"Dobry ojciec" - Diane Chamberlain

Ukochana córka. Rozpaczliwy wybór. Droga, z której nie ma odwrotu…

Nowość w klubie KOBIETY TO CZYTAJĄ!

Przed czterema laty dziewiętnastoletni Travis Brown dokonał wyboru: sam wychowa nowo narodzoną córkę. Kiedy większość jego przyjaciół imprezowała i chodziła na randki, Travis siedział w domu, zmieniał pieluszki i martwił się o pieniądze na życie, nigdy jednak nie żałował tej decyzji. Bella jest światłem jego życia. Kiedy jednak Travis traci pracę i dom, bezpieczeństwo – które z takim trudem stworzył dla Belli – zaczyna się chwiać.

A potem następuje cud. Praca w Raleigh może poprawić ich los. Musi. Ale gdy Travis przyjeżdża do miasta, przekonuje się, że nie chodzi o pracę, a udział w przestępstwie, które zapewni szybkie pieniądze bez żadnych konsekwencji. Czy aby na pewno?

Co sprawia, że stajemy się dobrymi rodzicami? Czy dobro dziecka może usprawiedliwić działania poza prawem? Jak daleko mogłabyś się posunąć, chcąc chronić swoje dziecko?

No i zapeszyłam. Nie chwal dnia przed zachodem słońca, teściowej za życia i autora – za wcześnie. Ostatnia książka lutego okazała się kryzysogenna, a ja przekonałam się, że nawet Chamberlain nie zawsze mnie zachwyci. Pomimo magnetyzującej okładki, autorka która do tej pory przykuwała mnie do swoich powieści, tym razem uśpiła mnie trzy razu(przez pierwsze dwadzieścia stron), a gdy akcja wydawała się porządnie rozwijać… zawiodła mnie stokrotnie.

musiały być przerywniki

Powieść „Dobry ojciec” ma kilka zasadniczych wątków, po pierwsze Travis, który opiekuje się swoją córką. Niestety nie jest to łatwe, on jest budowlańcem, na rynku kryzys, gdy dodatkowo w pożarze ich domu ginie jego matka, która do tej pory opiekowała się Bellą, mężczyzna musi się wyprowadzić. Osobnym wątkiem jest wątek Robin – matki Belli, która oddała ją tuż po urodzeniu. Długo nie wiemy dlaczego. Wiemy, że kochała Travisa i miała wadę serca. Poznajemy ją gdy jest narzeczoną kandydata na burmistrza i ma wejść, do miejscowej rodziny królewskiej. Przez lata nie myślała o córce, teraz, za sprawą porodu przyszłej szwagierki, myśli o córeczce, coraz częściej wracają. Ostatni wątek to Erin, która straciła swoją córeczkę i nie może uporać się z żałobą, zamiast szukać wsparcia u męża uzależnia się od grupy dyskusyjnej rodziców po stracie dziecka.

Każdy z tych wątków osobno byłby lepszy. Niestety zlepione, dosyć topornie sprawiły, że za diabła nie mogłam się w książkę wczytać. Męczyłam ją bardzo długo, aby od niej odpocząć czytałam wszystkie inne książki, które wpadły mi w ręce. Zanim akcja się rozkręca, mija wiele, wiele stron, kilkukrotnie budziłam się w nocy, jak ktoś gasił mi światło, bo znowu usnęłam. Gdy przez chwilę wydawało mi się, że bach!! W końcu zaskoczyło, to ksiażka znowu stała się nudna i toporna. Wybaczcie – dawno mnie Chamberlain tak nie zawiodła.

Zakończenie, zaś już zupełnie nie jest w jej stylu, brrr cukierkowo, ciężko.

Gdyby wydawca wołami nie napisał jej nazwiska na okładce, nigdy nie uwierzyłabym, że jedna z moich ulubionych autorek popełniła coś takiego. Niestety.