"Wszyscy ludzie, których znam, są chorzy psychicznie" - Krystian Nowak

Konwencja absurdu jest na fali, każdy dochodzi w pewnym momencie do wniosku, że otacza go nonsens, Wielcy pisarze swoim bystrym zmysłem obserwacji, ciętym językiem i sprawnym piórem potrafią wykazać absurdy codzienności. Chyba każdy z nas miał chociaż raz taki moment, że mógł się utożsamiać z tytułem niniejszej książki Wszyscy, których znam są chorzy psychicznie, takie stwierdzenie, zwykle żartobliwe podkreśla naszą alienację i to, że w odróżnieniu od kopniętych znajomych jesteśmy w pełni normalni. Byłam ciekawa w którą stronę pójdzie ta książka, czy będzie to raczej fachowa analiza zaburzeń, czy beletrystyka oparta na prawdziwych wydarzeniach? Wprawdzie okładka nieco mnie przerażała, bo ta maska naprawdę jest niepokojąca, ale byłam pełna najlepszych myśli i z dobrym nastawieniem.

"Niewyjaśnione okoliczności" - Dr Richard Shepherd

Bardzo lubię książki o medycynie, mam już w swojej bibliotece kilka tytułów i zawsze z ciekawością patrzę na to co się ukazuje. Niewyjaśnione okoliczności reklamowane były jako wyznania angielskiego lekarza sądowego, tytuł sugerował, że autor będzie za pomocą medycyny sądowej rozwiązywał sprawy nie do rozwiązania. Wiedziałam, że to będzie bestseller my lubimy takie książki. Wprawdzie książka nie jest zbiorem rozwiązywania tajemnic zbrodni, bardziej odkrywa nam tajemnice ludzkiego ciała i procesu umierania. Ze smaczków, będziemy mieli śledztwo w sprawie śmierci księżnej Diany. To opowieść kogoś, kto zjadł zęby na tej pracy, widział już wiele rzeczy a teraz jest świadkiem zmiany realiów.

"Dziennik 1957-1966" - Sándor Márai

Bardzo lubię sięgać po dzienniki. Nawet, gdy nie znam dobrze autora to dla mnie dzienniki są źródłem poznania czasu w którym dany autor tworzył. Może mam w sobie jeszcze taką ciekawość czy nawet wścibstwo, pragnienie odkrycia myśli, cudzych przeżyć. Oczywiście nie czytam dzienników by doszukać się informacji kto z kim sypiał, czy jakie były skandaliki, ale lubię po prostu się dowiadywać takich rzeczy. Trzeci tom niniejszego dziennika trafił do mnie przypadkiem. Nie znam autora, nie wiedziałam, że to trzeci tom, gdybym wiedziała pewnie bym się zastanowiła. Dopiero czytając dowiedziałam się, że Sandor Marai`a to znany węgierski twórca, ktoś kto ma pisarską renomę, a to że ja do tej pory o nim nie słyszałam to wina raczej tego, że mam jednak ciasny horyzont.

"O pisaniu. Na chłodno" - Remigiusz Mróz

Nie wiem jak Wy, ale ja w święta jestem rozlazła jak glutoplazma która wylała się z pojemnika. Jestem jak budyń pozbawiony naczynia, nie pomagają spacery, walka wewnętrzna, zwykle dopada mnie kryzys czytelniczy i w nic nie mogę się wciągnąć. W sukurs przychodzą mi wówczas książki spod choinki. W tym roku padło na książkę, której nie miałam w planach, nawet uroczyście twierdziłam, że nie i już. Okazało się, że miałam rację i trzeba było dać sobie spokój, co nie zmienia faktu, że usnęłam na niej tylko raz. Czyta się szybko. Ci którzy oczekują autobiografii młodego i poczytnego autora będą zawiedzeni, ci którzy szukają wskazówek jak wydać powieść, może będą ukontentowani. Czytałam opinie, że książka inspiruje. Ludzie inspiracje czerpią zewsząd, mnie do poznania reakcji chemicznej w wyniku której powstaje cyjanek potasu, zainspirowała książka o procesie w Norymberdze.

