"Sprawa Niny Frank" - Katarzyna Bonda

Pierwsza na polskim rynku powieść kryminalna, której bohaterem jest tzw. profiler, czyli psycholog wykonujący portrety psychologiczne nieznanych sprawców. 

Akcja powieści rozgrywa się w dwóch światach: jeden to sielska miejscowość przygraniczna - Mielnik nad Bugiem, gdzie do tej pory nie działo się nic oprócz lokalnych skandali, a życie płynęło leniwie, drugi - to high life stolicy, w którym żyje najpopularniejsza aktorka polskich seriali - Nina Frank. Prawdę o niej poznajemy z dziennika internetowego, który zaczyna prowadzić w pewnym momencie swego pełnego skandali życia. Dowiadujemy się o jej dwuznacznej drodze do kariery, licznych kochankach, nałogach, różnego kalibru świństwach i grzeszkach. Jednocześnie w swoim życiu odgrywa role szczęśliwej i dobrej - jak grana przez nią postać zakonnicy Joanny, która przyniosła jej pieniądze i sławę. Kochają ją miliony telewidzów i wierzą w wykreowany wizerunek. Te dwa światy przeplatają się przez całą książkę, by spotkać się w kulminacyjnym punkcie akcji, gdy dochodzi do wyjaśnienia zagadki śmierci Niny Frank. 

Kiedy aktorka zostaje znaleziona w swoim dworku nad Bugiem martwa, do Mielnika nad Bugiem przyjeżdża Hubert Meyer - profiler policyjny i zaczyna po kolei odkrywać tajemnice gwiazdy. Poznając sekrety Frank i próbując stworzyć profil jej mordercy, Hubert Meyer analizuje także swoje życie, atakują go wspomnienia i przy okazji badania zbrodni dociera do skrywanych przed sobą własnych tajemnic.

Niestety nie udało mi się dostać na spotkanie z Katarzyną Bondą, gdyż musiałam się zawijać do domu a miałam transport z Galicyjskiej, bo inaczej nie dotarłabym z majdanem do domu. Bardzo żałowałam, bo bardzo lubię powieści Katarzyny Bondy, ja wiem że sporo osób reaguje alergicznie na to, że jest sławna, że ma świetną kampanię reklamową, ale Boże mój, pisze fajnie, wiadomo, że jednym podoba się – bardziej, innym – mniej. Akurat ja należę do grupy – bardziej i ucieszyłam się, z wygranej na spotkaniu blogerów pierwszej części Trylogii o Hubercie Meyerze(część trzecią – Florystkę, już czytałam), dziękujemy bardzo Muzie za wsparcie ;) A już w poniedziałek dostałam zarówno tom pierwszy, jak i drugi. Niezwłocznie zabrałam się do czytania.

"Jesienne werble" - Diana Gabaldon [podróże w czasie z wątkiem mocno-erotycznym]

Jest rok 1768. Claire, Jamie i Ian postanawiają się osiedlić w Karolinie Północnej. Rozpoczynają budowę wymarzonego domu, zakładają farmę Fraser's Ridge.
Jest rok 1769. Brianna, gnana tęsknotą za rodzicami, przenosi się w wiek XVIII i dociera do Lallybroch, gdzie mieszka siostra Jamiego. Od niej dowiaduje się, że rodzice przebywają w Karolinie Północnej. Nie bacząc na liczne niebezpieczeństwa, wsiada na statek do Ameryki...
Rok 1969. Brianna spędza święta z Rogerem w Inverness, Roger, poszukując tekstu starej piosenki, natrafia w materiałach źródłowych na wiadomość o pożarze we Fraser's Ridge...
Jest rok 1971. Roger Wakefield usiłuje skontaktować się z Brianną, ale dowiaduje się, że wyjechała do Szkocji. Przypuszcza, że dziewczyna postanowiła odnaleźć rodziców i przeniosła się w czasie. Zamierza podążyć za nią...

Jesień w pełni, kolejne tomy legendarnej już serii piętrzą się na półkach, więc wzięłam się w garść i doczytałam, czwarty już tom, mojej ukochanej sagi o chędożeniu. Taki Grey  tylko z podróżami w czasie. Ostrzegam jednak wszystkich zbereźników, z tomu na tom chędożenia jest mniej. No nic – trzeba to przeżyć i nie tracić nadziei. Ponieważ mam na półce dwa kolejne tomy, nie zanosi się, że przy tej serii nauczę się odkładać bez doczytania jakąś serię… po prostu sprawdzę jaki finał wymyśliła Diana Gabaldon.

"Wieniawa. Szwoleżer na Pegazie" - Mariusz Urbanek [Nobel 2015 dla Mariusza Urbanka!!]

