Nie wiem jak to się dzieje, że jedna osoba rodzi się w domu w którym panują uprzedzenia, a sama jest pełna tolerancji, widzi godność w każdym człowieku. Inna urodzona w domu liberalnym, w którym uczy się o poszanowaniu praw człowieka, później wychodzi na ulicę z kamieniem. Czy niektórym dany jest taki światopogląd, a innym przeciwny? I ten świat będzie trwał dopóki się nie powybijamy? Wychowałam się na konserwatywnej galicyjskiej wsi. Nie mogę powiedzieć, żeby chowano mnie w duchu jakiejś wielkiej tolerancji, moja Babcia, nie przepadała za Rosjanami i Niemcami, sądzę że to pokłosie wojny. Na tej wsi, słyszy się niepochlebne zdania o żydach o ludziach w innym kolorze skóry się nie mówiło, bo to jednak wieś. I tak, gdy jestem w dużym mieście i widzę inny kolor skóry, mój wzrok to wychwytuje. Nie uważam się przez to za rasistkę, chociaż spotkałam się z takim rozumowaniem, że skoro to widzę, to brak mi tolerancji. Pewnie gdybym mieszkała z rok w Warszawie to bym przywykła. Ku Klux Klan kojarzył mi ię z Przeminęło z wiatrem tam gloryfikowany, ukazany jako obowiązek dżentelmena, który musi chronić rodzinę, przed bezczelnymi czarnuchami. Później gdy czytałam inne książki o rasizmie dostrzegłam, że segregacja rasowa nie zakończyła problemu dyskryminacji. Czy ta książka coś mi rozjaśni?
