Drugi tom "Rywalek". Do pałacu przybyło trzydzieści pięć dziewcząt. Teraz zostało ich tylko sześć. Ami i książę Maxon stają się sobie coraz bliżsi, jednak dziewczyna wciąż pamięta o Aspenie, chłopaku, którego darzyła szczerą miłością jeszcze zanim trafiła do pałacu.
Jak
już wczoraj pisałam, zaraz po zakończeniu tomu pierwszego, wzięłam się prędko
za tom drugi. Ponieważ książka jest naprawdę niezbyt skomplikowania to zeszło
mi z nią prędko. Tomu trzeciego w domu nie mam, więc zakończenie serii będzie
dla mnie jeszcze przez chwilę tajemnicą. Od czasu do czasu dobrze jest poczytać
książkę lekką i bez jakiegoś ogromnego ładunku, czy to emocjonalnego, czy intelektualnego.
Ot takie czytanie dla czytania. Może dziesięć lat temu, no może piętnaście,
taka powieść wywołałaby u mnie więcej emocji. No, ale cóż starość… miłosne dylematy nastolatków są nieco zbyt
zabawne…
Z
przybyłego do Pałacu stada kandydatek do ręki pięknego i dobrego, niemalże
ucieleśniającego starogrecki ideał kalokagatii, Maxona, zostało już tylko sześć
dziewcząt. Atmosfera się zagęszcza i za sprawą rywalizacji i za sprawą rebeliantów
dybiących na mieszkających w pałacu i chcących przerwać hegemonię rodziny
królewskiej. Trójkąt głównych bohaterów
miota się jak Żyd po pustym sklepie, że użyję tak frywolnej i ksenofobicznej
metafory. Jedynie gwardzista wie czego chce, bo i Maxon, i Ami są jak wahadło –
to w jedną, to w drugą się odchylają. Na dodatek Ami swoją bezkompromisowością
robi sobie poważnego wroga. Jak na powieść dla nastolatek – sporo emocji.
Ponieważ
pod wpisem ze stosikiem, ostrzegałyście mnie, że Elita jest słabą książką podeszłam do niej na dużym luzie.
Oczekiwań zero, tylko ciekawość co będzie dalej. Wiedząc, że jest jeszcze
trzeci tom, to nastawiłam się na telenowelę czyli jak ona go chce – on jej nie
chce, jak on ją chce – to ona ma wątpliwości, czyli w tym cały jest ambaras, żeby dwoje chciało naraz.
Bohaterka
jest takim Harrym Potterem, najbardziej pokrzywdzona, wszystko wie lepiej, musi
zbawić świat i wszystkich uszczęśliwić. Jest to – delikatnie mówiąc –
irytujące, ale może to domena wieku nastoletniego, a ja o tym już zapomniałam,
będąc zgorzkniałą damą w wieku, prawie średnim?
Tak,
książka nie jest ambitna, nie jest odkrywcza, ale jest po prostu miłą czytanką,
ot dla rozrywki, na wieczór. Nie ma co oczekiwać cudów, a po prostu
odmóżdżenia : )
Szybko się uwinęłaś:) No ciekawa jestem co powiesz po trzeciej części, chociaż z takim nastawieniem, to pewnie ją przełkniesz:)
OdpowiedzUsuńod tej serii wymagam tylko rozrywki. a że mało ambitne to i czyta się piorunem :)
UsuńTa seria jest zdecydowanie nie w moim guście ;) ale fakt, czasem warto się trochę odmóżdżyć ;)
OdpowiedzUsuńodmóżdża świetnie :)
UsuńNie czytałam jeszcze tej serii, może kiedyś pożyczę od młodszej kuzynki :)
OdpowiedzUsuńdla relaksu - polecam :)
UsuńO właśnie, takie trzeba mieć podejście do tej serii;) Ja niedawno też przeczytałam dwie części i było to całkiem przyjemne odmóżdżenie:) I mam nad tobą przewagę, bo moja siostra właśnie z biblioteki przyniosła mi trzeci tom;))
OdpowiedzUsuńNo pełen lajt, inaczej bym wyrzuciła książkę przez okno
UsuńJa przeczytałam już i część trzecią. "Elita" była dla mnie najgorszą częścią serii. I tak jak większość czytałam ją raczej dla odmóżdżenia i nie oczekiwałam że znajdę tu ambitną literaturę.
OdpowiedzUsuńCzasami trzeba taką książkę poczytać ;)
UsuńPo Kocham Nowy Jork/Paryz i Diablicy z Wall Street myslalam, czy by nie kupic tej ksiazki na Kindla, ale na razie sie powstrzymalam, wlasnie ze wzgledu na niezbyt ambitny rodzaj pisarstwa. Chyba juz mi sie przejadly historie milosne, czas na odmiane :-)
OdpowiedzUsuńdla odmiany dobry kryminał byłby jak znalazł :)
UsuńCzekam by móc przeczytać tom I ;)
OdpowiedzUsuńPolecam :)
UsuńI właśnie dla tego odmóżdżenia z ogromną przyjemnością sięgnę po tę serię! Bo ile można czytać powieści poruszające trudne tematy... czasami trzeba trochę odpocząć. :)
OdpowiedzUsuńO tak, czasami to mi mózg się lasuje od tych książkowych trudnych spraw
UsuńZ podobnym nastawieniem sięgnę po tę serię, a przynajmniej po pierwszą część :)
OdpowiedzUsuńSądzę, że nie będziesz mogła się oderwać
UsuńBohaterka z pewnością nie jest Harrym Potterem, toż to obraza dla niego samego ;) Mimo wszystko masz rację, cała seria jest czytanką opartą na schemacie "książę szuka żony" i nas, starsze panie, po prostu bawi... Jednak czy nie trzeba czasem sięgnąć po coś tak lekkiego? O ile bardziej docenia się wtedy lektury ambitniejsze ;)
OdpowiedzUsuńZ tym Potterem to taki żarcik ;)
Usuń