Opowieść o swoistym bohaterze II Rzeczypospolitej, Bolesławie Wieniawie-Długoszowskim, bliskim współpracowniku Józefa Piłsudskiego, mocno zaangażowanym w politykę wojskowym, który jednocześnie brylował w świecie artystów, miał opinię hulaki i birbanta, wielbiciela kobiet i koni. Z wykształcenia był lekarzem medycyny, z zamiłowania żołnierzem i poetą. A przy tym, w książce Urbanek kreśli obraz II Rzeczpospolitej z takim znawstwem, że zawstydza niejednego historyka. 
Książka poprawiona i uzupełniona w stosunku do poprzedniego wydania.

Będę pewnie nudna z tymi panegirykami, z niekończącą się laudacją dla Mariusza Urbanka, ale ja nic nie poradzę, chciałabym, żeby wydawał nową biografię co tydzień, żeby tak często jak to tylko możliwe zabierał mnie w fantastyczny świat genialnych książek. Tym razem opowiem wam o książce wznawianej, legendarnej, bo i wyjątkowy jest temat, w końcu powiedzenie za mundurem panny sznurem nie jest wymysłem XXI wieku. A na pewno przyczynić się musiał do takiego postrzegania armii Bolesław Wieniawa – Długoszowski. Adiutant Piłsudskiego, bawidamek, hulaka, ale i człowiek honoru i ogromny patriota. Ongi czytałam jedną biografię Wieniawy, ale była ona tak denna i usypiająca, że naprawdę nie polecam, a znane mi fragmenty książki Mariusza Urbanka kazały czekać cierpliwie. Ach!! Jak ja wypatrywałam Listonosza z kopertą zawierającą tę książkę… czekałam wiernie jak Penelopa.

"Córka papieża" - Dario Fo

Włoski noblista spieszy na ratunek „diabelnej” córce papieża.
Lukrecja była dzieckiem kardynała Rodrigo de Borgii, późniejszego papieża Aleksandra VI, i jednej z jego luksusowych kurtyzan. Otrzymała staranne wykształcenie, miała być dobrze wychowaną panienką. Miała 12 lat, gdy po raz pierwszy posłużyła ojcu do osiągnięcia politycznych celów. Wydał ją za mąż i był świadkiem nocy poślubnej. Z pierwszym mężem sam ją rozwiódł, drugiego zamordował, na trzeciego wybrał kobieciarza i syfilityka. Mimo przeciętnej urody stała się symbolem rozbuchanych żądz erotycznych i rozwiązłego stylu życia. Oskarżana o kazirodcze stosunki z ojcem i bratem nazywana była „największą kurtyzaną Rzymu”. Lukrecja od zawsze fascynowała artystów, to im zawdzięcza wizerunek kobiety demonicznej. Taką znamy ją z głośnego serialu Rodzina Borgiów, który Dario Fo zaatakował jako „skupiony wyłącznie na seksie i graniczący z pornografią”. Maestro staje w obronie Lukrecji. Swą książkę oparł na źródłach, m.in. na autentycznych listach córki papieża. Odnalazł w nich raczej kobietę łagodną, uwikłaną w okrutną grę ojca i odważną niż femme fatale. To jej – po raz pierwszy w dziejach − oddaje głos w swojej mistrzowskiej powieści.

Oj coś pecha ma ta książka, miałam ją opisać przed Targami, a nie zdążyłam, później tak mnie dopadło przeziębienie, że ciężko było mi zebrać myśli… później kolokwium i nadal choroba, ale teraz się zaparłam. Muszę się zebrać i napisać. Pech jest adekwatny do pecha jakiego ma Lukrecja Borgia jeśli chodzi o jej postrzeganie w kulturze i historii. Oj kobiety naprawdę nie mają lekkiego życia, sprzedawane, zagrywane jak dobra karta i tak później lądują, albo na cmentarzu zapomnianych, albo przypina się im łatkę nierządnicy i wiedźmy. Gdy serial Rodzina Borgiów święcił tryumfy, również i ja skusiłam się na kilka odcinków, bo i mój brat bodajże, mnie namawiał, reklamował mi serial, że taki dobry i że warto, zwłaszcza, że lubię historię. O Borgiach nie wiem wiele – w Dwunastu pracach Poirota są wspomniani, oczywiście jakieś tam podstawy są mi znane, ale przez książkę Puzo nie przebrnęłam – wolę Ojca chrzestnego.

"Zaginięcie" - Remigiusz Mróz [czy spotkanie z autorem, może zabić obiektywizm?]

Trzyletnia dziewczynka znika bez śladu z domku letniskowego bogatych rodziców. Alarm przez całą noc był włączony, a okna i drzwi zamknięte. Śledczy nie odnajdują żadnych poszlak świadczących o porwaniu i podejrzewają, że dziecko nie żyje.
Doświadczona prawniczka, Joanna Chyłka, i jej początkujący podopieczny, Kordian Oryński, podejmują się obrony małżeństwa, któremu prokuratura stawia zarzut zabójstwa. Proces ma charakter poszlakowy, mimo to wszystko zdaje się wskazywać na winę rodziców – wszak gdy wyeliminuje się to, co niemożliwe, cokolwiek pozostanie, musi być prawdą…

