"Malownicze. Wymarzony dom" - Magdalena Kordel

Każdy ma swój Wymarzony Dom. Miejsce, w którym może znaleźć ukojenie, szczęście i miłość. Kiedy Magda podejmuje szaloną decyzję i kupuje stary dom w Malowniczem, miasteczku u podnóża Sudetów, nie wie jeszcze, jak bardzo zmieni się jej życie. W pierwszym odruchu chce się go pozbyć, ale dom nie chce wcale pozbyć się jej. Siła kryjąca się w jego wnętrzu pozwala Magdzie odnaleźć swoje miejsce i pomóc innym:

Małej Marcysi, która potrzebuje mamy.

Krysi, która leczy złamane serca kawą migdałową, a wieczorami piecze „kłopotki”, by zapomnieć o przeszłości.

Michałowi, który uczy się walczyć o miłość Magdy.

"Malownicze. Wymarzony dom" to wzruszająca i pełna humoru opowieść o spełnianiu marzeń, a przede wszystkim o miłości, która zmienia życie i nadaje mu sens. Jeśli wyciągniesz rękę do innych i nauczysz się marzyć, los uśmiechnie się do ciebie.

Kasiek zrobił sobie krzywdę, wprawdzie nikt jej nie przykleił do tej książki, ale jednak chciał dokończyć to co zaczął. Pisze do Was w trzeciej osobie, bo boli go głowa, odczuwa silny ból i stanowczo obiecuje, nigdy już nie przeczyta polskiej książce o ucieczce na wieś. Zanim przeczytacie moje refleksje z lektury tej konkretnej książki Kasiek wygłosi Wam referat, nadający się na ustną maturę z polskiego „różne? Oblicza wsi w polskiej literaturze współczesnej”. Jeśli ciekawi Was jakie kompetencje ma do płodzenia takich elaboratów, już wyjaśniam: Kasiek od ponad dwudziestu pięciu lat mieszka na wsi, dosyć specyficznej(pokażcie mi inną wieś gdzie stado circa dwudziestu krów spaceruje luzem i tamuje ruch na drodze krajowej, numer ileś-tam.

Kasiek, najwyraźniej jest masochistką i czytuje, modne ostatnio opowiastki o ucieczce na wieś. Według autorek tych wiekopomnych dzieł, godnych następczyć Reymonta, pretendentek do Nobla etc. Polska wieś tożsama jest z zaściankiem, totalnym końcem świata, na którym dopiero co zagościła elektryczność a wraz z nią, niczym ongiś biały w Nowym Świecie pojawia się Człowiek z Miasta, który niesie cywilizację i postęp. Gdy pojawia się CzM musowo cała wieś zlatuje się do jej chudoby i zawiera przyjaźń. Oczywiście wśród życzliwego pospólstwa znajdują się następujące elementy, większość wsi – ciemna jak tabaka w rogu, nadużywająca etanolu – także własnej produkcji, jakiś menelik z romantyczną przeszłością, będący komikiem i rozbawiający czytelnika, jedyną jasną stroną  jest oświecona jednostka, wykształcona i/lub z miasta. Ta jednostka razem z przybyłą bohaterką postanawiają nieść kaganek oświaty i bawić się w Siłaczki, wieś oddycha z ulgą, wszyscy są zachwyceni i doceniają trudy oraz nie wyobrażają sobie życia bez bohaterki i zastanawiają się jak żyli wcześniej.

Mogę argument, po argumencie obalać ten sielski wiejski obrazek, ale lektura książki mnie wypłukała. Napiszę Wam – ludzie na wsi nie dostają zawału z ekscytacji na widok nowego przybysza, nie chleją na umór całą wsią, potrafią mówić tak samo gramatycznie jak ludzie z miasta. Prawda w sklepach się plotkuje, ale podczas moich wizyt w Lublinie odkryłam, że tak samo dzieje się w miejskich sklepach, no chyba, że Lublin uznamy za wieś – to ok.

