"Córka piekarza" - Sarah McCoy [książka 161 w 2021]

 Przeglądałam sobie instagrama i zobaczyłam na jakimś zdjęciu książkę Sarah McCoy. Jakiś czas temu czytałam jej Dzieci kartografa i do dziś pamiętam ogrom emocji, to była cudowna książka. Czytałam również Marylę z Zielonego Wzgórza ale ta mnie rozczarowała. Córka piekarza czekała na półce od czerwca 2015 i uznałam, że to już dosyć czekania. Zdjęłam ją z półki i  zaczęłam czytać. Trochę nierówna, ale dająca do myślenia.

"Doktor Anna" - Ałbena Grabowska [ Uczniowie Hipokratesa, tom drugi]

 

Możemy debatować nad współczesnym feminizmie, polemizować z założeniami, a wiele osób uważa słowo feministka za największą obelgę. Wiele kobiet z wyższością stwierdza, że nie są feministkami, bo wspaniale być pokorną i poddaną mężowi. Trochę to deprecjonuje wszystkie te kobiety, które walczyły o to, żeby dziś był wybór, żeby każda z nas mogła sama podjąć decyzję, chcę być w domu, czy robić karierę. Ałbena Grabowska kolejny raz w porywającym stylu, będącym skrzyżowaniem Thorwalda z Dołęgą-Mostowiczem,  polska doktor Quinn, przeplatana historiami prekursorów medycyny.

"Przeminęło z wiatrem" - Margaret Mitchell[ilustrowane wydanie klasyki]

 

Rok temu ukazała się informacja o tym, że Albatros wydaje wersję ilustrowaną jednej z mojej ukochanych powieści. Mam w domu dwa wydania Przeminęło z wiatrem z czego jedno wydanie w dwóch egzemplarzach. Obiecałam sobie, że nie dam się orżnąć na siedemdziesiąt zlotych kupując kota w worku. Dlaczego w worku? Bo książka była zafoliowana, nie mogłam sprawdzić jaka ta ilustrowana wersja jest. Teraz ten zabieg rozumiem. Po przekartkowaniu mało kto by kupił. Chociaż wydanie w twardej oprawie to kusząca perspektywa.

Obiecałam sobie, że nie kupię i już.

"Nagie serca" - Colleen Hoover[o przeszłości, co rzutuje na teraźniejszość]

 Mówią, że jaka Wigilia, taki cały rok. W piątek po wieczerzy skończyłam czytać Stara miłość nie rdzewieje i miałam ochotę na coś, co zaangażuje mnie równie mocno. Nie miałam następnego tomu, a więc zaczęłam przeglądać książki, które kupiłam w ubiegłym roku. Scrollując własny instagram, przypomniałam sobie, że mam książkę Colleen Hoover. Nie czytałam jej od razu po zakupie, bo mówiło się o niej różnie. A ja chciałam podejść do niej z czystą kartą. I dobrze, że czekałam, bo nie pamiętałam żadnych recenzji, opinii - nic. Okładka jest piękna, taka wakacyjna, cudownie brało się do ręki tę książkę, gdy za oknem szalał wiatr i zacinał deszcz. Opis przeczytałam pobieżnie, nie chciałam śladu spojleru.

"Stara miłość nie rdzewieje" - Denise Grover Swank[#czterywesela tom drugi]

 W luty, przypadkowo sięgnęłam po książkę z serii #cztery wesela Przypadkowy narzeczony był książką, którą bardzo dobrze wspominam i przeglądając strony księgarni zobaczyłam, że są kolejne tomy tej historii. Ukazał się już tom drugi i trzeci a ja postanowiłam być odpowiedzialna i kupiłam tom drugi. Tylko. Znacie powiedzenie chytry dwa razy traci? To o mnie, gdybym miała trzeci tom mogłabym się zanurzyć w lekturę, a tak to muszę czekać aż otworzą księgarnie. Świat jest pełen dramatów. 

"Miłość w zamkniętej kopercie" - Vi Keeland, Penelope Ward[najlepszy romans na święta]

 Irena czasami doprowadza mnie do szału.. Tak było kilka tygodni temu, gdy uparła się by namówić mnie do czytania książki Miłość w zamkniętej kopercie powiedziałam jej wówczas, że nie mogę kupić nic nowego i żeby przestała kusić. A ona nic sobie z tego nie robiła, aż w końcu uległam. Tzn. Gwiazdorek uległ, bo pod choinką miał zostawić tę książkę. A że miałam kaca książkowego, to ukradłam Gwiazdorowi prezent. I to był doskonały pomysł, chociaż przez kilka godzin byłam bezużyteczna, bo nie mogłam się oderwać.

"Dash i Lily" - Rachel Cohn, David Levithan

 Rok temu nieco przeholowałam z powieściami świątecznymi. Oczywiście nie mogę powiedzieć, że w tym roku nic sobie nie pofolgowałam, bo to byłoby wierutne kłamstwo, niemniej - z tego będę się rozliczać za rok. Zgromadziłam rok temu zapas, jakby święta miały trwać tygodniami, a zapomniałam, że literatura świąteczna nudzi się. Nie można stale tkwić w świecie słodkich laseczek, śniegu, cudów i słodyczy. Muszę mieć jakąś odtrutkę. I tak zasłodziłam się rok temu i Dash i Lily wylądowali na szczycie hałdy i czekali na swój czas. Nie uznaję czytania świątecznych książek w środku lata, wolałam poczekać do świąt. Około trzysta stron. Trzy dni czytania, a niby młodzieżówka. 