Ufff, strasznie ciężko wraca się do rzeczywistości po tak Intensywnych Targach Książki, niestety dziś dopadła mnie grypa, czy inna zaraza, przegapiłam jej początek, chociaż objawy były silne i powinny mnie zastanowić. Mianowicie w piątek, chodząc po Targach, wcale nie miałam ochoty na kupno książki, już to powinno mi dać do myślenia i skłonić do udania się na najbliższą intensywną terapię… niestety… Plus tego jest taki, że dziś cały dzień spędziłam w pieleszach na czytaniu Zaginięcia, drugiego tomu o przygodach Chyłki Zorodona, znanych mi już z Kasacji, walcząc ze snem, który bynajmniej nie był ściągany przez nudną akcję, a raczej przez drobnoustroje, doczytałam, no i… No i zobaczcie. Powiem tak, Zaginięcie było pierwszą książką jaką kupiłam i jeśli pozostałe nabytki będą chociaż w połowie tak dobre, to przed końcem tygodnia umrę z powodu czytelniczej ekstazy.

Tragi Książki i nowy blog Łachy z Kachy

Pojechałam, pobiegałam, gadałam, pozowałam, a więc Targi Książki!!W końcu udało mi się wybrać na Międzynarodowe Targi Książki w Krakowie!!Nigdy się nie udawało bo zawsze nakładała się praca i studia - no nie dało się!!Ale tym razem - palec boży - seminarium nie było, wolne wyżebrałam i po perturbacjach - w drogę.
Kogo spotkałam?
Ano zacne Pisarki, zacnych Pisarzy i fantastyczne stwory.

"Morderstwo odbędzie się" - Agatha Christie

"Morderstwo odbędzie się..." - przeczytali w gazecie mieszkańcy pozornie sielskiego Chipping Cleghorn. Zabawa, kiepski żart czy pycha mordercy? Zaniepokojeni, ale wciąż ciekawi, stawiają się w domu Letycji Blackclock. Gdy pada strzał, akcja nabiera tempa. Na szczęście w okolicy jest panna Marple. W zdemaskowaniu przestępcy pomocna okazuje się… analiza sąsiedzkich plotek.

Jak wiecie z FB opanowała mnie obsesja robienia na drutach. Właśnie opanowałam zaplatani i oglądam Chirurgów tudzież programy kulinarne i macham drutami do bólu stawów. Dlatego książka Christie, która do przeczytania była w jeden wieczór została zakończona dziś rano przed wyjściem, za zobowiązaniami.  Jednak z Agatą tak jest, że gdy przekroczy się pewien punkt w książce, to nie sposób się oderwać. Wczoraj w nocy tylko zdrowy rozsądek kazał mi kłaść się spać. Zapraszam na kolejną przygodę z panną Marple.

"Pan Darcy nie żyje" - Mag­da­lena Knedler

„Tak dumny i zarozumiały, że wszyscy wprost znieść go nie mogli” (Pani Bennet o Panu Darcym, „Duma i uprzedzenie”).

To miała być kolejna wielka ekranizacja dzieła Jane Austen. Epicki romans, gwiazdorska obsada i produkcja z hollywoodzkim rozmachem. Pan Darcy nie zdążył jednak wywołać rumieńca na twarzy Elizabeth Bennet …

Po sentymentalnej aurze „Dumy i uprzedzenia” pozostaje tylko piękna okolica i urokliwy dworek. Produkcja filmu zostaje wstrzymana. Jednak gra trwa nadal: śledztwo w sprawie ewentualnego zabójstwa i sekrety gwiazd inicjują zabawną komedię intryg. Bohaterowie spiskują, knują i robią wszystko, by kompromitujące fakty z ich życia nie ujrzały światła dziennego.

Niespodziewane zwroty akcji, błyskotliwe dialogi i atmosfera hollywoodzkiego skandalu tworzą literacką mieszkankę wybuchową. „Pan Darcy nie żyje” to soczysta opowieść, nie tylko dla fanów Jane Austen.

Świat Jane Austen jest mi szczególnie bliski. Kocham i jej powieści i wszelkiej maści ekranizacje. Początek mojej przygody z tą legendarną autorką splata się z końcem liceum, na poważnie wsiąkłam, dziewięć lat temu. Korzystając z najdłuższych wakacji zaczytywałam się wszystkimi jej powieściami. Od tej pory, wszystko co nawiązuje do jej powieści wskakuje u mnie na listę priorytetów. Gdy w oczy wpadł mi tytuł Pan Darcy nie żyje zachowałam się impulsywnie, bez czytania blurba, chwilowej – chociażby kwerendy, rzuciłam się jak mieszczuch na promocję w lidlu. Gdy okazało się, że treść odbiega nieco od mego skojarzenia, nadal cieszyłam się na jej lekturę, bo jako rzekłam, ciekawi mnie wszystko co wiąże się, nawet w luźny sposób z powieściami Austen.