"Polacy-Niemcy. Sąsiedzi pod specjalnym nadzorem" - Anna Wolff-Powęska

Jeśli chodzi o sąsiedztwo z Niemcami jest to jedna z najbardziej drażliwych relacji. Polacy, zwłaszcza z moich stron darzą ich powiedziałabym, że letnią sympatią, bywają ucieleśnieniem zgniłego zachodu, synonimem zła wszelkiego, może w ziemiach byłego zaboru pruskiego te kontakty wyglądają inaczej, u nas każdy mecz z Niemcami, każde wspomnienie kończy się rozmową o wojnie, krzywdzie. Ludzie którzy wracają z Niemiec nie są znowu jakoś bardzo zachwyceni, chociaż wiele osób znajduje tam swoje miejsce, wyjeżdżają, żyją. Los i geografia zetknęły nas już chyba na zawsze. Ta książka jest zbiorem artykułem, omówieniem nie tylko najnowszych wydarzeń, ale także naszych wzajemnych stosunków, wspólnej historii.

"Zabójcza biel" - Robert Galbraith [ gorzkie słowa, w świąteczny czas]

Seria o Cormoranie Strike`u autorstwa J.K. Rowling pod pseudonimem, była jednym z moich większych odkryć, pozwoliłam sobie namówić kilka osób chociaż były sceptyczne, ale później dostało mi się, bo na czwarty tom musieliśmy czekać dwa lata. Długo nie czekałam i sobie zamówiłam jako taki prezent a to na urodziny, a to na Gwiazdkę i czytałam kilka dni. Mordowałam się okropnie…  Znowu jest tak, że zaczynam czytać coś przed świętami, cieszę się na nieprzerwaną spokojną lekturę, a tu się okazało, że będę się męczyć. Żniwa zła przykuły mnie do siebie i lektura była przednia, to jak Rowling kończyła tom trzeci… tak że naprawdę te dwa lata czekałam na kontynuację… tymczasem okazało się kiepska. Naprawdę. Jestem tak zmęczona, że nie mam siły dozować napięcia.

"W cieniu paryskiej "Kultury"" - Jarosław Abramow-Newerly

Nie da się ukryć, że Polacy na emigracji umieją rozwinąć skrzydła. Wystarczy wspomnieć jakie arcydzieła powstały w Paryżu podczas zaborów, gdy w kraju nie umiemy się dogadać emigracja wpływa na nas, przynajmniej na jakiś czas łagodząco, umiemy pięknie pisać o tęsknocie za ojczyzną, spotykamy się by razem tęsknić. Tak się złożyło, że 1918 nie było ostatecznym zamknięciem twórczości na wygnaniu minęły raptem dwie dekady i już znów trzeba było uciekać. Paryż i Londyn te dwa miasta jak magnes ściągnęły wybitnych Polaków, którzy nie mogli wrócić do Polski. Niniejsza ksiażka to opowieść o ludziach związanych z paryską „Kulturą” piękna historia oddania i pasji.

"Strażniczka miodu i pszczół" - Cristina Caboni

O książce Strażniczka miodu i pszczół słyszałam same dobre opinie. Dostałam tę książkę w lecie. Ona jest kwintesencją ciepła, słońca, dlatego chyba dobrym pomysłem było poczekanie z lekturą do takich zimowych miesięcy, gdy za oknem jest ciemno. Ostatnio coraz więcej mamy książek, które skupiają się na pszczołach. Zaradne i pracowite owady znalazły się na pierwszym planie troski ludności, bardzo słusznie zresztą. Wprawdzie ja cierpię na insektofobię, ale urok pszczół a właściwie ta cała otoczka pszczelarstwa, to jak wszystko tam jest naukowe i logiczne, jak cierpliwie człowiek wykradał naturze sekrety dotyczące hodowania uli. Ta atmosfera będzie obecna w książce, a dodatkowo okraszona jest opisami poszczególnych gatunków miodu. Aj, ślinka aż cieknie.

"Zbrodnie z namiętności" - Sławomir Koper

O Sławomirze Koprze słyszałam już dużo wcześniej, masa osób go chwaliła, chociaż słyszałam też opinie, że zdarza mu się pisać w kółko o tym samym i popełniać coś, co w świecie nauki nazywa się autoplagiatem, czyli  pisaniem w kilku różnych książkach tych samych akapitów. Nie mogę tego ocenić, gdyż nie znam tak wielu książek autora, by móc to ocenić. Słyszałam za to wiele opinii pełnych entuzjazmu i zachwytu, podobno mało kto tak czuje klimat chociażby dwudziestolecia międzywojennego jak Koper, Mamie nawet kilka jego książek kupiłam, bo czytała i jej się podobały.  Wydawnictwo W.A.B wydało książkę o zbrodniach powiązanych z uczuciem, autor w zwięzłym wstępie wyjaśnia swoje motywy, a także tłumaczy taki, a nie inny wybór bohaterów. Zapowiadało się ciekawie.

