Takie życie w naszej branży...

...jeden weekend, pięć melanży. Nie oszukujmy się, rekordowo niski wynik czytelniczy, nie jest efektem tego, że poszłam do pracy, ale tego, że intensywnie uprawiałam życie towarzyskie na terenie województwa podkarpackiego, bo powiat i gmina najwyraźniej to za mało. Na szczęście robi się coraz zimniej, kończą się wszelkie imprezy plenerowe, bo we wrześniu wywiało mnie również na koncert Modern Talking, ale nie tylko(skutkiem czego moje ulubione baleriny prawie postradały podeszwy), co zwiastuje koniec długich posiadówek, wypadów do klubów raczej też nie będzie. Będą książki, kocyki, gorące napoje. Mam nadzieję, że takiego spadku formy czytelniczej już nie zaliczę bo aż wstyd. Wstyd, żeby nie powiedzieć, że hańba!!!

We wrześniu przeczytałam dziesięć książek, jedenastą prawie skończyłam, dwunastej nie opisałam jeszcze więc się nie liczy. Dziesięć, ehhhh. No stało się, nawet największym zdarza się spadek formy, a mnie do największych nie da się zaliczyć.

Spośród tych przeczytanych mogę jednoznacznie wskazać książki wybitne i wspaniałe, które mnie porywały i dawały nadzieję na wielki come back, ale nie było raczej takich które ciągnęły się jak stara guma, więc nie mam nic na swoją obronę.

Chciałabym w podsumowaniu przypomnieć o 

Cukierni pod Amorem

Zanim wstanie dla nas słońce

 i muszę wyróżnić, za sportowe rozbuchanie nastroju o Novak Djokovic. Zwycięzca

Na innych polach też kiepsko, ani klasyki, ani trupów z półki nie ruszyłam. Z obu kategorii coś zaczęłam, ale nie dałam rady skończyć. Niestety. Oj wypatruję październikowo-jesiennej zmiany. W październiku zapowiadają się może dwie imprezy, plus konferencja, w organizacji, której pomagam, ale że nie biorę dodatkowego wolnego, to może zdrowy rozsądek wygra i po prostu wrócę do domu. 

Nawet biedny instagram ucierpiał, bo przecież, jak człowiek się świetnie bawi, to na fotki ma mniej czasu.