"Kontratyp" - Remigiusz Mróz [ o pytaniach fundamentalnych ]

Chociaż zdecydowałam już, że nowych książek Remigiusza Mroza nie będę kupowała, bo już mnie nie ciągnie, z różnych powodów, ale serii o Chyłce jestem wierna. Od kilku lat wiernie czytam i wiem, że tej walki nie wygram.  Kolejny tom tej serii, nigdy długo nie czeka na półce, tym razem minęło dokładnie osiem godzin, bo książka przyszła do mnie tuż przed pracą, a czytać zaczęłam ją jak tylko wróciłam do domu. Kontratyp(zobacz)  to książka inna niż poprzednie z tej serii, dzieje się dużo i moim zdaniem logiczniej. Moim zdaniem styl ma o wiele lepszy niż kilka wcześniejszych, ale pewne odkrycia wytrąciły mnie z kontenansu. A że księgarnia Gandalf(do której mam wielki sentyment) ma ksiażkę w swojej ofercie, to przepadłam z tą książką na weekend.

W drodze na Annapurnę, jeden z najgroźniejszych szczytów na świecie, ginie troje polskich wspinaczy. Ekipy ratunkowe odnajdują jedynie przysypane śniegiem, poskręcane liny, ale nie trafiają na żaden inny ślad po grupie.
Kilka tygodni później jedyna członkini wyprawy pojawia się na granicy nepalsko-tybetańskiej, po czym zostaje zatrzymana. Polscy śledczy przewożą ją do kraju, gdzie ma odpowiadać za zabójstwo – okazuje się bowiem, że aby przeżyć w górach, doprowadziła do śmierci swoich towarzyszy.
Co wydarzyło się w drodze na Annapurnę? I skąd śledczy mają dowody obciążające wspinaczkę? Oprócz znalezienia odpowiedzi na te pytania, Joanna Chyłka musi zmierzyć się z własnymi problemami i groźbami od człowieka twierdzącego, że to on niegdyś zaatakował ją kwasem…

Kordian i Joanna są parą. Ich związek jest dosyć specjalistyczny, pełno w nim sarkazmu, ostrych słów. Każdy, kto obserwował tę dwójkę od początku widzi jednak, że ta relacja jest charakterystyczna dla Zordona i Chyłki, chyba nikt sobie nie wyobrażał, że Joanna będzie chodziła w zalotnej bieliźnie, albo witała Zordona pocałunkiem i ciepłym obiadem. Czy taki model związku nam odpowiada? To zależy jak bardzo lubimy cięte riposty i dialogi o nie oparte. Parę spotykamy, gdy idą na rodzinny obiad do siostry Joanny, podczas tego spotkania media nadają wiadomość o dramatycznych wydarzeniach na zboczach Annapurny. Klara Kabelis kobieta owładnięta obsesją wpisania się do złotej księgi himalaizmu, wraz z towarzyszami zaginęła, gdy odnajduje się żywa okazuje się, że to początek jej problemów. Chyłka stanowczo odrzuca pomysł, by bronić himalaistki, uważa to za zgniłe jajo, bo czy wygra czy przegra oznacza to złą reputację dla kancelarii. Jednak wydarzy się coś, co sprawi, że Chyłka nie będzie miała wyboru. Wyścig z czasem, duchy z przeszłości no i intryga: wielowątkowa, a oparta na pytaniu jak daleko można się posunąć, by ratować własne życie.

Jak wspomniałam, ten tom czytało mi się zdecydowanie lepiej. Po pierwsze zamknęłam swoje oczy na dialogi przeładowane sarkastycznymi odzywkami. Nie od początku i zauważyłam, że gdy przestaję wywracać oczami na kolejny pojedynek na sarkazm i złośliwości, to czyta mi się lepiej, szybciej.  Autor przyciągnął mnie pomysłem na zagadkę, zresztą ja zwykle przyznaję, że pomysły na intrygi u Remigiusza Mroza, zwykle rozwiązanie jest kiepskie, tym razem nie byłam zawiedziona, widać, że ta książka jest bardziej przemyślana. Czy można było oprzeć ten wątek tylko na sprawie górskiej?  Moim zdaniem tak, a dzięki temu nie wyszłoby na jaw, że Joanna Chyłka, którą miałam za sporo młodszą dobija w istocie do pięćdziesiątki, wprawiło mnie to w osłupienie.

Ten drugi wątek, tajemniczy porywacz, stal ker wprowadza do powieści dużą dozę niepokoju. Ten wątek wciąga, a dzięki temu książkę czyta się naprawdę dobrze. Oczywiście końcówka, to znowu emocje, znowu napięcie i ta ciekawość co będzie dalej. Nie wiem jak Wy, ale ja będę czekała!

Książka do kupienia w księgarni Gandalf