"Jack London. Żeglarz na koniu" - Irving Stone

Opowieść o burzliwym życiu Jacka Londona, pisarza-włóczęgi, awanturnika, trampa, marynarza, kłusownika i poszukiwacza złota. Na dwa miesiące przed czterdziestymi pierwszymi urodzinami, będąc jednym z najbardziej uwielbianych twórców swego czasu, autorem "Białego kła", "Zewu krwi", "Wilka morskiego" czy "Martina Edena", zażył precyzyjnie wymierzoną śmiertelną dawkę trucizny. Ale przygód, które stały się jego udziałem, alkoholu, który wypił w dobrym i złym towarzystwie, pieniędzy, które zarobił i roztrwonił starczyłoby na kilka innych żywotów.

Znany pisarz. Z jego twórczością zetknął się prawie każdy, chociażby za sprawą lektur szkolnych. Człowiek, które miał życie niesamowicie barwne, pełne przygód – ideał młodych chłopców z mojego pokolenia i ciut starszych – bo czy obecna młodzież ma jakieś marzenia?

A przecież tak mało brakowało, aby Jack London wcale nie pojawił się na świecie. Ten skandal u zarania jego życia skutkował tym, że nie dane było mu poznać biologicznego ojca. W owych czasach był to skandal wielki, matka próbująca popełnić samobójstwo i jednocześnie chcąca zgładzić swoje dziecko. Samobójstwo spowodowane odrzuceniem – romantyczna głupota, ale w pewien sposób świetnie wpisuje się w biografię pisarza.

Dziś byłby słynny z oryginalnego sposobu życia. Wiele zawodów, ale dusza błękitnego ptaszka, nie lubił pracy fizycznej i chociaż życie zmusiło go aby na wiele sposobów pracował fizycznie kiedy mógł uciekła od pracy mięśniami. Kochał pisać i żeglować. Bezmiar wód, bezmiar wyobraźni, w pierwszym przypadku realizował się żeglując, w drugim pisząc.

Nie można powiedzieć, że prowadził życie szalenie moralne, godne naśladowania, ale na pewno było ciekawe, być może nie zrealizował swoich wszystkich planów, marzeń, aspiracji. Niepowodzeń było wiele, ale umiał cieszyć się życiem, umiał z niego korzystać.

A więcej się dowiecie się z książki. Z okładki patrzy na nas przystojny – moim zdaniem- mężczyzna w kwiecie wieku, włosy ma mokre od morskiego powietrza, zmierzwione wiatrem. Łączy pisanie z żeglarstwem. Robi to co kocha i to widać, w jego oczach, miękkości rysów twarzy. Zachęca nas do poznania jego historii.

I ja także zachęcam. Książkę czyta się wprost fenomenalnie, to wciągająca pasjonująca opowieść, którą po prostu się połyka w jeden dzień. Czytając z niesłabnącym zainteresowaniem.

Oby więcej takich książek!