"Cywilizacja komunizmu" - Leopold Tyrmand

Dla pewnego pokolenia proza Leopolda Tyrmanda jest kultowa, a on sam naleźy do twarzy buntu, niezależności. Moja przygoda z tym autorem trwa od dekady, gdy Mama namówiła mnie na zakup jednej z jego powieści i dała mi do zrozumienia, że ona Tyrmanda lubi i szanuje i chce czytać. Tak książki Tyrmanda zaczęły się u nas w domu pojawiać, prócz jego powieści zaroiło się od dzienników, listów, wspomnień, biografii. No obsesja. Wydawnictwo MG wydało książkę Tyrmanda o komunizmie, czyli o czymś bardzo mu współczesnym, dla nas - żyjących w XXI wieku jest to już egzotyczny temat, który znamy ze wspomnień rodziców i historii, ale dzięki takim książkom możemy przyjrzeć się bliżej.

"Ćma" - Joanna Wtulich

 Pod koniec 2020 roku zakochałam się w twórczości Joanny Wtulich. Rok 2021 był pod znakiem czekania na kolejny tom. Dowiedziałam się w międzyczasie, że autorka wydała wcześniej inną powieść. Długo się wahałam, oglądałam Ćmę i nie mogłam się zdecydować. Bałam się, że Joanna Wtulich napisała świetną powieść historyczną, ale czy na pewno chcę się zaczytywać każdą jej książką? W końcu uległam, książka była u mnie, ale swoje przeleżała. Na fali książkowego kaca skusiłam się na nią i miałam deja vu. Znowu był środek nocy, a ja nie mogłam się oderwać.

"Życie jest zbyt krótkie" - Abby Jimenez [doskonała książka na kryzys czytelniczy]

 W piątek wzięłam z półki Miasteczko Middelmarch widziałam, że po latach planowane jest wznowienie i uznałam, to za świetny pretekst. Zaczęłam czytać i chociaż lektura zapowiada się rozkosznie, to jednak jest to lektura niespieszna, a ja czułam, że potrzebuję czegoś co mnie porwie od pierwszej strony. Chodziłam po pokoju i szukałam czegoś, co do mnie przemówi. Przypomniałam sobie, że od kilku tygodni miałam ochotę sięgnąć po książkę Życie jest zbyt krótkie, autorka już raz mnie oczarowałą. Byłam ciekawa, czy tu utrzyma poziom. Intuicja mnie nie zawiodła. Nie mogłam się od książki oderwać, pomimo późnej pory czytałam z zapartym tchem.

"Pierwsza taka gwiazdka" - Karen Schaler [ coraz bliżej święta, oj tak]

 O ile mam obsesję na punkcie świąt, śniegu, lampeczek, kolęd i całego tego klimatu, o tyle nie muszę czytać w grudniu świątecznych książek. Spokojnie radzę sobie bez tego. Jak coś wpada mi w ręce to spoko, przeczytam i ocenię, ale nie zbieram świątecznych tytułów przez cały rok, nie układam świątecznego stosu. Rok temu Irena wspomniała, że jej Szanowna Rodzicielka, bardzo poleca książkę Pierwsza taka gwiazdka a ja wielkim respektem darzę Panią B. i książkę kupiłam, mózg miałam jednak tak pełny tych zachwytów, że nawet jak zaczynałam to byłam onieśmielona. Ja mam tę książkę na świątecznej sesji z zeszłego roku, ale dopiero teraz udało mi się ją przeczytać. Umówmy się, okładka jest świąteczną kwintesencją!

"Uprowadzenie Madonny. Sztuka zagrabiona" - Włodzimierz Kalicki, Monika Kuhnke

 Facebook zna mnie jak zły szeląg, od pewnego czasu podsuwa mi pod oczy reklamy książek, które naprawdę mnie interesują. Ostatnio w oko wpadła mnie reklama drugiego tomu książki o zagrabionych dziełach sztuki. Poszukałam tomu pierwszego i nie uwierzycie! Mikołaj mi przyniósł! Zaczęłam czytać w weekend. To miał być przerywnik, miałam dawkować sobie lekturę, ale niewiele z tego wyszło. Książka mnie wciągnęła już od wstępu. Wymarzona książka dla wszystkich, którzy lubią historie o poszukiwaniu skarbów w stylu Bezcennego czy innych Skarbów Narodów tylko, że niekoniecznie z happy endem. 

"Sto lat Lenni i Margot" - Marianne Cronin

 Najmłodszych i najstarszych pozornie łączy wiele, oboje zwykle należą bardziej do innego świata. Może to sugerować, że jedna z bohaterek jest staruszką, a druga to malutkie dziecko. Jakoś tak ciężko było mi sobie uświadomić właściwego wieku Lenni.  Ja bardzo rzadko czytam takie książki. Zasadniczo unikam książek, które mają doprowadzić mnie do łez. Jakkolwiek na książkach lubię popłakać, ale jestem zaimpregnowana na chwyty, ograne, które mają doprowadzić mnie do łez. A do takich zaliczam historię ze szpitala, z onkologii, z hospicjum. A jednak tutaj przyciągnął mnie opis i to, że książka jest powieścią nagradzaną.

"Matka" - Maksym Gorki

Maksym Gorki to nazwisko, które przewija się w kontekście socrealizmu. W Polsce obecnie nie jest jakoś szalenie popularny. Był twarzą socrealizmu i literacką ikoną w Związku Radzieckim. Gdyby dziś żył, byłby celebrytą, bożyszczem partii, jego twarz atakowałaby nas z każdego książkowego Instagrama. Ponieważ w jego czasach media nie były aż tak rozwinięte, to niestety niecały świat go znał i kochał, ale Związek Radziecki robił, co mógł, by z rozmachem zachwalać jego twórczość. Jego powieść "Matka" to jedna z jego pierwszych powieści, jej wydanie to początki socjalizmu, a zwróćcie uwagę, że to sam początek XX wieku, minie kilkanaście lat nim lud się ostatecznie zbuntuje, obali cara, wznieci rewolucję i idee, o których wspomina ta książka, przynajmniej w teorii zatriumfują.

Powieść Maksyma Gorkiego wydana w 1906 roku, pierwszy w pełni socrealistyczny utwór, obrazujący narodziny ruchu robotniczego. Powstała na fali doświadczeń Gorkiego związanych z przedrewolucyjną demonstracją majową w Sormowie k. Niżnego Nowgorodu w 1902 roku. Utwór trzykrotnie zekranizowano.