"Czarna kawa" - Agata Christie

Tym razem przeciwnikiem Herkulesa Poirota jest złodziej, który wykradł wzór groźnego materiału wybuchowego. Jego wynalazca, sir Claud Amory, zostaje otruty w swojej rezydencji, a ujawnienie rodzinnych sekretów grozi skandalem.Czy rzeczywiście kobiety częściej używają trucizny, a mordercy są zbyt pewni siebie? I co wspólnego ma praca pokojówki z pracą detektywa?Uwaga rozdrażnionego kapitana Hastingsa nieoczekiwanie pomoże uporządkować wszystkie elementy zagadki.

 Agata Christie wciąż jest na tapecie, jej książki są doskonałe, czy to na środek upalnego lata, czy na słotną jesień, po prostu nadają się na każdą pogodę i porę roku. Jedną książkę właśnie skończyłam i chyba za kolejną się zabiorę – nie wiem tylko czy obyczajówka, czy kryminał – może doradzicie?

Możecie mi powiedzieć, że mam mało wysublimowany gust, ale ja angielskie kryminały uwielbiam, te Agatowe nie są przekombinowane, że zabili go i uciekł po prostu są dobre. Można potrenować małe szare komórki… a w taki dzień jak dziś – warto…

"Morfina" - Szczepan Twardoch

Konstanty Willemann, warszawiak, lecz syn niemieckiego arystokraty i spolszczonej Ślązaczki, niewiele robi sobie z patriotycznych haseł i tradycji uświęconej krwią bohaterskich żołnierzy. Jest cynikiem, łajdakiem i bon-vivantem. Niewiernym mężem i złym ojcem.
Konstanty niechętnie bierze udział w kampanii wrześniowej, a po jej klęsce również wbrew sobie zostaje członkiem tajnej organizacji. Nie chce być Polakiem, nie chce być Niemcem. Pragnie jedynie zdobyć kolejną buteleczkę morfiny i żyć swoim dawnym życiem bywalca i kobieciarza.
Przed historią jednak uciec się nie da.
Szczepan Twardoch w Morfinie osiągnął rzecz rzadką w polskiej prozie - wykreował antybohatera, którego nie sposób nie lubić. Młody pisarz tak jak najwięksi – Witkacy, Gombrowicz, Littell – potrafi ukazać słabego, rozdartego człowieka wplątanego w wielką historię.Szalona, transowa i odważna powieść.

Szczepan Twardoch jest autorem znanym. Ostatnio było o nim głośno bo podpisał kontrakt z producentem aut. Niektórzy koledzy po piórze zaserwowali mu niezły hejt – z niezrozumiałych dla mnie powodów. Czy pisarz może współpracować tylko z producentem papieru do drukarki? Chciałam poczytać Twardocha, miałam Dracha, ale jakoś początek do mnie nie przemawiał, a Morfina jest taka słynna, wszyscy[prawie] się nią zachwycają, a kto się nie zachwyca, ten milczy, żeby się nie przyznać, że się nie zna. Bo nie wypada. Postanowiłam i ja się zmierzyć z powieścią nagrodzoną Paszportem Polityki, chociaż ta nagroda nie była dla mnie jakimś szczególnym wyznacznikiem, wszystko ulega degrengoladzie, również nagrody literackie.

"Ciemne dzikie kwiaty" - Elizabeth Cooke

Jak poradzą sobie mieszkańcy Rutherford Park w zetknięciu ze zbliżającym się kataklizmem? Z położonego na wzgórzu rozległego majątku Rutherford Park rodzina Cavendishów ma doskonały widok na otaczający ich świat - piękno sięga horyzontu i daje ukojenie. W pierwszych dniach maja 1915 roku nic nie wydaje się piękniejsze i mniej groźne. A jednak... Aby uniknąć skandalu, William i Octavia żyją w kłamstwie, utrzymując małżeństwo bardziej z obowiązku, niż namiętności. Ale kiedy ich syn Harry dołącza do Królewskiego Korpusu Lotniczego we Francji, Cavendishowie muszą stawić czoło nieuniknionej prawdy o nich samych, społeczeństwie, w którym żyją i tajemnicom, których nie potrafią już znieść. W obliczu straszliwej wojny wszystko ulegnie zmianie: relacje między mężem i żoną, żoną i jej kochankiem oraz matką i jej dziećmi. Fundamenty rodu Cavendishów zadrżą w posadach, wiatr historii nie oszczędzi także pozostałych mieszkańców Rutherford Park. Niezwykła i intrygująca powieść. Niektóre sceny przywodzą na myśl klimat seriali Schodami w górę, schodami w dół czy Downton Abbey. Cooke ma znakomite przygotowanie i w scenach batalistycznych we Francji okazuje się niezwykle wiarygodna, zaś opis zatopienia "Lusitanii" - cóż, ściska za serce. Historical Novel Society Elizabeth Cooke mieszka w Dorset w południowej Anglii i jest autorką kilkunastu powieści, w tym bestsellera Tajemnice Rutherford Park. Słynie z umiejętności opowiadania i dbałości o realia. Korzenie rodziny Cooke sięgają terenów, na których mieszkały siostry Brontë. Dziadek Elizabeth pracował kiedyś w tamtych okolicach jako lokaj. Te okolice - tamtejsza przyroda, miasta i miasteczka - i życie dziadka stały się inspiracją dla świata Rutherford Park.