"Moja europejska rodzina. Pierwsze 54 000 lat" - Karin Bojs

Chyba każdy człowiek ma w sobie taką ciekawość świata, tego skąd jesteśmy, jak wyglądały te meandry ewolucji. Człowiek jest nieco zadufany w sobie i uważa tę krótką chwilę w dziejach Ziemi za pępek świata. A jednak chętnie sięgam po książki, które potrafią uchylić tajemnicę mojego pochodzenia. To niesamowite jak tak pomyśleć, że dawno, dawno temu byliśmy jednym plemieniem, gdzieś w Afryce. Wszyscy mamy jedną matkę :P a przecież życie jest ciągiem przypadków, gdyby nie przypadkowe mutacje genów, ewolucyjne przypadki. Kto wie jakby to wyglądało. Chociaż my Europejczycy wolimy pomijać kwestię naszej afrykańskiej proweniencji, czy mamy powody by wstydzić się pochodzenia?

"Gliny z innej gliny" - Marcin Wroński, Andrzej Pilipiuk, Ryszard Ćwirlej, Robert Ostaszewski

Każdy kto lubi kryminały retro powinien sięgnąć po serię z Zygą Majewskim. Chociaż Czas Herkulesów miał być już ostatnią częścią opowieści o niepokornym policjancie borykającym się z zagadkami Lublina, a jednak dostajemy taką wisienkę na torcie,  zbiór opowiadań dziejących się w różnym czasie, ale wszystkie je łączy jedno, świetna atmosfera, doskonały styl.  Marcin Wojciechowski zaprosil wybitnych, znanym pisarzy znanych z doskonałych tekstów by oddali w ten sposób hołd tej specyficznej postaci, którą i mogę to powiedzieć z całą odpowiedzialnością, pomimo wad pokochały rzesze czytelników. Chociaż za zbiorami opowiadań średnio przepadam, to jednak ta forma pozwoliła mi wrócić do Zygi, chociaż w środku mam kilka zaległych tomów.

"Sułtan" - Demet Altınyeleklioğlu

Powieści historyczne to ja lubię i cenię i często po nie sięgam, bo lubię obserwować wydarzenia historyczne przeplecione porywającą fabułą. Powieści autorki, której w żadnym stanie nie jestem zdolna wymówić już czytałam i powiem Wam, że seria, która nawiązywała do serialu Wspaniałe stulecie bardzo mi się podobała, szkoda tylko że trochę się pogubiłam w kupowaniu kolejnych tomów i mam zaległości. Dlatego gdy zobaczyłam zapowiedź tej książki to bardzo chciałam ją przeczytać, bo jednak ten osmański klimat ma coś w sobie. Hipnotyzuje i przyciąga. Tym razem pretekstem jest postać mężczyzny, a przywykliśmy do opowieści z haremów, o walce kobiet o przetrwanie w tym bezwzględnym świecie. Czy będzie mniej ciekawie czy znów historia nas porwie.

"Nowe przygody Mikołajka. Kolejna porcja" - René Goscinny, Jean-Jacques Sempé

Okres przedświąteczny to dla mnie zawsze okres powrotu do książek które już kiedyś mnie zaczarowały. Te tygodnie tuż przed Gwiazdką to czas kiedy zwalniam. Wiem, że w moim wieku czytanie Mikołajka może być przejawem infantylizmu, jednak, gdy otwieram te książeczki, widzę te same ilustracje jak ponad dwadzieścia lat temu to czuję się znowu małą dziewczynką, której Mama daje kwadratową książeczkę, z względnie sporą ilością tekstu, żeby pacholę się chociaż na chwilę czymś zajęło. Do tych zbiorków wracam częściej, dla mnie są idealną lekturą do posiłków, krótkie, akurat zdążę zjeść czytając jedno opowiadanie. Tak wiem, nie powinno się czytać przy jedzeniu, ale ja bardzo nie lubię marnować czasu.

