"Ogród wspomnień" - Amy Hatvany

Słodko-gorzka historia zagubionego we własnym świecie ojca i poszukującej jego miłości i akceptacji córki.
W wieku dziesięciu lat Eden znalazła ojca, Davida, wykrwawiającego się na podłodze łazienki. Nieudana próba samobójcza doprowadziła do rozwodu rodziców, po którym David praktycznie zniknął z życia córki. Eden wie na jego temat tylko tyle, że jest bezdomny i zmaga się z chorobą psychiczną.
Teraz trzydziestoletnia Eden postanawia odnaleźć ojca, by móc mu wreszcie wybaczyć i ostatecznie zamknąć za sobą przeszłość. Kiedy jednak w trakcie poszukiwań odkrywa inne bolesne prawdy – nie tylko tajemnice, które skrywała przed nią matka, ale także dręczące pytanie, czy po tych wszystkich latach David w ogóle chce zostać odnaleziony – musi zdecydować, jak daleko jest się w stanie posunąć w imię miłości

Coraz bardziej zaprzyjaźniam się z ebookami. Lubię w nich to, że mogę czytać czekając te kilka minut na przystanku, gdy tradycyjnej książki „nie opłaca” mi się wyciągać z torby. Tym razem na ekranie telefonu i  tableta gościł „Ogród wspomnień”. Kolejna książka z akcją która toczy się dwutorowo, również tutaj w większości rządzi teraźniejszość, ale pojawiają się liczne retrospekcje.

Lubię książki, które poruszają problemy psychologiczne. Opowieści sprowadzające się tylko do „kocha go, ale z perturbacjami”, są dobre raz na jakiś czas, ale to takie książki jak „Ogród wspomnień” dają do myślenia.

Główna bohaterka Eden, mimo rajskiego imienia dźwiga na barkach wielki ciężar. W dzieciństwie została porzucona przez ukochanego tatę. Ojca, któremu zawdzięcza swoje pasje, ale również traumę dzieciństwa.  Jej ojciec Daniel, robił co mógł, aby być najlepszym ojcem, ale miał wielką przeszkodę – chorobę psychiczną, która najpierw zniszczyła jego małżeństwo a później systematycznie pchała go ku degrengoladzie.  W końcu zdecydował się odejść, raz na zawsze. Zniknął z życia dziewczynki, dla której był całym światem, do tego stopnia, że chociaż była nieświadomym dzieckiem pilnowała, aby brał leki i wzywała karetkę do jego samobójczej próby. Ale on ją porzucił. Wiadomo, że podświadomie szukamy przyczyn porzucenia w nas samych. Gdy zostawia człowiek, którego aż tak  bardzo kochaliśmy, ciężko obwinić go, szukamy wad w sobie, my mamy być powodem jego decyzji. Chociaż nienazwana zadra, tkwi w sercu, jak okruch ze zwierciadła Królowej Śniegu, wciąż jątrzy ranę i nie pozwala zaznać szczęścia.

Taki właśnie problem ma Eden, poznaje niewłaściwych mężczyzn, ma nadopiekuńczą, apodyktyczną  matkę, a całe jej życie koncentruje się na poszukiwaniach ojca. To właśnie odwiedzając jedno ze schronisk dla bezdomnych  w poszukiwaniu taty poznaje mężczyznę, który może coś zmienić w jej życiu. Dzięki temu spotkaniu Eden odkrywa sporo prawd na własny temat, których nie podejrzewała, a może potrzebowała, by bliska osoba powiedziała to głośno? Także poszukiwania ojca nabierają prędkości.

W czerwcu będziemy obchodzili Dzień Ojca, być może ta książka jest dobrą okazją na zastanowieniu się nad tą, często niedocenianą, a przecież jedną z najważniejszych relacji naszego życia. Zwłaszcza dla kobiet. Ta książka pomaga zobaczyć, jak wiele w naszym dorosłym życiu zależy od dobrego kontaktu z ojcem w dzieciństwie. Na zasadzie przyciągania przeciwieństw, to sposób w jaki widzi nas ojciec, w jaki nas wychowuje, jakie jesteśmy w jego oczach wpływa, w ogromny sposób na nasze kompleksy, na nasze fobie i na nasze podświadome obawy. Widać to wyraźnie na przykładzie Eden. Jak ważna jest to więź, widać po tym jak zawzięcie kobieta szuka ojca. Czyni to w kobiecy sposób, czyli absolutnie irracjonalny. Od tylu lat nie miała o Davidzie wieści, a jednak wbrew nadziei, wbrew zdrowemu rozsądkowi nie ustaje w poszukiwaniach.

Jestem zachwycona serią, którą wydaje teraz Prószyński, książki w okładkach w jednym stylu poruszają ważne aspekty, problemy ludzkiego życia. Nie są to dramaty abstrakcyjne, każdy z nas może sobie wyobrazić, że mogła go spotkać taka sytuacja, lub może sobie wyobrazić dramat jaki targa bohaterami.  Ta książka wiele rzeczy mi uświadomiła, bo tak naprawdę to relacja matka-córka jest popularniejsza w literaturze, mamy różne spojrzenia na ten sam temat. A to toksyczna miłość, a to patologia, a to chore uzależnienie, manipulacja. Rzadko kiedy mamy do czynienia z tak ciekawie pokazaną relacją córka – ojciec. Dlatego chciałabym ją polecić każdej kobiecie, nie tylko tym z problemami, ponieważ, chociaż ta książka skupia się na tych problemach, rysach w relacji tata-córka, to jednak może nam uświadomić ważne prawdy.

Polecam z czystym sercem, chociaż uprzedzam, minie kilka stron nim w lekturę się wciągniecie.