Nie wierzę w miłość. Jestem zgorzkniałą i zadeklarowaną starą panna. Nie piszę tego aby ktoś się nade mną litował. Po prostu tak jest. Tak będzie. Tak ma być. Tacy egoiści jak ja lubią takie życie. Ale żeby było ciekawiej takie kaśki jak ja uwielbiają romanse.
wiecie już że Uwielbiam "Przeminęło z wiatrem", że kocham "Rozważną i romantyczną", że płaczę na "Panie Wołodyjowskim", że wzrusza mnie los Waltera w "Malowanym welonie".
Żyję romansami. Co jakiś czas muszę zrelaksować się, zresetować, niektórzy zapijają się w trupa, ja mam za mocną głowę na takie ekscesy, w związku z tym po prostu wybieram lekturę w której wiem, że będzie pięknie. Albo przynajmniej motylkowo. Bo przecież w tych wspomnianych książkach nie zawsze bywa pięknie. Lubię również "Wojnę i pokój" a to książka o pięknej miłości, ale również o niewyobrażalnej głupocie, naiwnej baby, która jak ćma do ognia...
Zresztą panna O`Hara mimo swego sprytu nie jest mądrzejsza....
O romansach mogę Wam prawić godzinami. Dla mnie istnieją na kartach książki i na ekranie :)
a jutro recenzyja i stos
Od czasu do czasu również lubię romanse. Czasami irytuje mnie ta ckliwość i lukrowatość, ale i tak po takie powieści sięgam. Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńbo są romanse i Romanse. Niektórych faktycznie nie da się czytać
UsuńW dzisiejszych czasach żeby zostać uznanym definitywnie za starą pannę chyba trzeba dobić pięćdziesiątki ;)
OdpowiedzUsuńJa romansów raczej nie lubię, szczególnie tych współczesnych - za wykoślawiony obraz miłości, który potem pokutuje w ogólnej świadomości - ale czasem dla odmiany chętnie sobie jakiś przeczytam - przy czym raczej te starsze, takie jak wymieniłaś :)
w dzisiejszych czasach to rożne rzeczy się dzieją ja tradycjonalistką jestem :)
UsuńA ja nie wierzę, że Ty nie wierzysz w miłość ;)
OdpowiedzUsuńDobry romans nie jest zły, od czasu do czasu jest wręcz wskazany, chociaż nie potrafiłabym chyba wskazać swojego ulubionego, może za mało ich czytałam :)