Gorki od wczesnego dzieciństwa ciężko pracował fizycznie. Napatrzył się na nędzę i niedolę robotników i chłopów rosyjskich. Jego krytyka porządku carskiego, mieszczaństwa, władz wypływa z jego przeżyć i obserwacji. Jest zafascynowany ruchami socjaldemokratycznymi, w nich widzi ratunek na głęboką niesprawiedliwość społeczną. Matka to jego manifest, napisany 12 lat przed rewolucją październikową (której był przeciwnikiem). To jego opis stanu współczesnego sytuacji; szarej, brudnej i nędznej rosyjskiej prowincji początku XX wieku, fabryk w których robotnicy pracują po 10-12 godzin dziennie. Opis przemocy aparatu państwa i właścicieli, która powiela się w domach, gdzie króluje wódka i tyrania.

Żadnej nadziei, żadnej dobrej chwili. Jedyny promyk to buntująca się przeciw odwiecznemu porządkowi młodzież i jej piękne marzenia o równości i sprawiedliwości.

Pelagia Własowa, kobieta prosta, pokorna i głęboko religijna, żyje wraz z brutalnym mężem-alkoholikiem oraz buntującym się przeciwko nędzy i upokorzeniu, synem, Pawłem. Gdy Paweł zostaje przewodniczącym partii socjaldemokratycznej w miasteczku i zaczyna organizować w swoim domu spotkania z towarzyszami, za swoją działalność trafia do więzienia. Matka głęboko stara się zrozumieć syna, jego filozofię i cele.

Gorki wierzył w nowa ideę, która zwała się Socjalizmem (później, gdy Lenin zaczął ją realizować stał się wobec niej krytyczny), wierzył że istnieje taki ustrój społeczny, który wyrówna szanse, da powszechną edukację, powszechną służbę zdrowia, godne życie tym wynędzniałym, szarym ludziom.

Bo czyż nie jest tak, że wszyscy w to wierzymy, że wszyscy pragnęlibyśmy, by już nie było więcej nędzy, głodu, poniżenia. By niesprawiedliwość zniknęła z naszego świata.

Czy nie warto o to walczyć?

Tytułowa matka to wtórna analfabetka z prowincji. Ma męża alkoholika, który jest typowym przykładem wiejskiej patologii, pije, bije, a umiera, bo nie zgadza się na leczenie, bo w końcu wiadomo, że w szpitalu ludzi zabijają. Jego zabije nie szpital, a nieleczona przepuklina. Syn wkrótce po śmierci ojca angażuje się w socjalizm, a w owym czasie są to poglądy wywrotowe, za które grożą surowe kary. Jednak Paweł jest idealistą, widzi w nich nadzieję na lepsze jutro. Angażuje się coraz bardziej, a wpatrzona w swego syna matka, chce być częścią jego życia i sama staje się działaczką, bo przecież syn ma na pewno rację. Tak jak w "Pieśni o Rolandzie", bohater umiera i jest to honor i synonim wzniosłości. Tak w tej książce bohaterowie zostają schwytani albo pobici i to też ma natchnąć młodych adeptów systemu, by wzruszyli się do łez i zacisnąwszy pięści, poszli ruszać z posad bryłę świata.

Kojarzycie takie bajki dla dzieci, które są nasączone morałami, jak tort babci ponczem? Właśnie taka jest ta książka. To jest manifest, propaganda w wersji powieściowej, za wszelką cenę trzeba pokazać wroga ideologii, jako złego, podłego, bez sumienia i wspaniałych idealistów. Po pierwsze bohaterowie są tacy, że większość osób w tamtym czasie mogła się z nimi utożsamiać. O ich wartości nie decyduje pieniądz, ba nie decyduje wykształcenie czy wybitne umiejętności. Oni są oddani sprawie, do samego końca i to ma być gloryfikowane. Jak dla mnie ta książka ma niezwykły walor poznania innego sposobu pisania. Początków socrealizmu, który w Polsce kojarzy się z siermiężnymi rzeźbami i szarymi budynkami bez polotu. Ta książka jest tak kiczowata, że aż momentami zabawna, chociaż za Stalina, za taką recenzję miałabym pewne miejsce w transporcie na Syberię.

Książka recenzowana dla portalu Duże Ka

"Pozwól odejść" - Kristin Hannah [kontynuacja "Firefly Lane"]

 Polubiłam twórczość Kristin Hannah, mam wszystkie jej książki bo poluję wytrwale, trochę wolniej czytam i tak leżakują na półce. Podczas porządków znalazłam Firefly Lane tę książkę pochłonęłam i pisząc opinię zorientowałam się, że jest kontynuacja. Traf chciał, że miałam już ją w domu. Ba nawet wiedziałam gdzie jest i mogłam prawie od razu czytać. Dałam sobie inną książkę przerwy bo już wyrosłam chyba z czytania książek jednego autora jednym tchem(ktoś też tak ma?). Okładka jest śliczna, w polskim wydaniu trochę bez sensu, pasuje do angielskiego wydania pierwszego tomu, które nawiązuje do miejsca gdzie Tully i Kate się poznały. Firefly Lane, czyli uliczka(zaułek?) świetlików. Byłam bardzo ciekawa na czym tym razem skupi się autorka.

"Wszystko o Valerii" - Elisabet Benavent [ finał porywającej serii]

 Kiedy wśród nowości ukazałą się zapowiedź książki Wszystko o Valerii. Valeria. Tom 4 oszalałam. W marcu przypadkiem sięgnęłam po trupa z półki, pierwszy tom serii o Valerii. Ekranizacja jest na Netflixie. Dwa sezony,  z aktorem, który gra Victora pięknym jak marzenie. Każdy kolejny tom witałam z ekscytacją i niecierpliwością. Na jesieni pozostało mi tylko czekanie na finał. Ta seria opowiada o kobietach, które mają swoje wady, miotają się wśród rożnych opcji, nie zawsze dokonują dobrych wyborów. W ostatnim tomie Valeria ostatecznie uznała, że jej związek i Victora nie ma szans, że jej jedyną szansą jest brzydki, acz namiętny Bruno  i to z nim się widzi. O czym będzie zatem tom czwarty? Czy Lola zaangażuje się w młodszego o tyle chłopaka, czy Carmen i Borja będą szczęśliwi? A co z zimną Nereą?

