"Wszystko co chciałbyś wiedzieć o niebie" - Peter Kreeft

Bez tej książki nie byłoby Tabletek z krzyżykiem Hołowni Wszystko, co chciałbyś wiedzieć o niebie, ale nie śniło ci się zapytać to książka autora, który inspiruje Szymona Hołownię. Peter Kreeft jest profesorem filozofii, autorem około 60 książek na temat Boga, wiary, teologii i filozofii. Kilka z nich zostało już opublikowanych w Polsce. Jego pisarska metoda jest bardzo interesująca dla czytelnika, ponieważ Kreft wybiera najczęściej zadawane pytania na temat Boga i wiary, a następnie odpowiada na nie, korzystając z zasobów swojej ogromnej erudycji, a zarazem w sposób lekki i błyskotliwy. Niebo to zaś jeden z atrakcyjniejszych tematów. Pytania takie, jak: czy w niebie będzie seks, czy nie będziemy się tam nudzić, jakie będą nasze niebiańskie ciała, czy też, jak pogodzić istnienie nieba z istnieniem piekła, zajmują nie tylko katolików. Ta książka na pewno zainteresuje wielbicieli twórczości Szymona Hołowni.

Jestem wielbicielką Szymona Hołowni, to jego książki otworzyły mi oczy na wiele problemów. Gdy usłyszałam o tej książce bardzo chciałam ją przeczytać, za pierwszą wypłatę(dwa lata temu) kupiłam, przeleżała na półce, a do lektury zachęciła mnie zapowiedź nowej książki Hołowni. Oto Szymuś wydaje książkę o niebie, czy to będzie dubel? Czy powtórzy to co napisał Kreeft? Na ostatniej książce Hołowni się zawiodłam, aby sprawdzić czy ta tematyka mi leży, chwyciłam za zapomniana już nieco książkę, wyniesioną do innego pokoju i tam już spokojnie się kurzącą.  Długo była czytana, długo… ale to  nie jest książka, którą się połyka, to książka, którą czyta się i przeżywa, rozważa.

Autor w swojej książce porusza różne tematy, wspólnym mianownikiem jest niebo, życie po śmierci. O niebie słyszymy często, może tylko o piekle słyszymy częściej. Piekło i niebo te dwa „miejsca” mają zrobić z nas dobrych ludzi, sprawić iż odstąpimy od zgubnych nałogów i wstąpimy na drogę cnoty. Nie żyję złudzeniami aż taki, aby sądzić iż nasz wiedza o niebie jest efektem czytania Biblii, niewielu katolików przeczytało Pismo Święte, nasz wiedza o tym dokąd zdążamy bierze się z pomieszania naszych ludzkich wyobrażeń z wyobrażeniami wcześniejszych pokoleń. W efekcie tych zabiegów niebo jest miejscem „gdzieś w stratosferze’, w którym dominują cumulusy i cirrusy, ludzie jak aniołowie snują się w powłóczystych lśniących bielą szatach. Siadują na chmurkach i patrzą w dół, wiecznie się radując. I tak dalej. Mówiąc, myśląc o niebie nasze oczy, odruchowo wędrują do góry, patrzymy na nieboskłon, nasi bliscy zmarli, patrzą na „nas z góry”. Gdy ktoś nam umrze, można usłyszeć, że nie wolno płakać, aby nie zatrzymywać duszy  na ziemi, a przecież w niebie jest lepiej. W takim razie dlaczego mówimy o mękach czyśćcowych. Temat nieba jest źródłem wielu stereotypów, wielką niewiadomą.

Peter Kreeft odpowiada na pytania, które pewnie każdemu z nas przyszły kiedyś do głowy, np. czy w niebie będą nasze ulubione zwierzęta, jak również takie, które nie przychodzą do głowy każdemu. Np. dylemat czy w niebie będzie można grzeszyć.

Ta książka jest bardzo specyficzna, czasami czyta   się lekko i przyjemnie, a chwilami, chwilami jest ciężko, gdy autor snuje rozważenia filozoficzne, czerpiąc z bogatego dorobku znanych filozofów, wtedy trzeba dużo wysiłku, aby się skupić i podążać za autorem, a nie pozwolić myślom błądzić po manowcach. Naprawdę bywało ciężko. Niektóre fragmenty czytało się tak ciężko, że wrzucenie dwóch ton węgla do piwnicy to pikuś. Jednak mimo przelotnych trudów przy czytaniu książka jest inspirująca.

Zmusiła mnie do przemyśleń. Nie trzeba być bardzo wierzący, nie trzeba być ortodoksem, radykałem, aby przeczytać tę książkę z przyjemnością i ciekawością. Nie trzeba być nawet chrześcijaninem, osobiście, chętnie bym się dowiedziała co, według różnych grup religijnych, czeka nas po śmierci, lubię czytać o innych religiach, dowiadywać się nowych – ciekawych rzeczy.

Ta książka jest właśnie z tych które uczą, zwracają uwagę na pewne istotne sprawy i skłaniają do refleksji.