Jak wiecie z tytułu notki czytałam „Wymarzony dom”, jakiżby inny miałby dom na wsi. Tu jeszcze wtrącę, ludzie nie wyobrażam sobie mieszkania w innym miejscu niż moja wieś, ale brnięcie do sklepu w błocie po kolana, albo w śniegu po uda, który sprawia, że auto z napędem na cztery koła się zakopuje to nie jest sielanka. Dodatkowo nawet najmniejszy dom trzeba ogrzać, naprawdę wrzucanie kilku ton węgla do piwnicy to zarąbiście odprężające zajęcie, ale morduje krzyż.  Tylko o tym się nie pisze, wieś to ptaszki, pieski, zachody słońca i trawa. Koniec z wywodem oświeconego Kaśka. Więc! Mamy Madeleine, której matka w zależności od narodowej pasji chrzci dzieci, lekceważąc wytyczne w sprawie nadawania imion, ale to drobiazg. Otóż ta Magda, bo tak też można do niej mówić, po pijaku kupuje od matki swej przyjaciółki dom, gdzieś w Sudetach, traf chce, że tego samego dnia rzuca pracę i faceta(jej faceta zresztą). Magda kasy ma jak lodu, bo tajemniczy wuj robi jej regularne prezenty, więc jedzie do nowego domu obejrzeć nabytek. Oczywiście umowa zawarta po pijaku, na formularzu, bez notariusza, bez podatku jest ważna… nie – nie czepiam się, wiem że o takich prozaicznych bzdurach się nie piszę. Po przyjeździe do Malowniczego  Magda prędko nawiązuje wiele przyjaźni.  Przyczepia się do niej Marcysia, osierocone dziecko pozbawione rodziców, które jak każde niekochane dziecko szuka sobie zastępczej matki. Magda ma w nosie psychikę dziecka, jest tak poruszona jej historią, że z miejsca organizuje jej pokój u siebie, zasypuje ją prezentami i niemalże usynawia.  Zresztą, dom Magdy staje się czymś na kształt schroniska, pod jej dach trafia Julia, która wcześnie straciła matkę, ojciec jest wagabundą i gdy którymś razem rusza w trasę Julia postanawia odnaleźć wspomnianą w matczynym liście panią Krysię i dowiedzieć się prawdy. Na miejscu okazuje się, że jej ojciec jest lokalną sława, po latach wciąż pamiętają go wszyscy a w Julii każdy rozpoznaje jego córkę bo ta ma… jego oczy. Gdy Julia nawiązuje znajomość z niejakim Tymoteuszem, cała wieś jakby gromem porażona została… na ustach gości ta mityczna tajemnica, którą poznamy pod koniec a co do której cała para jak zwykle poszła w gwizdek.  Jeśli czytelniku spodziewasz się Sodomy  i Gomory gdzieś w Sudetach – nie nastawiaj się.  Jest jeszcze ta Krysia, nieszczęśliwa i wykorzystywana, ale poczciwa niewiasta. Są zwierzęta, różne patologie i miłość życia bohaterki która pojawia się jakieś sto stron przed końcem.

W recenzjach które do tej pory czytałam powieść tę określano jako: ciepła, sympatyczna itp. I taka jest, ja dodałabym jeden przymiotnik – nijaka. Serio, nie wymęczyłam się na tym gatunku od czasów „Młynu nad Czarnym Potokiem”. „Wymarzony dom” to właściwie zbiór historii ludzi, które mają stworzyć jakąś historię. Ja tego nie widzę, nie czuję. To kolejna powieść pozytywistyczna. A Magda wkurzyła mnie tylko swoją hipokryzją, nie popieram zachowania dziadków Marcysi, ale skoro Magda jest taka praworządna powinna na policję zapodać też siostrę i jej znajomków od wesołej imprezki.

Wiem, że ta książka dla wielbicieli gatunków będzie gratką i świetnym pomysłem na kilka wieczorów, ja zaś szukam odpowiedzi na pytanie „o czym jest ta książka”. Co nowego wnosi. Ja nie mam zielonego pojęcia. I idę odpocząć przy czymś wyrazistym. I przygotować się do smażenia pączków… i naprawdę, koniec książek o wyprowadzce na wieś. To ponad moje siły.