"Pamiętasz tamto lato" - Bogna Ziembicka [ każdy z nas nosi w sobie blizny ]

Bardzo wiele osób zarzuca mi, że przez moje polecaj ki rujnują się na książki. To nie jest tak, że ja tylko ludzi namawiam a ja sama tylko książki dostaję, albo zdobywam w magiczny sposób. Również jestem podatna na polecaj ki i też uległam Adze, która ma podobny gust i jak zaczyna agitować, że mam coś kupić, bo muszę przeczytać, zwykle nie mogę za długo się bronić. Przyznam się, że Pamiętasz tamto lato kusiło mnie już wcześniej, ale jako, że książka po prostu nie doszła to już pożegnałam się z lekturą, aż Aga wzięła mnie w obroty. Uległam, książkę kupiłam, a później leżakowała sobie na stosie, nabierała mocy urzędowej kilka miesięcy, że stała się powoli trupem z półki. W końcu dopadł mnie weltschmerz, szukałam jakiejś książki która sprawi, że zapomnę o całym świecie.

"Czerwony rower" - Antonina Kozłowska [ o bliznach z młodości ]

Moje trupie półkowe zaległości naprawdę wołają o pomstę do nieba. Akurat ta książka leży u mnie raptem kilka lat, więc umówmy się mogło być, a nawet na półkach jest jeszcze gorzej. Powód był prozaiczny, po prostu na tych półkach mam tyle tytułów, a czasu tak mało.  Ciągle też czekam kiedy Antonina Kozłowska wyda nową powieść, bo czekam na to z wytęsknieniem. O tej powieści słyszałam, masę dobrego, dlatego tak się bałam, ludzie się zachwycali.  Format kieszonkowy mam, chociaż z tego co wiem, książka była dostępna również w wersji zwykłej. Uspokajam, czcionka jest znośna, grzbiet się nie łamie, chociaż gdy ktoś ma problem z małymi literami sądzę, że najlepiej zrobi jak sam sprawdzi.

"Cud grudniowej nocy" - Magdalena Majcher [ w milionach serc, nadzieja rodzi się]

Nie wiem jak u Was u mnie przygotowania świąteczne ruszyły, już powoli wracamy z zakupów znosząc siatki ozdób i gadżetów, ja powoli myślę, gdzie przestawię książki, żeby zrobić miejsce na choinkę, już sobie podśpiewują sezonowe pieśni, podobno mam szczególny talent do tego śpiewu z pastą do zębów i szczoteczką w buzi. W niedzielę, ale przez nawał pracy i zmęczenie piszę dopiero teraz, dorwałam się do świątecznej propozycji Wydawnictwa Pascal. Poczytna, popularna autorka Magdalena Majcher proponuje nam na te święta powieść w świątecznej okładce, ale czy będzie to pachnąca cynamonem i ociekająca słodyczą historia? Znając styl autorki nie byłam przekonana co do tej tezy, ale byłam przekonana, że czeka mnie sporo emocji.

"Roztańczona krew" - Gard Sveen

Kryminały skandynawskie od pewnego czasu w Polsce cieszą się niesłabnącą popularnością. Okazało się że Polacy lubią śledzić złoczyńców, lubią towarzyszyć jakiemuś śledczemu w rozwiązaniu zagadki. Pasjami przepadam za kryminałami w którym przewija się motyw bohatera spinającego wszystkie tomy. Lubię książki w których mam jednego śledczego i mogę chodzić za nim krok w krok, obserwować jego prywatne perypetie, ale także rozwój jego życia osobistego.  Tommy`ego Bergmanna polubiłam od pierwszego tomu. Zresztą od pierwszego tomu przypadł mi do gustu styl autora. Co tu dużo mówić, jeśli chodzi o Gorzką czekoladę trzyma ona poziom. A takie kryminały czytane w takie jesienne, deszczowe wieczory czyta się niesamowicie. Ta atmosfera grozy. ‘

"Mikołaj na zamówienie" - Jenika Snow, Jordan MarieJenika Snow, Jordan Marie

Grudzień już w pełni, wracając z pracy widzę coraz więcej choinek, dookoła świat miga kolorowymi lampkami, a z półek w sklepie kuszą nas Mikołaje w różnej formie. Co ciekawe od pewnego czasu świąteczny klimat nie omija też księgarni i nie polega jedynie na promowaniu bajeczek dla dzieci. O tej porze roku bestsellery to książki bardzo świąteczne. Czy Mikołaj na zamówienie to też książka idealna na prezent? Ano to zależy, to przede wszystkim erotyk, więc trzeba tym bardziej zwracać uwagę komu kupujemy, ale to powinna być regułą, najlepiej zastanowić się, czy to co chcemy dać, sprawi radość obdarowanemu. Jeśli więc prezentobiorczyni lubi erotyki, warto zwrócić uwagę na ten tytuł.