"Firefly Lane"- Kristin Hannah [ lektura, która sprawiła, że upłakałam się jak bóbr]

 Kristin Hannah jest autorką, której książki kupuję w ciemno już od lat. Zaczęło się dawno temu od Słowika to była słynna książka, która mnie tak bardzo nie porwała. Książką, która mnie porwała to była Nocna droga, och jak ja płakałam czytając. Do dziś kojarzę nazwisko autorki właśnie z takimi emocjami. Firefly Lane kupiłam, gdy ukazał się na Netflixie serial, wtedy nie zaczęłam czytać, bałam się że te dyskusje jakie się toczyły, co jest lepsze, co i jak, zaburzą mi odbiór. Gdy już zapomniałam, znalazłam przypadkiem książkę. Pochłonęła mnie i dziś, zamiast oglądać nowe odcinki z Domu z papieru włączę ten serial.

"Kot. Opowieść o Konstantym A. Jeleńskim"- Anna Arno

Czasami myślę sobie, że wydawnictwa powinny pójść w specjalizację. Jedne wydają genialne powieści, inne świetne kryminały, a Wydawnictwo Iskry w moim sercu zajmuje szczególne miejsce, jeśli chodzi o biografie. Dzięki tej oficynie możemy poznać życiorysy wspaniałych, nietuzinkowych osób. To czasami są ludzie, których nazwiska znamy od dziecka, jak Tuwim, Brzechwa, ale również kontrowersyjne, jak Broniewski czy Iwaszkiewicz, a czasami tak nieznane, jak Konstanty Jeleński. Przyznaję się od razu, że wcześniej o nim nie słyszałam, przyszła pora by to nadrobić.

"Historia bez cenzury 6. Świry u władzy" - Wojciech Drewniak [ straszno i śmieszno]

 Nie należę do bardzo imprezowych typów. Zbliżające urodziny nie sprawiły, że miałam ochotę nabyć hurtowe ilości alkoholi, zarezerwować jakąś monumentalną salę, czy ruszyć w melanż stulecia. Jak to ja, zamówiłam gargantuiczną ilość książek, licząc że jak będą książki, to na pewno znajdę i czas, a że miałam urlop, to naprawdę mogłam pochłaniać te spore ilości książek zgromadzonych przy łóżku. Gdy w wigilię urodzin skończyłam czytać jedną książkę, wahałam się co dalej. Zaczęłam nawet Diunę, ale jakoś czułam, że to nie jest ten czas i sięgnełam po Historię bez cenzury, tom szósty. O świrach przy władzy. Bawiłam się tak fantastycznie, jak poseł PiS na zjeździe w Toruniu, tylko, że u mnie były pieprzne dowcipy i nie musiałam całować żadnego dyrektora w rękę. Wygrałam mnóstwo zabawy i Wam polecam.

"Tajemnice ogrodu Foksal" - Jagna Rolska

 Uwielbiam wchodzić do księgarni i przeglądać nowości albo tytuły polecane,  czytam sobie opisy, słucham to co mówią do mnie okładki i wyobrażam sobie chwile pełne świętego spokoju poświęcone lekturze. Takie wizyty zazwyczaj sprawiają, że wpisuję coś na listę książek, które muszę mieć. Rzadko coś z tej listy wykreślam. Podczas jednej z takich wizyt wpadła mi w oczy książka Tajemnice ogrodu Foksal czytałam opinię, że to polska odpowiedź na sagę o Bridgertonach, niby czasowo prawie odpowiada(kilkadziesiąt lat różnicy to nic), ale dalej nie lubię takich rekomendacji odnoszących się do innych tytułów. Książka może być dobra sama w sobie, niekoniecznie na tle innych. 

"Miłosne tajemnice" - Julia Quinn [ Bridgertonowie tom czwarty]

 Rok 2021 powoli się kończy a ja sięgam po kolejny tom serii z którąż to ów rok zaczynałam. Pierwszy tydzień stycznia był tym czasem, gdy odkryłam pierwszy tom serii o Bridgertonach a teraz mogę powiedzieć, że skończyłam tom czwarty i czekam co będzie dalej. Nie mogę się doczekać, kiedy zobaczę sezon drugi. Trochę się tego tomu obawiałam bo ma opowiadać o Colinie, a tego brata lubię tak sobie, w serialu zaś jest taką Pipą, że miałam ochotę go sprać. Fakt, że w serialu dopisano mu głupkowaty wątek z Mariną, która w serii książek w pewien sposób się pojawi, ale nie w tak idiotyczny sposób, a Colin jednak nie był aż takim dzieciuchem. Tak, pewnych zmian fabularnych nie rozumiem, ale serial rządzi się własnymi prawami.

"Nowy początek" - Magdalena Kawka[Lwowska odyseja, tom trzeci]

 Z seriami wydawniczymi zawsze mam problem. Gdy wychodzi coś nowego to walczę z sobą, bo z jednej strony chcę wesprzeć autora, pokazać, że warto w ową serię inwestować, ale z drugiej strony to oczekiwanie na kolejne tomy. Bywa ciężkie. Z oczekiwaniem wiąże się też inny problem, mianowicie ulatują mi z głowy detale, im mniej byłam zaangażowana, tym mniej pamiętam. Lwowską odyseję czytałam dla przymiotnika lwowski a trzeci tom o wysiedleniach, nowym życiu miał być wspaniałym sposobem na spędzenie imienin. Czy było warto czekać?

"Diana. Jej historia" - Andrew Morton [ czy historia zaszczutej księżniczki wzruszy do łez?]