Na  południe Polski nadciągnęła zima, śnieg z deszczem, czyli coś co najbardziej na świecie zachęca do opatulenia się wszystkimi kołdrami i pledami i do zaszycia się z dobrą książką. Takowych u mnie dostatek. Miałam rozgrzebanych kilka cegieł, ale jako, że weekend był pracujący potrzebowałam książki cieńszej(ale dobrej) do torebki. Padło na jedną ze świeższych zdobyczy, jednak po Tajemnicach Rutherford Park, nie mogłam długo czekać, diablo byłam ciekawa jak potoczą się losy rodziny Cavendishów i osób z nią związanych. Pierwsza część była doskonałą, książkową wersją Downton Abbey, czy drugi tom utrzymał poziom? Nadmienię, że również drugi sezon tego świetnego serialu również rozgrywał się w czasie I wojny. Moja ciekawość i oczekiwania były ogromne.

"Zapach kwiatu muszkatołowego" - Laila El Omari

Miłość i wolność, honor i intrygiRok 1545: Ana, Portugalka ze szlacheckiego rodu, chce za wszelką cenę uniknąć małżeństwa ze swym okrutnym narzeczonym. Ukrywa się, jako niewidoma pasażerka, na statku handlowym swego brata, Alessandra. Liczy na jego pomoc, ale on dla uratowania honoru rodziny grozi jej odesłaniem do domu. Dopiero u celu podróży, na Goa, otrzymuje wsparcie z całkiem nieoczekiwanej strony. Młody Anglik Geoffrey proponuje jej małżeństwo – ale nie bez ukrytych zamiarów...

Ach moja silna, słaba wola… zaczęłam czytać „Zapach kwiatu muszkatołowego” wczoraj wieczorem, miałam tylko troszeczkę podczytać i pójść spać… książkę skończyłam po trzeciej rano, będąc zachwyconą i zauroczoną. Poprzednie książki autorki, zwłaszcza Monsunowe dni po prostu mnie zachwyciły. Bałam się, że nic nowego spod pióra Laili El Omari nie będzie wydane w Polsce i było mi smutno, bo ona pisze świetne książki, klimatyczne, motylkowe, takie które pozostają w sercu, chociaż są romansami. To takie romanse, które bardzo lubię i potrafię miesiącami nie czuć tych motylków podczas lektury, tego subtelnego wzruszenia, ale później – jakbym się dorwała do owocu zakazanego. Eudajmonia.

"Cicer cum caule czyli groch z kapustą" - Julian Tuwim

Prawdziwy "groch z kapustą". Mnóstwo tu dobrotliwych anegdot o dziwakach, roztargnionych uczonych, o ludziach postawionych w komicznej sytuacji. Obok tego wypisy na temat wynalazków. Znajdziemy tu też wspaniałą kolekcję szaleńców i ich dzieł. Osobny dział stanowią matematyczne paradoksy i łamigłówki. Chyba najwięcej jest jednak w tej książce różnorodnych zabaw słownych. Należą do nich dowcipy językowe, rebusy, kpiny z nieporadnego naukowego nazewnictwa powstającego w różnych epokach. 
[Iskry, 2009]

Ach mój ukochany Tuwim, znany z bajek, ostatnio płakałam na genialnej biografii poety, to mnie skłoniło do zapoznania się z innymi tworami Tuwima. Mariusz Urbanek(którego jak przypominam – kocham), wspominał o kolekcjonerskiej pasji Juliana, który zbierał wszystko, a im dziwniejsze tym goręcej zbierał. Antykwariusze z całej Europy wysyłali mu książki o dziwnych rzeczach a poeta pieczołowicie je składał planując stworzenie kolejnej encyklopedii. Niestety II wojna i zniszczenie Warszawy nie przeszły niezauważenie obok kolekcji Tuwima, jego archiwum nie oparło się wojennej zawierusze. Przestali istnieć przedwojenni antykwariusze, ale – jak czytamy we wstępie – nie zabiło to kolekcjonerskiej pasji Tuwima, który w tym tomie prezentuje nam wybór dziwów wszelakiej maści, stąd tytuł. Tytuł – moi Mili – mówi wszystko.

