"Galeria uczuć" - Alina Białowąs

Wszystko wydaje się proste, dopóki nasze życie ma solidne podstawy Trzydziestoletnia, trochę roztrzepana, ale niepewna siebie Ola zawsze wmawiała sobie i wszystkim wokół, że rola niepracującej „kury salonowej” to jej powołanie. Pewnego dnia jej poukładane i szczęśliwe życie rozsypuje się jak domek z kart: mąż nagle wyprowadza się z domu i wydaje się, że ma to związek z przyjaciółką rodziny. Teraz Ola musi stawić czoła przeciwnościom losu. Przemienia się w pewną siebie i świadomą swoich możliwości kobietę, która może mieć wszystko, o czym zamarzy: kochającą rodzinę, wspaniałego męża i czas dla dawno zapomnianej pasji.

Lubię lekkie i przyjemne powieści. Lubię książki o tak letnich i ciepłych barwach, zwłaszcza gdy na polu -20. I coraz bardziej lubię powieści dla kobiet z wydawnictwa Replika. Mimo swoich okładek które sugerują lekkość i brak treści, a tylko płytkie czytadło, są zdecydowanie słodko-gorzkie. Nie są to tylko książki o młodych, pięknych i bogatych w których heroina ma jedyny cel – zdobycie oblubieńca. I właśnie jedną z takich książek „Galerię uczuć” miałam przyjemność czytać przez weekend.

Ola ma trzydzieści lat. Jej życie jest niemalże idealne, chociaż każdy z aspektów ma jakieś, mniejsze lub większe, ale. Ma od kilkunastu lat tego samego mężczyznę, pierwszą miłość, spełnienie marzeń, ale ostatnio coś się psuje i w łóżku i w komunikacji. Ma pracę, ale jej szefowa jest wiecznie zrzędzącą babą, bez pojęcia o tym co robi. Ma dwójkę udanych synów, ale oni dorastają i coraz mniej potrzebują matki.  I najgorsze – Ola zaczyna podejrzewać, że mąż ją zdradza. Ten per facta concludentia się do tego przyznaje, bowiem wyprowadza się do mieszkania swojej matki, która chwilowo bawi w USA. Z odsieczą przybywa najlepsza przyjaciółka Oli – Edyta, aby nieść pomoc i być wsparciem. Tylko niestety, cień podejrzenia pada na nią. Czy to Edyta jest niewierną przyjaciółką i babom co innym odbiera mężów? A może Ola nadinterpretuje – oj ma do tego talent – i tworzy kolejną, niestworzoną bajkę z innej planety?

Aleksandra, Ola jest zwykłą kobietą, taką jak każda z nas. Bywa tak irytująca i wkurzająca, że naprawdę ma się ochotę nią potrząsnąć i krzyknąć „Opamiętaj się babo”.  Podobno człowieka irytują w drugim te  wady, które dostrzega u siebie. Ola o wszystko obwinia innych, każdy inny zawinił tylko nie ona. Więc oskarża: Męża, teściową, panią Fredzię. Przez to, że Ola jest taka normalna, stanie się bliska czytelniczkom, głównym motorem jej działania jest głód miłości, pragnienie akceptacji. Zepchnęła na margines świadomości to iż kiedyś została odepchnięta przez teściową i to wciąż w niej tkwi, niczym drzazga. I niekorzystnie odbija się na szczęściu małżeńskim.

Pewnie spadnie na książkę deszcz zarzutów, że typowa, że nic nowego, że banał. Podobno nihil novi sub sole, ale nie zgodzę się z zarzutem, że książka jest banalna. Bo nie jest. Autorka  włada niezwykle lekkim piórem w książce jest dramat, ale jest ogromna doza humoru. Zwłaszcza, że ja lubię sarkazm i ironię.

Wydaje mi się, że ta książka pomoże znaleźć kilka kluczowych problemów w życiu, zmusi nas do przemyślenia pewnych spraw. W książce poznajemy cztery kobiety, chociaż przewijają się różne osoby, to jednak dla kobiet czytających najważniejsze będą: Ola, Edyta, Fredzia i teściowa Oli. Ciekawym przypadkiem do zdiagnozowania będzie Paweł, mężczyzna jakich wielu, niespełniony zawodowo, jego marzenia runęły w gruzy, on męczy się w garniturze, za lepsze pieniądze, w sportowym samochodzie. Jest rozdarty między żoną  a matką, między koniecznością utrzymania rodziny na przyzwoitym poziomie a robieniem tego co lubi. A czy ma wsparcie? Absolutnie nie! Ola jest zbyt skupiona na sobie, na swoich odczuciach, problemach i marzeniach. W pewnym momencie brakło dialogu, a pojawiły się dwa nakładające się na siebie monologi.

Interesującą postacią jest Edyta, femme fatale, kobieta, którą dąży do autodestrukcji. Czy kobieta może zmienić podejście  do życia? Zmienić swoją filozofię? Przestać patrzeć na każdego faceta jak na obiekt do zdobycia?

Ta książka nie przyniesie odpowiedzi na każde z tych pytań, ale moim zdaniem daje dużo do myślenia.  Lubię książki nad którymi mogę usiąść i pomyśleć.

Polecam książkę, nie tylko kobietom, które są w wieku i w sytuacji Oli, ja polecam ją kobietom lubiącym lekkie powieści, a jednak mające treść, dające do myślenia i skłaniające do refleksji.  „Galeria uczuć” jest naprawdę udanym debiutem i czekam niecierpliwie na kolejną powieść Autorki.