"Igła" - Ken Follett [ klasyka powieści szpiegowskiej]

Z   twórczością Kena Folletta zapoznałam się pierwszy raz lata temu, moja rodzina zaczytuje się w powieściach historycznych autora, a mój Tata jest chyba pierwszym rodzinnym fanem. Sama słyszałam, że Folett słynie z powieści szpiegowskich, z kryminałów, a ja chociaż za kryminałami przepadam, to powieści szpiegowskie czytam rzadko, jakoś nigdy do mnie nie przemówiły. Tym razem zadecydowało nazwisko, nie słyszałam jakoby ta powieść była ważną w dorobku autora, a podobno właśnie tak jest. Nie będę się odnosiła więc do walorów tej powieści jako przedstawicielki powieści szpiegowskiej, bo moje doświadczenie w tej materii jest zbyt mikre. Jednak nadal mogę ocenić, czy książkę czyta się dobrze, czy zabija nudą.

"W co wierzy ten, kto nie wierzy" - Umberto Eco, Carlo Maria Martini [ znowu słowo na niedzielę ]

Kiedy tylko zobaczyłam zapowiedź książki z nazwiskiem Eco na okładce chciałam ją przeczytać, z ciekawości, bo kojarzę go jako autora wzbudzającego zachwyt, a którego twórczość znam raczej kiepsko. Nawet za bardzo nie czytałam opisu, po prostu się napaliłam. Okazało się, że W co wierzy ten, kto nie wierzy? To książka epistolarna, wznowienie korespondencji ukazującej się publicznie pomiędzy Eco a kardynałem Carlo Marią Martinim, nazywanym kardynałem dialogu. Listy te mają być dialogiem pomiędzy laikiem a człowiekiem, który swoje życie oparł na wierze w Boga, gdy słyszymy taką zapowiedź spodziewamy się raczej awantury, niż wyważonej rozmowy, okazuje się jednak, że można rozmawiać z szacunkiem i empatią, można opierać się na tych samych źródłach i dochodzić do innych wniosków, ale i przeciwnie wychodząc ze skrajnie różnych punktów dochodzić do podobnego wniosku. Niezwykle inspirująca, ale i wymagająca lektura.

"Rodzina Borgiów" - Mario Puzo

Puzo jest znany głównie dzięki serii o mafii, o Borgiach zrobiło się głośno dzięki serialowi, o którym brat opowiadał mi z zachwytem. Przyznam się, że serial nie spotkał się u mnie z wielkim entuzjazmem, dla mnie był zbyt wulgarny i chociaż doceniałam aktorstwo i kostiumy, to jednak prędko się poddałam, książka długo przeleżała na półce. Nawet robiłam jedno podejście, kiedyś na studiach, równolegle z serialem. Skończyło się, że i jedno i drugie przegrało w walce o mój czas. Bywa. Tym razem zrobiłam drugie i ostatnie podejście. Czy Mario Puzo jest autorem jednej książki? Jak sądzicie? Czytaliście? Polecacie? Czy warto wchodzić w świat papieskich intryg na najwyższym szczeblu?

"Golden Hill" - Francis Spufford

Z wiekiem XVIII mam problem, o ile powieści z wieku XIX łykam chętnie, tak konstrukcja tych napisanych te trzysta lat temu nie do końca mnie przekonuje. Jeśli chodzi o Golden Hill przekonała mnie okładka, to ona sprawiła że zwróciłam na tę książkę uwagę, no i fakt, że wydało ją Wydawnictwo Poznańskie, oni przyzwyczaili mnie do tego że wydają świetne, naprawdę wartościowe powieści. Zaczęłam czytać i przez chwilę miałam taką wątpliwość, czy ja na pewno wczuję się w klimat. Powiem Wam wkręciłam się o wiele szybciej niż zakładałam. Moment podłapałam ducha tej książki, mamy angielską kolonię, Nowy Jork, destylację ludzie, którzy przybywają tam naprawdę w różnych celach. Czuć niepewność, tajemnicę, ale i pełnię tego potencjału Nowego Świata, który niedługo wybuchnie.