"Okupacja od kuchni" - Aleksandra Zaprutko-Janicka

Poruszający obraz świata, w którym żywność szmugluje się w trumnach, zarżniętą świnię przebiera za staruszkę by uniknąć niemieckiej kontroli, a hitlerowska propaganda tłumaczy wychudzenie Polek dbaniem o figurę.
W Polsce w czasie okupacji głód był powszechny, lecz budził w Polakach niesamowite pokłady kreatywności. Pustym brzuchom próbowano zaradzić gotując praktycznie z wszystkiego i przełamując wszelkie żywieniowe opory. Generał Bór-Komorowski zjadł kota w śmietanie i nawet o tym nie wiedział.Aleksandra Zaprutko-Janicka otwiera przed czytelnikiem domowe kuchnie, zaplecza restauracji, zatęchłe spiżarnie, podgląda uliczne targowiska i kryjówki szmuglerów z czasów II wojny światowej. To opowieść o czasach, w których za nielegalne świniobicie można było trafić do Auschwitz, warzywa hodowano w podwórkach kamienic, żołędzie wykorzystywano na kilkanaście sposobów, a zużytymi fusami handlowano na czarnym rynku. To także niezwykła książka kucharska: pełna oryginalnych przepisów i praktycznych porad. Możesz sprawdzić, jak dziś smakują okupacyjne rarytasy! I odkryć wiele zapomnianych potraw.Okupacja od kuchni to nie tylko historia walki z głodem – to przede wszystkim historia polskiej zaradności i hartu ducha!

Swego czasu byłam wielką fanką strony ciekawostki historyczne, gdy założyciele strony zaczęli pisać książki napaliłam się bardzo. Wprawdzie debiut ojca-założycielawielce mnie zawiódł, ale nie chciałam skreślać nikogo, a że jestem z musu początkującym kucharzem tytuł o okupacyjnej kuchni mnie wielce zainteresował. W książkach, które do tej pory czytałam okupacyjna rzeczywistość jedzeniowa była, a to przedmiotem żartów, a to była pomijana, a to jakaś dziwnie nienaturalna. Chciałam wiedzieć więcej i Aleksandra Zaprutko-Janicka zabiera nas do sklepów, spiżarni, garkuchni i tandet w okupowanej Polsce.

"Notoryczna panna młoda" - Jolanta Król

Hanka osiągnęła w życiu bardzo dużo: ładne mieszkanie, dobrze prosperujące biuro podróży, grupa przyjaciół. Nie czuje się jednak szczęśliwa - ma za sobą kilka nieudanych związków i wciąż szuka mężczyzny, z którym będzie mogła mieć dziecko. Kiedy na portalu randkowym poznaje mieszkającego w Ameryce romantycznego mężczyznę, który pisze fantastyczne maile, nie waha się ani chwili. Mimo ostrzeżeń przyjaciółek, decyduje się zostawić wszystko swoim braciom i wyjechać na stałe do USA. Na miejscu pojawiają się pierwsze rysy w idealnym obrazie ukochanego i z każdym miesiącem jest coraz gorzej. Gdy Hanka postanawia wracać do Polski, stwierdza że mimo porażki, jej cel został osiągnięty: jest w ciąży!

Zapałałam ochotą na tę książkę, pod koniec moich nauczycielskich wakacji. Morze, piasek i lekka książka z happy Endem. Później o niej zapomniałam i gdy przyszła trafiła na spód kupi przeczytam, jak mnie najdzie, ale jak wykorzystałam wszystkie książki do posiłków padło na nią. Zaczęłam i myślałam, że krew mnie nagła zaleje. A to jest problem, bo chociaż sama mam chorobliwie niskie ciśnienie to jednak pochodzą z rodziny zawałowców i wolałabym, żeby w nekrologach nie pisali: przyczyna śmierci – zawał z powodu irytacji na bohaterkę. Miałam ją podczytywać, ale uznałam, że muszę się z nią uporać… a teraz mam mieszane uczucia.

"Florystka" - Katarzyna Bonda

źródło okładki i opisu

Hubert Meyer popełnił błąd w profilu i porzucił pracę w policji. Stary przyjaciel prosi go o pomoc w przesłuchaniu młodej kobiety, w związku z zaginięciem jej 9-letniej córki. Policjanci próbują łączyć tę sprawę z bestialskim zabójstwem 11-letniego Amadeusza, którego matka jest szanowaną w mieście florystką. Okazuje się, że była ona ostatnią osobą, która widziała Zosię żywą.
Florystka początkowo pomaga w poszukiwaniach, ale gdy ciało dziecka odnajduje się na tym samym cmentarzu, gdzie pochowano Amadeusza, staje się główną podejrzaną.

Nie minęły dwa miesiące a przeczytałam właśnie trzecią powieść Katarzyny Bondy. Autorka nie pisze książek cienkich, a ja niestety rzadko bywam wierna. Owszem – jak jakiś autor mi się spodoba, to docieram do wszystkich jego książek, ale nie jednym cięgiem. To tak jak z ludźmi, zbyt częsty i zbyt intensywny kontakt męczy. Mam dosłownie kilka osób z którymi przebywanie nigdy mnie nie nudzi, ale czasami musi im wystarczyć moja milcząca obecność… a przecież czytając książki słuchamy autora, jego historii, za częste kontakty mogą prowadzić do przesytu. A jednak ja się zaBondowałam. Do tego stopnia, że dziś chyba każdy ode mnie usłyszał muszę wiedzieć jak to się skończy, i kazałam iść ludziom precz. Żałuję, że zaczęłam lekturę tej trylogii od ostatniej części. Mam nadzieję, że prędko zdobędę wcześniejsze tomy(np. urodziny mam niebawem, a że nie kupuję książek, możecie być pewni, że prezent mnie ucieszy : P ).