 Jest wiele takich momentów w historii, których nie zapominamy. Ludzie pamiętają co robili, gdy dowiedzieli się o śmierci Kennedy`ego, chyba każdy z nas pamięta tę zimną kwietniową sobotę, gdy pod Smoleńskiem rozbił się samolot, do tej soboty, dla mnie takim momentem kluczem była chwila, gdy Babcia powiedziała nam, że księżna Diana zginęła. Już za życia była postacią kultową, zachwycała, albo budziła kontrowersje, po śmierci szum nie ucichł i od czas do czasu wciąż wybucha Diano-mania, ostatnio też, a to za sprawą kolejnego sezonu The Crown czy teraz za sprawą kolejnego filmu o Dianie(ale znowu z tak drętwą aktorką w roli głównej, że jakoś mnie nie ciągnie). Lata temu kupiłam słynną książkę Mortona(leży, gdzieś na dnie stosów), ale skusiłam się na to wydanie jubileuszowe, które z butów nie wyrywa, a sama lektura… no cóż.

"Zanim zapomnę" - Magdalena Wala

 

Potrzebowałam odpoczynku, dobrej lektury z akcją, która mnie wciągnie. Ostatnio bardzo w serce zapadła mi seria Magdaleny Wali o Zaborzu. Byłam ciekawa czego jeszcze się dowiem, jakie tajemnice skrywa Piekielny Dwór. Czy tym razem, warstwa współczesna nie zawiedzie? Miałam pewne obawy, bo poprzednia książka autorki nieco mnie rozczarowała, dlatego odczekałam chwilę, żeby o tym zapomnieć i do tej podejść zupełnie z czystą kartą. 

"Czas na miłość" - Ilona Gołębiewska [ coraz bliżej Święta?]

 Gdy zaczyna się listopad, chcąc, nie chcąc, nasze myśli biegną w stronę Świąt, w marketach i centrach handlowych atakują nas świąteczne dekoracje, sączy się świąteczna muzyka(sama zastanawiam się, czy na pewno czekać do Adwentu ze świąteczną playlistą), pojawiają się też pierwsze świąteczne książki. W tym roku pierwszą była powieść Czas na miłość autorstwa Ilony Gołębiewskiej, popularnej polskiej autorki. Okładka wygląda jak plakat komedii romantycznej z motywem świąt. Obiecuje trzy wątki, mnóstwo miłości, a ja postanowiłam się na to skusić.  

"Światło, które rozjaśnia mrok" - Magdalena Majcher [druga część z cyklu, czy trzyma poziom?]

 Pierwszy raz od nie pamiętam kiedy, nie miałam długiego weekendu przy Święcie Niepodległości, ale jeden dzień ekstra jest zawsze spoko i postanowiłam oddać się lekturze(i porządkom w biżuterii). Rzadko się zdarza, że kilka osób dopomina się i dopytuje o kolejne tomy książek, które im pożyczyłam, owszem, pytają czy coś tam dalej jest, ale w przypadku tej serii, kilka osób regularnie molestowały mnie pytaniem kiedy ciąg dalszy, dlatego kiedy kurier przyniósł mi tak wyczekiwaną kontynuację, to nie mogłam być obojętną i szybko zaczęłam czytać. Znowu morze, znowu duża dawka emocji. Na pewno po lekturze tej książki mam ochotę pojechać nad morze jesienią i zimą. 

"Nie powinniśmy" - Vi Keeland [od konkurencji, po uczucie]

 Tradycyjna choroba jesienni w końcu mnie dopadła, niby walczyłam długo i dzielnie, ale w końcu trzeba było skapitulować i położyć się do łóżka. Wygrzanie i odpoczynek zrobiły swoje, dosyć szybko wróciłam do pionu, a wiadomo, że do dochodzi się do zdrowia najlepiej w otoczeniu wciągających książek. Jesienne nowości Księgarni Tania Książka, obfitują w godne polecenia tytuły, a ja miałam na półce romans, autorki, którą już kiedyś czytałam i naprawdę byłam zauroczona. Byłam ciekawa czy Nie powinniśmy utrzyma świetny poziom książki Rywale. Nadmienię, że tak mnie wciągnęła, że pochłonęłam w jeden dzień.

"Pełnia szczęścia" - Edyta Świętek

 Jestem wierną fanką prozy Edyty Świętek, uwielbiam jej sagi rodzinne, gdy widzę nową zapowiedź, od razu wpisuję na listę i się autentycznie napalam. "Pełnia szczęścia" uwiodła mnie swoją okładką, to jest książka, która wprost krzyczy o optymizmie, radości życia a umówmy się, gdy za oknem ponuro, jedyne wyjścia to podróż do pracy, taka literatura ma być formą eskapizmu. Gdy jednak zaczęłam czytać, okazało się, że jest jeden niuans, a mianowicie nie czytałam opisu i nie wiedziałam, że ta książka z założenia ma być komedią, a ja z wiekiem robię się coraz bardziej zramolała, coraz mniej bawią mnie żarty w książkach, jednak po Edycie Świętek oczekiwałam mimo wszystko dobrej lektury.

 

"Kucharka z Castamar" - Fernando J. Múñez [miłość w hiszpańskiej kuchni]

 Tydzień temu, na ten mini długi weekend miałam zaplanowane lekturę, stos wszak chwiał się w posadach, a wszystko zmieniła rozmowa z Agą, ta  kobieta o pokrewnych gustach bardzo rozpływała się w zachwytach nad serialem Kucharka z Castamar a ja przypomniałam sobie, że od kilku(nastu?) tygodni ta książka leży, raz ją nawet zaczynałam. Aga polecała serial, a ja zawsze się staram zacząć od książki, o ile mam ją w domu, albo mam szansę zdobyć wkrótce(nie chcecie wiedzieć ile produkcji Netflixa czeka, bo ja próbuję pamiętać o znalezieniu książki). Pierwszy listopada był bardzo zabiegany, nie miałam tyle czasu na czytanie, ile zaplanowałam, a później dopadło mnie choróbsko i bardziej padałam, niż czytałam, zatem lektura zamiast dwóch dni, zajęła mi tydzień, a dziś postaram się ułożyć w całość refleksję. 

