"Zabawka diabła" - Matt Richtel

Co piętnaście lat podwaja się liczba osób cierpiących na poważne zaniki pamięci. Produkcja pamięci komputerowych podwaja się co dwa lata. Między tymi faktami istnieje silniejszy związek, niż ktokolwiek byłby gotów przypuszczać.Lane Idle zna pewną tajemnicę, ale jej nie pamięta. Niczego nie pamięta. Ma ponad osiemdziesiąt lat i cierpi na starczą demencję. To niedobrze, tak się bowiem składa, że jeśli jej tajemnica nie zostanie ujawniona, świat czekają ogromne zmiany. Zdecydowanie na gorsze.Nat Idle jest dziennikarzem śledczym. W miarę możliwości stara się opiekować dotkniętą starczą demencją babcią. Kiedy pewnego dnia wychodzi z nią na spacer do parku, padają strzały. Okazuje się, że to oni byli celem ataku. Uciekając przed gotowymi na wszystko prześladowcami, Nat trafia na trop gigantycznej afery sięgającej korzeniami do samego serca Doliny Krzemowej. Klucz do zagadki, którą musi rozwikłać, by ocalić życie, jest ukryty we wspomnieniach ponad osiemdziesięcioletniej staruszki. Problem w tym, że tych wspomnień – przynajmniej pozornie – już nie ma…

„Zabawka diabła” trafiła w moje ręce zupełnie przypadkowo. Nie skusiłabym się z własnej woli na książkę opisywaną jako thriller, bo jestem zbyt strachliwa na takie rozrywki. Kiedy nie mogłam się przemóc uznałam, że wezmę ją do Nałęczowa, skończą się inne książki – nie będę miała wyjścia, będę musiała wziąć byka mojego strachu za rogi.

Nat Idle jest dziennikarzem śledczym, zawód czyni mu wrogów, w wielu środowiskach, ale kiedy wychodzi na spacer z ukochaną babcią i padają strzały, broń nie jest wycelowana w niego. Co może wiedzieć staruszka, której pamięć to jedno wielkie kłębowisko, skrzyżowane z niewiadomą? Z tym będzie ogromny problem. Okazuje się, że babcie Nata bierze udział w Krucjacie Pamięci, czyli nagrywa swoje wspomnienia na komputer z myślą o przyszłych pokoleniach. Informacje, które ujawnia dają jej wysoki priorytet. Co widziała babcia? I co pamięta, chociaż wszystko wskazuje, że nie pamięta niczego? A to ściąga na nią ogromne niebezpieczeństwo.

Na szczęście książka nie okazała się taka straszna jak przypuszczałam, dało się ją spokojnie czytać w pełnym słońcu i nawet wieczorem.  Książka ma oczywiście aurę tajemnicy, to uczucie, że ktoś dyszy nam po plecach, bo bez takich elementów kryminał, a zwłaszcza thriller byłby szmirą.

„Zabawka diabła” jest napisana bardzo przyzwoicie, mamy gradacje napięcie jak w serialu, czyli rozdział kończy się często w takim miejscu, że od razu MUSIMY zacząć kolejny. Sam pomysł na fabułę nie jest zły , ale… mnie ta książka nie chwyciła. Nie rozumiem dlaczego, bo thrillerów się boję, ale lubię takie zagadki. Tymczasem w tej książce wydawało się, że wszystko jest na swoim miejscu, ale jednak czegoś mi brakowało. Czegoś co uniemożliwiało mi zaangażowanie się w powieść.

Niestety ;/

Ale!! Mamy miły polski akcent babcia Nata pochodzi z Polski ;)