rozdziałem.

Później miałam do odfajkowania jeszcze jedno spotkanie, ze Zwierzem Popkulturalnym. Udało mi się być ciut wcześniej, ale pusto nie było, oj nie.

Następnie pognaliśmy na blogerską nasiadówkę na trybunach, która zajęła dwie godziny. Upolowałam książki któe chciałam (Gorzka czekolada), coś przeszło mi koło nosa. Pośmiałam się, poprzeszkadzałam, poznałam nowe osoby (Mariusz Gargamel).

A następnie głodna i obładowana i z bąblem na małym palcu udałyśmy się na poszukiwanie miejsca w którym coś zjemy. Nie było to proste, ale w końcu się udałyśmy, Jedząc spotkałyśmy bardzo hałaśliwą i obciachową grupę Ireny :P która wyjaśniła nam gdzie jest afterek. Więc później i tam się przenieśliśmy.

Znowu poznałam ludzi, których blogi tylko czytałam i już nie będzie takie samo. W końcu nadeszło rozstanie, więc odrobina wiochy na przystanku, jeszcze więcej obciachu w autobusie, co spowodowało, że wysiadłam pod Muzeum Narodowym : P

Swoją drogą mam sentyment do tego przystanku a właściwie do Charlesa de Gualle, któregoż to kiedyś kontratyp ujrzałam w podręczniku, a że nie znałam francuskiego, to przeczytałam jak się czyta i zapytałam Mamy kto zacz. I usłyszałam Szarl de Gol tumanie, ciężką miałam edukację :P Bo i oporna byłam.

Tym razem wracałam też naziemnie i z przesiadkami. Miło było dotrzeć na mieszkanie i złapać trochę oddechu.

To chyba tej soboty nie mogę odespać. Nie zdajecie sobie sprawy jakie były emocje, ile fajnych spotkań, ile stania w kolejkach.