"Na Jowisza 2! Nadal uzupełniam Jeżycjadę" - Emilia Kiereś, Małgorzata Musierowicz

 Małgorzata Musierowicz jest dla pewnego pokolenia kultowa, może już nie dla mojego, bo jednak już w latach dziewięćdziesiątych zaczęła rozmijać się ze światem, a jednak rzesze czytelników, wciąż sięgają po książki sygnowane jej nazwiskiem. Jakiś czas temu ukazała się książka Na Jowisza. Uzupełniam Jeżycjadę byłam sceptyczna, ale w końcu kupiłam, nie wyrwała mnie ta książka z butów, a jednak w masochizmie porównywalnym z słuchaniem ludzi głupich, sięgnęłam po nią i dosyć szybko się upierałam. Nie wiem czego oczekiwałam, że Musierowicz skończy z autopanegirykiem? Że przestanie zachwycać się sobą, robiąc konkurencję mitycznemu Narcyzowi? A może, wyjaśni nam, dlaczego zniknął ten świat z Szóstej klepki a my wchodzimy do pełnego pogardy domu Borejków, w którym pierwsze zakochanie to od razu ślub i dziecko w przyszłości, żeby ramiona nie były puste?

Nic się nie dzieje takiego, samozachwytu ciąg dalszy, że wywala skalę. 

"Zielone pastwiska" - Kasia Bulicz-Kasprzak[Saga Wiejska - tom trzeci]

 

Ostatnio mam fazę na wiejskie opowieści i uświadamiam sobie, że obecnie mieszkanie na wsi to niedogodności związane z mieszkaniem w domu, więc remonty itp., lub niedogodności związane z tym, że jest daleko i albo jedziecie na imprezę autem i jesteście trzeźwi, albo nie macie czym wrócić chociaż bawicie się świetnie i za taksówkę płacicie więcej niż za całą imprezę bo tertium non datur, tymczasem sto lat temu mieszkanie na wsi oznaczało tyranie bez końca, bycie na łasce dziedzica, bez perspektyw na zmianę swojego losu. Tym razem w ręce wpadł mi tom trzeci Sagi wiejskiej Kasi Bulicz-Kasprzak, czekałam na kontynuację losów bohaterów. W tej sadze ta kontynuacja jest dosyć luźna i żałuję, że nie mamy jakiegoś krótkiego podsumowania, bo pomiędzy drugim a trzecim tomem była dłuższa przerwa i szczegóły uleciały mi w pamięci. 

"Pełnia szczęścia" - Edyta Świętek

 Jestem wierną fanką prozy Edyty Świętek, uwielbiam jej sagi rodzinne, gdy widzę nową zapowiedź, od razu wpisuję na listę i się autentycznie napalam. "Pełnia szczęścia" uwiodła mnie swoją okładką, to jest książka, która wprost krzyczy o optymizmie, radości życia a umówmy się, gdy za oknem ponuro, jedyne wyjścia to podróż do pracy, taka literatura ma być formą eskapizmu. Gdy jednak zaczęłam czytać, okazało się, że jest jeden niuans, a mianowicie nie czytałam opisu i nie wiedziałam, że ta książka z założenia ma być komedią, a ja z wiekiem robię się coraz bardziej zramolała, coraz mniej bawią mnie żarty w książkach, jednak po Edycie Świętek oczekiwałam mimo wszystko dobrej lektury.

"Meghan i Harry. Prawdziwa historia" - Lady Colin Campbell

 Jest pewna pula tematów, że gdy książka pojawia się wśród nowości to nie umiem się powstrzymać i od razu się porywam. Lubię tematykę brytyjskiej rodziny królewskiej, oglądałam ślub młodszego syna księcia Karola, a później na bieżąco, jak cały świat, emocjonowałąm się perypetiami tej pary. Czytałam już książkę lady Colin Campbell o Królowej Matce więc pozycja Meghan i Harry. Prawdziwa historia żywo mnie zainteresowała. Uznałam, że to będzie takie gullty pleasure skoro nie kupuję brukowców, to chociaż sprawdzę co słychać w świecie pięknych i bogatych. 

"Napraw mnie" - Anna Langer

 Jakiś czas temu w moje ręce wpadła książka "Zniszcz mnie" Anny Langer, więc gdy zobaczyłam zapowiedź "Napraw mnie" z ciekawości chciałam przeczytać Minęło jednak bardzo wiele czasu i tak naprawdę nie kojarzę fabuły poprzedniej części, nie mam też czasu, by ją odświeżyć, więc niniejszą powieść czytałam jako niezależną książkę. Zabierałam się do niej kilka razy, nie umiałam się wciągnąć, w końcu jednak stwierdziłam, że nie pokona mnie byle powieść. Moim zdaniem, najlepsza w tej książce jest okładka. I żelki.

"Stulecie Winnych. Początek" - Ałbena Grabowska [jak to się wszystko zaczęło]

 Napisanie prequla jest ciężkim zadaniem, z dalszych tomów znamy już bohaterów, wiemy co się działo, mają już swoje historie, swoje przyzwyczajenia, napisane swoje losy i teraz trzeba obejść system i powiedzieć jak do tego doszło, jak to się stało, że spotykamy się w takim a nie innym miejscu. Trudno też podjąć decyzję, czy narrator w prequelu ma być wszechwiedzący, czy ma znać losy, które z definicji zna czytelnik.  Szczerze, to ja raczej po prequele nie sięgam, rzadko to się klei, często jest to jechanie po popularności serii i wyciąganie pieniędzy od wielbicieli, ale dla Winnych zrobiłam wyjątek. Proszę Państwa książka przeczytana w jeden dzień. 