"Miłość zimową porą" - Carrie Elks

W grudniu, wśród bestsellery pojawia się wiele książek, które z okładki obiecują atmosferę świąt. Miłość zimową porą to książka, która zauroczyła mnie tym jak jest wydana, a opis fabuły bardzo mnie zaciekawił. Uwielbiam zimę i śnieg i sądzę, że to bardzo romantyczna sceneria. Wydawnictwo Kobiecie przyzwyczaiło mnie do poziomu swoich powieści, mam swego rodzaju gwarancję, że powieści z tej oficyny zapewnią mi masę wzruszeń i naprawdę dobrą rozrywkę. Wybrałam tę książkę na weekendową lekturę i powiem Wam, że to był dobry wybór.

"Nowe przygody Mikołajka" - René Goscinny, Jean-Jacques Sempé

Okres przedświąteczny to cudowny czas wznowień fantastycznych książek. Akurat trzynaście lat temu w Polsce ukazała się część Nowe przygody Mikołajka pamiętam to jak dziś, gdyż zażyczyłam sobie ten tom na ostatnie klasowe mikołajki, pamiętam jak później czytałam jednym tchem. Teraz Wydawnictwo Znak wydaje przygody naszego francuskiego ulubieńca w nowej oprawie. Wszystkie trzy tomy wydane są w spójnej stylistyce, ale u mnie są w ciągłym ruchu, a tak przynajmniej mam przy łóżko i mogę się delektować. Ten tom pierwszy cały tydzień podczytywałam sobie do posiłków. Doszłam do wniosku, że chyba nigdy nie będę za stara na Mikołajka.

"Zawierucha" - Stanisław Krzemiński

Minęło już parę miesięcy, gdy zaczynałam przygodę z serią Drogi do wolności wtedy było upalne lato i czytałam książkę w barowym ogródku, pod parasolem, a przygodę z serią kończyłam owinięta w ciepły kocyk wracając do domu w rękawiczkach. Teraz, gdy trzy tomy za mną, mogę spokojnie oglądnąć serial, bo tam było podobno luźne podejście do fabuły i można się było zaspojlerować, a tak na spokojnie porównam sobie odczucia. Moje uczucia po lekturze tego tomu, a co za tym idzie całej serii są silne ambiwalentne, to przypominało sinusoidę, raz było wspaniale, a czasami byłam daleka od entuzjazmu. Warto jednak docenić, że w setną rocznicę odzyskania niepodległości możemy czytać powieść o kobietach, i nie tylko, w tamtych czasach.

"Wszystkie nasze obietnice" - Colleen Hoover [ nie mogłam na nią długo czekać]

Od pewnego czasu, uważam Colleen Hoover za mojego pewniaka, sięgam po jej powieści często i mam pewność, że się zawiodę, chociaż zawsze doza niepokoju jest, w końcu nikt nie utrzymuje się na najwyższym poziomie bez przerwy. Słyszałam o książce Wszystkie nasze obietnice, że jest inna, ale że potrafi zachwycić, nie lubię jak ktoś mi tak książkę reklamuje, bo wtedy moje wymagania są zawyżone, a wtedy tak łatwo się rozczarować. Po ciężkim tygodniu w pracy miałam ochotę na te emocje, które zawsze gwarantuje mi Hoover. Zaczęłam czytać i powiem Wam, że czytałam do trzeciej w nocy i od rana. Nie umiałam się oderwać.

już sporo listopadów w moim życiu się kończyło...

Nie wiem co w sobie ma listopad, że tak jest melancholijny. Rozumiem, że zaczyna się na cmentarzu, dla mnie dodatkowo miesiąc w którym oficjalnie zmieniam wiek, co skłania mnie do podsumowań. Wizyty na cmentarzu stają się coraz dłuższe, chociaż ostatnio skłaniały mnie do refleksji nad ludzką próżnością, niż do zadumy nad miłością, która przetrwa wszystko. Może wychodzi moje zgorzknienie, powoli w tym wieku już mogę. Dobra, wiem, że nie powinnam, ale w duszy zawsze byłam zgorzkniałą staruszką, z upływem lat mój pesel zbliża się do stanu ducha. 

Aby nie zwariować do reszty w wolnym czasie, który starałam się wykorzystać do ostatniej kropli, sporo, naprawdę sporo czytałam i pisałam, bo miałam kilka zaległości, które starym obyczajem zaliczam do miesiąca podsumowanego.