"Pod Huncwotem" - Martha Grimes [zgon w Boże Narodzenie]

No nieźle się przyhamowałam na koniec roku. Dookoła setki dobrych książek czekają na przeczytanie, a ja od 26 grudnia mordowałam kryminał, który zaczęłam w lecie, a który uparłam się dokończyć, bo święta w książce, bo śnieg, bo o jednego trupa z półki mniej. Najgorsze, że tyle dobrego o Grimes słyszałam, że nabyłam jej książki hurtem. No to mam! Z półki zerkają na mnie jeszcze cztery jej książki. Jedwabiście po prostu. A przecież tyle jest dobrych kryminałów… Męka to była okrutna, na końcówkę roku muszę wybrać coś naprawdę dobrego(panie Listonoszu!!), bo jeszcze artykuł do skończenia. No i ten mój imperatyw dokańczania serii, nie wróży to zbyt dobrze.

Mieszkańcy małego, cichego Long Piddleton w hrabstwie Northamptonshire w środkowej Anglii zawsze obawiali się przybyszów. Pewnego razu ich spokój został poważnie zakłócony, a miasteczko pogrążyło się w paraliżującym strachu. Dwa miejscowe puby stały się bowiem sceną okrutnych morderstw. Przed wejściem do „Pod Jackiem i Młotem” ktoś powiesił mężczyznę, a „Pod Huncwotem” znaleziono trupa z głową wciśniętą do beczki piwa. Kim jest zabójca? Jak bardzo jest szalony i skąd przybył? Władze miasteczka zatrudniają do rozwikłania tej dziwnej zagadki Richarda Jury’ego, przystojnego i melancholijnego policjanta ze Scotland Yardu, który właśnie otrzymał długo oczekiwany awans na stopień nadkomisarza. Czy dociekliwość i skrupulatność Jury’ego i jego oryginalnego współpracownika, Melrose’a Planta, wystarczą, aby wykryć mordercę i przywrócić spokój w Long Piddleton? Pod Huncwotem to debiut literacki Marthy Grimes, która dziś jest już autorką kilkudziesięciu książek, a zarazem pierwsza powieść z cyklu o detektywie Jurym. Tworząc swojego bohatera, Grimes bez wątpienia pamiętała o takich klasycznych postaciach literatury kryminalnej, jak lord Peter Wimsey Dorothy Sayers czy Herkules Poirot Agathy Christie.

Zaczyna się w grudniu, pada śnieg, miasteczko wygląda jak świąteczna pocztówka, gdyby nie zwłoki, które zastępują mechaniczną figurkę kowala, uderzającego w młot. A to początek, serii morderstw. Zabójstwa w pubach, bo kolejne zwłoki, również mają związek z okolicznymi pubami. Do Long Piddleton przybywa policjant ze Scotland Jardu – Richard Jury, który ma za zadanie wyśledzić sprawcę. Będzie to trudne, bowiem ofiary to przybysze, nikt ich nie zna, a przynajmniej wszyscy twierdzą, że przyjechali i widzieli ich pierwszy raz w życiu. Na pewno ktoś kłamie. Tylko kto? I ile osób zginie, zanim prawda wyjdzie na jaw.

Książka ta powinna idealne wpasować się w mój gust,  pomimo, że autorka jest Amerykanką, to jednak świetnie czuje klimat Anglii, cudowne angielskie poczucie humoru. A jednak ja brnęłam przez tę opowieść jak, przez nieprzebyte śniegi Syberii. W lecie, dwa razy się do tej książki zabierałam, w święta zaczęłam ją po raz trzeci. Za każdym razem zaczynałam od nowa, licząc, że tym razem złapię klimat i niestety. Książka mnie wynudziła i zmęczyła. Ma swoich fanów i cieszę się, że bo to oznacza, że Grimes pisze dobrze i może kolejne książki lepiej mi siądą.

Ta powieść jest dobrym kryminałem w angielskim stylu, serio, doceniam to, ale w wymiarze indywidualnym po prostu do mnie nie trafiła. Cieszę się, że mam trupa z półki mniej, ale smutno mi, że tak wymordowałam, bo w innym wypadku, już dawno byłaby przeczytana, plus kilka innych. No, ale dzęki temu pracę zawodową podgoniłam i nadrobiłam kontakty towarzyskie. Nie ma tego złego…