"Pani z wieży" - Magdalena Wala[też utknęłam jak w wieży]

 Miałam ostatnio bardzo pracowity i męczący czas. Za dużo czasu spędzałam w pracy i szukałam książki, która mnie wciągnie i całkowicie wyrwie z realnego życia, gdy już po dziesięciu godzinach pracy znajdę się w ciepłym łóżku. Sięgnęłam po książkę Magdaleny Wali Pani z wieży bo ta autorka kojarzyla mi się doskonale. Zawsze, no prawie zawsze, łykałam te książki jednym tchem i nie mogłam się oderwać. Liczyłam, że jak zacznę czytać w poniedziałek to skończę we wtorek. Skończyłam w piątek. Dwa tygodnie po rozpoczęciu lektury. Kolejny raz udowodniłam sobie, że jak mam za wysokie oczekiwania to dostaje po nosie. Czy to zawód stulecia, czy po prostu zły czas. 

"Brzask i zmierzch" - Joanna Wtulich [ kto mnie zna, ten wie jak czekałam]

 Jestem czytelnikiem bardzo upierdliwym i namolnym. Autorka lwowskiej trylogii miała ze mną przegwizdane, bowiem regularnie dopytywałam się o finał sagi, w pewnym momencie co tydzień sprawdzałam stronę wydawnictwa. Gdy data była znana, zaczęłam od grafiku, żeby mieć wolne na czytanie. W przedsprzedaży od razu zamówiłam i liczyłam dni. Ostatnio sprawdzałam stronę zamówienia co chwilę, a ludzie w moim otoczeniu prawdopodobnie mieli dosyć słuchania o książce na którą czekam od lutego, a wczoraj, gdy dostałam smsa, że książka jest gotowa do odbioru odliczałam do końca pracy(ostatnie takie odliczanie było przed urlopem). Pojechałam, książkę porwałam i oddałam się lekturze. Jednym tchem. Chwilę po północy było już po wszystkim. Niestety. Dobiegła końca moja niespełna roczna przygoda z tą serią. Autentycznie nie wiem co dalej z życiem. 

"Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka" - Cezary Łazarewicz

 O książce Żeby nie było śladów było głośno już kilka lat temu. Kupiłam tę książkę, ale chociaż ciągle leżała w zasięgu ręki, to odwlekałam lekturę. Bałam się opisów przemocy, tego, że nie będę mogła pewnych obrazów wyrzucić z głowy. W tym roku na ekrany kin wchodzi film o tym samym tytule, o czym dowiedziałam się z FB jednego z autorów. Z przyczyn dla których nie czytałam książki, założyłam że na film pewnie też nie pójdę, ale może coś mnie skusi, a że zawsze wolę najpierw książkę przeczytać, to zdjęłam ten reportaż z półki i rozpoczęłam czytanie. Książka przeraża, to prawda, ale z powodów innych niż zakładałam. 

"Kucharz na ostro" - Ada Tulińska

 Wrzesień to nie jest czas w którym myślałabym o świętach, może już powoli zaczynam zastanawiać się, gdzie postawię choinkę(bo miejsce gdzie stoi znowu - wbrew ubiegłorocznym obietnicom, zawalone znów książkami), może przychodzą jakieś pierwsze ozdoby, ale z okładkami świątecznymi jeszcze nie znajdują u mnie miejsca na listach marzeń. Czekam na lecące liście, a nie śnieg, jednak przypadkowo na liści nowości znalazłam książkę, której finał rozgrywa się w bardzo świątecznych okolicznościach i aż poczułam tę magię. Ada Tulińska jak zawsze w formie. Kucharz na ostro. To książka, która łączy kuchnię, gotowanie, z romansem i doprawioną świąteczną atmosferą magią, charakterystyczną dla autorki.

"Miłość szuka właściciela" - Abby Jimenez

 Wrzesień chyli się ku końcowi, a mnie wzięło na lektury z wakacji. Gdy Miłość szuka właściciela do mnie dotarła, więcej było dni upalnych niż chłodnych a ciepłe  ubrania leżały gdzieś, lecz nie wiadomo gdzie. Na ten okres przejściowy(nie dajcie się zwieść, ja uwielbiam kolorowe liście, dźwięk wiatru i kapanie deszczu) wybrałam książkę Abby Jimenez, która raz mnie oczarowała, do tego stopnia, że po kolejne książki sięgam prawie w ciemno . Oczekiwałam troszkę czegoś innego po lekturze opisu. 

"Klerycy. O życiu w polskich seminariach" - Mariusz Sepioło

 

Chyba nigdy dla Kościoła nie było tak trudnych czasów. Jeśli wcześniej duchowieństwo było ciemiężone, to ciosy spadały ze strony władzy, ale u zwykłych ludzi mieli szacunek Patrzono na nich z podziwem. Wspomnijcie chociażby fragment Chłopów, gdy parobek przynosi łup do plebana, a ten zaprasza go w swoje progi, bynajmniej nie na salony, ale do przedsionka i to jest utożsamiane z przedsionkiem nieba. Tymczasem dziś na księży spada ogromna fala krytyki, większość duchowieństwa nie poczuwa się do winy, wchodzą w ryzykowny mariaż z polityką, a polski Kościół zmaga się z kryzysem powołań i poważnymi kryzysami w swoich szeregach. Nie jest to pierwsza książka o sytuacji w Kościele, ale jako że życie za murami seminarium jest nawet dla wierzących wielką tajemnicą to poczułam się zaintrygowana. 

"Miłość na później" - Mhairi McFarlane [co czytać jesienią?]

 Odebrałam sobie książkę z paczkomatu, wyjęłam powieść w niebieskiej uroczej okładce i poczułam, że od razu chcę ją czytać. Opis mnie zaintrygował. Jest to scenariusz na komedię romantyczną i czytając ją miałam właśnie takie myśli. Oczywiście jest tutaj pewna schematyczność, ale umówmy się przykre niespodzianki czekają nas podczas sprawdzania stanu konta tydzień po wypłacie, od lektury oczekuję ucieczki od rzeczywistości i pozytywnych przeżyć, dodatkowo książka ta skłoniła mnie do kilku ważnych refleksji.