"Opowieść o rzeczywistym człowieku" - Pavel Vilikovsky

Najnowsza powieść podwójnego laureata Anasoft Litera. Historia mężczyzny, który wkracza w pewien trudny wiek i któremu przyświeca pewna myśl Witolda Gombrowicza. Męska opowieść o przekraczaniu życiowych Rubikonów, niekoniecznie za pomocą kupowania ferrari.
Książka Vilikovskiego otwiera projekt K4 ("k" jak "książka" w każdym z czterech języków: polskim, czeskim, słowackim i węgierskim), którego pomysłodawcą jest Petr Minařík z wydawnictwa Větrné mlýny. W projekcie biorą udział wydawcy z Czech (Větrné mlýny), Słowacji (Kalligram), Węgier (Kalligram) i Polski (Książkowe Klimaty). Książki ukazują się w tym samym czasie w każdym z czterech wymienionych krajów. Założeniem projektu K4 jest zapewnienie czytelnikom dostępu do dobrej, współczesnej literatury.

Po spotkaniu z Mariuszem Szczygłem obiecałam sobie, że będę czytała nie tylko książki ze szczytów list bestsellerów, nie zawężę punktu widzenia tylko do znanych książek, ale również zerknę na niszowe książki naszych sąsiadów, więc gdy zobaczyłam zapowiedź Opowieści o rzeczywistym człowieku, zobaczyłam w niej szansę na zbadanie nieznanych mi gatunków, odkrycie nowych horyzontów. Nie było to łatwe spotkanie, bo książka ma specyficzny klimat i trzeba ją czytać powoli, ja czytałam z przerwami, aby odpocząć od jednego z bardziej wkurzających bohaterów ostatnich książek.

"Cztery siostry. Utracony świat ostatnich księżniczek z rodu Romanowów" - Helen Rappaport

Cztery córki Mikołaja II dorastały niczym cudowne ptaki w złotej klatce, odizolowane od świata w zaciszu carskich rezydencji. Były ikonami stylu, gorącym tematem plotek, najbogatszymi i najbardziej pożądanymi pannami z europejskich rodzin królewskich na progu XX wieku.
Za oficjalnym wizerunkiem uroczych małych księżniczek w białych sukniach skrywały się jednak cztery silne osobowości i wyraziste temperamenty.
Prywatny świat Wielkich Księżnych Olgi, Tatiany, Marii i Anastazji wychodzi poza krąg nastoletnich miłości, dworskich intryg, dziewczęcych marzeń i aspiracji. To także historia dojrzewania czterech inteligentnych kobiet na tle nieuchronnego schyłku wielkiego imperium i całej epoki. Rewolucyjna zawierucha i dramat całej rodziny Romanowów uczyniły z nich bohaterki drugiego planu. Prawie sto lat po tragicznej śmierci ta opowieść po raz pierwszy wybrzmiewa ich własnym głosem.

Od ponad dekady interesuję się losami ostatnich Romanowów, zbieram książki, czytam, oglądam filmy, co wpadnie mi w ręce. Premierę książki o Oldze, Tatianie, Marii i Anastazji przyjęłam z ogromną radością i ciekawością. Gdy tylko książka przyszła, wiedziałam, że wszystko pójdzie w odstawkę i tak faktycznie się stało. Od razu zabrałam się do czytania i na dwa dni praktycznie zniknęłam z życia. Książka dla ludzi, którzy kochają historię, interesują się losami jednostek w burzliwych momentach historii. Wczoraj rozmawiałam z Mamą i uświadomiłyśmy sobie, że Romanowowie wydają nam się postaciami, które żyły eony temu, niemalże mitycznymi, a przecież nie minęło nawet sto lat od ich śmierci. Bolszewicy wykonali swoją pracę, sprawili, że ostatni car jawi się jako potwór, jego żona jako wariatka uwikłana w romans z Rasputinem, a ich córki to zbiorowy twór – OTMA. O Aleksym zaś pisze się w kontekście hemofilii, ta książka daje im szanse by odżyć, powiedzieć prawdę.

Z drzew lecą liście, z półek lecą ksążki

Jesień to pora robienia zapasów, wiadomo, że o tej porze spiżarnia powinna już pękać w szwach, powinno być po kokardę herbat, a w pokoju półki powinny uginać się pod ciężarem książek, które będziemy czytać, gdy ściśnie mróz. Ranki już witają nas przymrozkiem. Jestem strasznym zmarźluchem, niedługo będę wychodzić tylko do pracy... mam nadzieję, że mój listonosz jednak będzie przychodził - na przekór pogodzie.

Na rozgrzewkę chcę pokazać jakież to smakowitości zgromadziłam na chłodniejsze dni. 