"Historia bez cenzury 5: I straszno, i śmieszno - PRL" - Wojciech Drewniak [historia w zabawnej odsłonie, po raz piąty]

 

Niestety bądź stety, zależy od perspektywy, urodziłam się u schyłku tworu zwanego Polską Rzeczpospolitą Ludową. Stety, bo oszczędzono mi spotkań z ZOMO, permanentnym brakiem wszystkiego i przyjaźnią z ZSRR, a niestety bo miałabym takie punkty za pochodzenie, że teraz byłabym pierwszym sekretarzem w komitecie wojewódzkim i już powoli mogłabym zsyłać ludzi, którzy mnie drażnią do kopalni uranu. Jak również może dostałabym Medal Bohatera Pracy Socjalistycznej co jest mym skrytym marzeniem. Moi Rodzice żyli w PRL-u a sam ten okres jest w pewnym sensie kultowy, oczywiście żeby to nie zabrzmiało tak, że tęsknimy za laniem nas pałami, za pustymi półkami, ale wiele osób te czasy wspomina z sentymentem? Inni dostrzegają, że może Konstytucja jest inna, ale absurdy niezmiennie, a ci którzy wiedzę swą opierają wyłącznie na serialach typu Alternatywy 4, chichoczą i uważają że było tak zabawnie, że tylko wtedy życie mają polot. Jak było naprawdę? Skąd się ten PRL wziął, kogo kochali Polacy i za co, jakie były kultowe auta a jakie programy w TV, czy to prawda, że cały Naród odbudowywał stolicę? Wojciech Drewniak o wszystkim nam opowie.

"Przepustka od Pana Boga" - Jan Śleszyński

Niektóre książki czekają długo i przyjemność z czytania jest wtedy większa, inne muszą odczekać swoje, jakby organizm czuł, że lektura będzie bolesna i się przed nią wzbrania. Nie należę do tej grupy ludzi, którzy uważają, że wydawanie w self-publishingu jest czymś nagannym. W ten sposób ukazało się wiele wartościowych powieści, a ogrom chłamu, jaki ukazuje się czasami, w tych porządnych wydawnictwach, przyprawia o ból głowy. Zatem nie osądzajmy powieści po wydawnictwie. Ja sama tak naprawdę nie zwracam na to uwagi i nie mam z automatu jakichś obaw. Co najwyżej mam oczekiwania.

Początek lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku w Polsce to burzliwy okres karnawału Solidarności i mroczny czas stanu wojennego. W tych realiach osadzona jest opowieść o miłości dwojga ludzi, którzy marzą o szczęściu i wspólnym życiu. Michał Rogiński, młody ambitny oficer z zasadami, staje się niewygodny dla aparatu partyjno-politycznego w swojej jednostce w Warszawie. Zostaje skierowany do zielonego garnizonu, co oznacza rozłąkę z ukochaną żoną.

Po wprowadzeniu stanu wojennego bierze udział w pacyfikacji Stoczni Gdańskiej, gdzie wbrew sobie musi stanąć naprzeciwko walczących o swoje prawa związkowców. Przed Michałem wiele wyzwań i dylematów moralnych, jednak najważniejsze decyzje jeszcze przed nim. Jego córka rodzi się z wadą serca, uratować może ją jedynie kosztowna operacja za granicą. Rozpoczyna się walka o życie dziecka. Rogiński zderza się z obojętnością, złą wolą, biurokracją, ale także interesownością władz komunistycznych. Dla swoich najbliższych jest jednak w stanie zrobić wszystko...

Przepustka od Pana Boga to książka, która skupia w sobie tematy, które lubię. Po pierwsze realia życia w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, po drugie błękitne dzieci, czyli tetralogia Fallota, a więc zaburzenia kardiologiczne u dzieci, wymagające operacji, bo inaczej los takiego dzieciaczka byłby bardzo ciężki. Wysiłek czy nawet gwałtowny śmiech sprawiał, że dziecko zaczynało się dusić, wynikało to z wady w budowie serca, które nie zasklepiało się, jak należy i krew z obiegu płucnego i głównego mieszała się, co zaburzało równowagę krwiobiegu. Jak widzicie to naprawdę mój konik. Życie zaś w mrocznych czasach PRL-u interesuje mnie ze względów sentymentalnych. Lubię czytać, oglądać i słuchać o tamtym okresie. Te czasy obserwujemy z perspektywy Michała, doktoranta, oficera, idealisty. Zakochany w swojej żonie jest u progu własnego mieszkania. Nie może skończyć doktoratu, bo nie ma dostępu do tajnych badań. Prowadzi zwykłe życie, aż zachodzi za skórę władzy i dostaje rozkaz wyjazdu z Warszawy. Zbliża się stan wojenny, a krótko po nim termin porodu pierwszego, wymarzonego dziecka Michała, które, jak już wiecie z mojego przydługiego wstępu, urodzi się chore, a Michał będzie starał się zrobić wszystko by jej pomóc.

Brzmi ciekawie? Bo zapowiadało się fantastycznie, a jak jest? Nudno. Przeraźliwie nudno. Autor postanawia nas zabrać w podróż w czasie, co samo w sobie jest zabiegiem świetnym, ale wykonanie jest siermiężne. Akcji w tej książce jest tyle, co prawdy w obietnicach wyborczych. Jest mnóstwo opisów, które nic nie wnoszą, pełno dialogów nie tylko drętwych, ale też bez przełożenia na akcję. Czasy są ciekawe, problemy dają pole do eksploatowania ich i stworzenia z tego porywającej i wzruszającej powieści, ale absolutnie nie wyszło. Jest nudno. Książka bez akcji. Absolutnie nie polecam, bohaterowie są tekturowi, nie można się zaangażować w ich problemy. Bardzo ciężka powieść i równie dotkliwy wielki zawód.

Książka recenzowana dla portalu Duże Ka