Smacznego!! I proszę mnie nie skląć :P

"Tajemnice Rutherford Park" - Elizabeth Cooke

Lady Octavia Cavendish żyje jak w złotej klatce. Fortuna, którą wniosła w posagu, pozwoliła jej mężowi, Williamowi, odnowić oblicze majątku, on sam czuje się jednak uwiązany przez zobowiązania i tytuł szlachecki. Od syna Cavendishów, Harry’ego, oczekuje się, że pójdzie w ślady ojca, ale chłopak żyje swoimi marzeniami: chce zostać pilotem. Tymczasem w pomieszczeniach dla służby pokojówka Emily skrywa tajemnicę, która może okryć ród Cavendishów hańbą. W wigilię Bożego Narodzenia 1913 roku Octavia przyłapuje męża w niedwuznacznej sytuacji z jego okrytą sławą skandalistki piękną kuzynką. Chwilę później Emily wymyka się z domu, by wyjawić światu swój sekret. Na horyzoncie zbierają się czarne chmury, nadciąga wojna, a w Rutherford Park pulsują skrajne emocje…

Należę do wielkich wielbicielek Downton Abbey. Wprawdzie obecnie mam tyły i nie jestem na bieżąco, ale chyba po lekturze tej książki nadrobię. Dlatego dla mnie reklamowanie książki, jako będącej w klimacie tego świetnego serialu, to wielka pokusa. Marzyłam o tej książce od jej premiery. Teraz moje marzenia się spełniły, więc książka nie czekała nawet tygodnia. A pomimo obowiązków zawodowych po prostu ją połknęłam. Kosztem snu. Pierwsze sto stron pochłonęłam w kolejce do lekarza… Było niespiesznie, klimatycznie chociaż przez długi czas czegoś mi brakowało. Tym bardziej, że blurb nie jest zbyt dobrze napisany, właściwie opisuje kilka pierwszych stron, opis z tyłu sugeruje jakoby były osią całej powieści. Czy warto się tak napalać(piszę to jednym okiem zerkając na serial).

"I wtedy to się stało" - Linda Green

Wzruszająca powieść o miłości wystawionej na ciężką próbę, książka dla fanów „P.S. Kocham Cię” Cecelii Ahern i „Jednego dnia” Davida Nichollsa. Mel Taylor już jako trzynastolatka poznała miłość swojego życia. Dwadzieścia lat później nadal kocha Adama, ma wspaniałą córkę, świetną pracę i wymarzony dom. Cieniem na tym pozornie idealnym życiu kładzie się ponury sekret z przeszłości i poczucie, że jej szczęście nie będzie trwało wiecznie. Chociaż Adam powtarza żonie, żeby żyła teraźniejszością i nie martwiła się o przyszłość, Mel nie może się pozbyć najgorszych przeczuć. Nie chce nawet świętować ich dziesiątej rocznicy ślubu, by nie kusić losu. Okazuje się, że kobieca intuicja to potężna siła; wkrótce Mel musi zdecydować, o czyje szczęście powinna najpierw zawalczyć.

Książki z serii Leniwa niedziela mają już stałe miejsce na mojej półce. W chwili kryzysu patrzę na tęczowe grzbiety ułożone schludnie na półce. Wciąż wielu brakuje… jakby w odpowiedzi na moje potrzeby Biedronka zrobiła promocję i w cenie 25 zł można było nabyć trzy książki z tej serii, taaaak oczywiście tej, której chciałam najbardziej nie było – normalne. Obleciałam wszystkie Biedronki, zawróciłam głowę moim znajomym, ale w końcu jak zwykle dała radę Biedronka w Lublinie, złapałam ostatnią i dzierżyłam przy serduchu. Czytać zaczęłam już w busie, wiedziałam, że będzie dobrze. Później oczywiście trochę, życie mnie dopadło, ale w końcu dziś normalnie jedną ręką mieszałam zupę a drugą trzymałam książkę… Pod koniec miałam łzy w oczach. Książka jest z serii kobiecej, o lekkich przyjemnych okładkach, ale treść nie jest banalna, to nie jest powieść dla głupiutkich i puściutkich panienek, ale zdecydowanie warto przeczytać.

był wrzesień i już go nie ma

przed wakacjami zrealizowałam moje marzenie
tęczowa parasolka, rozświetla deszczowe poranki
gdy trzeba biec do pracy

Jak zwykle, gdy kończy się miesiąc czuję jakowyś smutek, tym bardziej na jesieni, gdy - owszem jest pięknie, złoto i kolorowo, ale wszystko przemija, ciepło, rośliny i zwierzęta układają się do snu. Wtedy wyraźnie widać zmierzch wszystkiego, stopniową hibernację. Klara coraz częściej chce spać przytulona do człowieka(moje kości są mniej zadowolone z bycia rusztowaniem dla takiego wielkiego kota), termofor wrócił z wakacji, w szafce zapas herbat, a kubek nie pustoszeje.

Koniec lata to wzmożona moja praca, to mniej czasu na czytanie, co doskonale widać będzie w podsumowaniu tego miesiąca.